Sigaraist

SANANE

'Yalnızlığın tanımı nedir' diye sorsalar. Kışın ellerini kahve fincanıyla, kucağını laptopla, ayaklarını pofuduk terlikte ısıtan kişidir, derim. Artık bu tanıma o kadar uyum sağladım ki, elimden kahve eksik olmuyor. Pofuduk terliklerim ayağıma yapıştı diye korkuyorum. Eskiden yalnız olsam da tek başıma dışarı çıkardım. Ama şimdi dışarı çıkmaya bile üşeniyorum. Her gün duş alan ben. Duş almaya üşenir oldum. Elimde olsa ömrüm boyunca uyuyacağım.

O kadar tiksinmeye başladım ki çevremden, geri kafalılıklarıyla ödülü hak ediyorlar. Kendi hayatlarına bakmak yerine bizim ne bok yediğimize bakmayı tercih ediyorlar. Hayatlarımızı bazen tanımadığımız insanların diyeceği laflar yüzünden şekillendiriyoruz. En çok da bazı kızların 'kızların seks objesi olmadığını söyleyip, kendilerini hediye paketi gibi kocalarına saklamalarına kıl oluyorum'. Erkeklerin ise; kızların onlara güvenip, bedenlerini teslim ettiklerinde 'sevgilim bir tanem' yapmalarına, başkalarının yanına gidince ise 'şu kızı da ne düzdüm be' demelerine uyuz oluyorum.

Bazen kıskançlığıma da uyuz oluyorum. Çiçeklerin neden kokusunun doğuştan bu kadar güzel olmasını kıskanıyorum mesela. Neden insanlar güzel kokmak için duş almaları ya da parfüm sıkmak zorunda kalmalarına anlam veremiyorum. Kıskançlık meslek olsa, trilyoner olmuştum.

'Sana ne' diye bir kelime var, söylüyorsun ve açıklama yapmak zorunda kalmıyorsun. Dünyanın en büyük buluşu.