From Me, With Love.

Four

Chapter Four

A/N: Kinikilig pa rin ako kay Scoups. Grabe kasi yung ROCK performance
nila sa MCountdown. And si Hoshi at Woozi at ang kanilang matipid na giling! Buset!

Common girls believe in destiny, fate and soul mates etcetera, etcetera.
Pero unlike them, hindi ko kasi trip yung mga ganoong bagay.
Para sa akin imbis na atupagin ko ang pagiisip kung kelan dadating ang
tamang panahon at tamang bagay o tao man yan, mas mabuting
mag-effort kang hanapin siya kaysa magsisi kang ang tagal mong
nagintay nasa tabi mo lang pala.

This boy in front of me was the person who helped me kaninang
umaga at ang may-ari ng rubber shoes na suot ko ngayon.
His eyes were striking na parang isang tingin lang nya sa mga
mata ko, basa na niya lahat ng nasa isip ko.

I sat beside him, dumbfounded habang siya naman ay nagkaroon
ng isang wide grin across his face. "Uy, ba't parang nakakita ka
ng multo dyan?" Sabi niya sabay alog sa balikat ko. "Aren't you
feeling nice seeing me again?" He said in a teasing tone that
matches his playful grin.

I blinked a few times and I found myself smiling too. God,
his smile was contagious. Natawa nalang ako ng mahina
at hindi nakasagot.

"Huy, grabe naman 'to. Ako lang yung nagsasalita?" He chuckled
and sat indian sit style from across me. "Oo nga pala, di pa ko
nagpapakilala no? Ako si Seungcheol Choi. And ikaw si July."
Sambit niya sabay kuha sa kamay ko't pinuwersa kong
makipagkamay sa kanya.

"Please, Elle nalang." Sabi ko, still blushing at the sight of his
hand on mine. "W-wala kasing ibang tumatawag sa akin ng July
eh." I explained trying to not stammer like the idiot I am na
sobrang kinikilig sa mga nangyayari ngayon.

"E di the more that I have the reason to call you July."

He smiled the kind of smile na lahat yata ng babae ay mafa-fall.
Pero, muntik na ko mapa-ngiwi.

Ay.

School Hearthrob to.

Off-limits.

Bago pa man ako makareact, super nagpapasalamat talaga ko
kay Hes at Azee na magkasamang lumapit sa amin.
Saved by my newly acquired friends kumbaga.

"Okay ka lang, Elle?" tanong sakin ni Hes. I took her outstretched
hand at tumayo. Tumayo na rin naman si Seungcheol mula sa
lapag. "Oo, okay lang. Si Seungcheol ata ang-"

"No, I'm fine. Malakas lang yung tunog pero wala yun. Pasensya
na ha? Di nakontrol ni Vernon yung pasa nya e." Paliwanag
nito. Kasabay rin nito ang pagdating ng lalaking nakabato ng
bola. "Sorry talaga, Miss. Di ko talaga sinasadya."

"Wala yun. I am not hurt or anything, anyway. Pasensya na rin,
Seungcheol and thank you." Sabi ko sa kanila. Seungcheol just
waved a hand and gave us a polite smile bago nagsabi,
"Osige una na kami." And then they jogged off.

Nang nakalayo na sila, I hear Hes and Azee talking. Aba,
kelan pa nagkakilala 'tong dalawang 'to? I walked over
to them and patted their shoulders lightly.

"At kelan pa kayo nagkakilala?" I playfully asked them
paglingon nila sakin. Pareho silang nakangisi ng nakakaloko
at unang nagsalita si Hes. "Ngayon lang after ang kakiligkilig
mong engkwentro dun sa Seungcheol na yun."