From Me, With Love.

Five

A/N: Here comes superstar Woozi. Kekekekeke.
Enjooooy!

Kapag ang mga babae, nagsama-sama, kahit di sila sobrang magkakakilala
pag gusto nilang maging magkaibigan, kahit abutin ng siyam-siyam ang
kwentuhan, masaya 'yang mga 'yan. Katunayan, ako, si Azee, Hes at
si Nicole ay kasalukuyang nagdadakdakan rito sa extension ng canteen
by the garden all about the things that we can actually talk about.

"Actually pinag-aral kasi ako ng parents ko dito kasi dito graduate ang kuya ko.
His name is Heechul Cabuhat. Kung may mga kaibigan kayong pinaiyak
pinaasa, at binroken ni Kuya, please lang siya ang may sala. Hindi ako."
She said, shaking her head na ikinatawa namin. "Super babaw ng reason pero
pumayag na rin ako kasi nung natignan ko yung yearbook ni kuya, andaming
pogi e. Kaya yun."

"Grabe! Pogi pala hanap mo, Hes. Kala ko nandito ka para magaral!" Biro ni
Azee. "Kapalit yon ng paghihirap ko magaral ng apat na taon, Azee. Aba!
Kailangan ko rin ng inspirasyon ano!" Tawa ni Hes.

"Ako naman, medyo boring. Gusto ko kasi makarating sa Korea. Since Korean
associated ang SMU, magandang dito magstart ng foundation kasi balak rin
ng parents ko magpadala ng business trail doon." Paliwanag ni Azee.
"Grabe, iba na talaga ang mga mayayaman e." Komento ko.

"Ikaw ba, Elle? Ba't mo naisipang dito magaral?"

Nicole's question caught me off guard.
Bago pa man ako grumaduate ng highschool, I have set my goals of getting
into Sta. Monica University and I did everything I could to qualify the
university's standards. Pero, yung dahilan, hindi ko alam kung sapat ba
para paghirapan ko. But anyways, I still did it.

May isang tao akong gustong sundan.

Yes, it's a guy.
A guy na once ko ring naging kababata.

Isang kababata na, masasabi kong first love ko.
He was one of those kids at elementary school who helped someone like
me, a nerdy looking child ( back then ), find her own classroom kahit
siya pa ang malate.

Hindi ako stalker ha.

Yes we did drift apart dahil nagkahiwalay hiwalay na kami paggraduate
ng elementary, pero ng sumikat siya noong 3rd year highschool ako,
muling bumalik ang nararamdaman ko para sa kanya kahit sa TV ko
lang siya napapanood.

He was a guy who showed off his skills but still remained as humble,
cool and silent as I remember him from my elementary days. Siya yung
tipo ng tao na kahit anong karangalan ang mareceive ay hindi nagbabago
ang ugali.

"Wait- si Woozi Lee ba yun?" putol ni Azee sa train of thoughts ko.

At the mention of his name, my eyes went wide, my pulse quickened and
my heartbeat fastened. Woozi Lee. The serenade prince at sikat na sikat
bilang isang talentadong teen actor.

"Wow." Hes commented. "Ang gwapo pala talaga niya. Kaya lang, halos
ka-height ko lang siya. I prefer my man to be at least taller than me."
Biro nito.

Nasamid ako at namula.

Hindi ko kailan man naisip na mas matangkad ang magiging boyfriend
ko dahil naging standard ko ang isang Woozi Lee para sa isang perpektong
nobyo. But the thing is, since 2nd year si Woozi ngayon, mukhang mas
lalo akong mahihirapan sa paghahanap ng paraan para muli kaming magkita.
Bukod sa laging busy ang schedule niya, maraming fans ang nakapaligid at
baka ako ang masaktan sa huli kapag nakita nilang nilalapit-lapitan ko
ang idolo nila.

"Back to the question," sabi ni Nicole. "Bakit nga ba dito ka nagaral, Elle?"
I barely breathed out my reason in embarrassment.
"Dahil kay Woozi Lee." My whisper came out under my breath.
"Ano?!"

"Dahil kay Woozi Lee!" Napasigaw ako ng biglang ipaulit sakin nung tatlo
ang sinabi ko.

As I opened my eyes after squeezing them off as I screamed, I saw their horrified
looks and I suddenly wanted to defend my reason.

"K-Kababata ko si Woozi. I mean," I paused and umusog, leaning over sa lamesa.
"Elementary friends kami. And syempre dahil- dahil gwapo s-siya since bata siya
n-nagkacrush ako s-sa kanya. Hindi naman masamang g-gusto ko uli siya makita
d-di ba?" Paliwanag ka habang nagsastutter na parang cable TV kapag umuulan.

"July?"

Sumobra naman yata ang pagiging baliw ko't may naiimagine ako
na boses.

Elle, snap out of it.

"July Panlilio?"

Meron ba talagang tumatawag sakin?

Sure ka ba dyan, elle?

Baka bigla kang itakwil nila Hes pag nalaman
nilang baliw ka- este may diprensya ka.

I looked at my three friends, deciding that the voice was just my
imagination but ng makita ko ang mga mukha nila, nagtaka ko bigla.
They were dazed at something behind me. Hala ano tong mga to?

At halos mapatalon ako ng biglang may kamay na lumapat sa
balikat ko- at paglingon ko.

"Long time no see, Jelliot."