Vliegensvlug. #1

[04] 1 december - 15u01

Hij likte over zijn lippen, zocht naar een goed onderwerp. Ze zag zo er leuk uit.

    'Heb je dit boek al gelezen?', vroeg hij, wijzend naar een willekeurig boek boven haar.

    Ze keek op naar zijn hand, keek dan met een schuin oog naar de jongen en grijnsde. 'Nee, jij wel?'

    'Wel honderd keer. Ik raad je hem echt aan', loog hij. Hij had dat boek helemaal niet gelezen. Hij wist niet eens wat het inhield of wat de inleiding was.

    Het meisje draaide zich naar hem om en kruiste haar armen. Ze tuitte haar lippen. 'Waar gaat het boek dan over?'

    Jah, daar zat ie dan.

    Hij zuchtte en perste verslagen zijn lippen op elkaar. Het meisje lachte, wist dat hij het boek niet had gelezen. Zijn ogen richtte hij op zijn schoenen. Ze dacht nu vast dat hij een sukkel was. Hij moest ook slimmer hebben gedacht.

    'Je weet het niet, hè?', vroeg ze.

    Hij draaide zijn hoofd om, keek recht in haar ogen. Haar ogen fonkelden.

    'Inderdaad. Ik wilde alleen wat praten. Ik houd niet van stilte', zei Valentin en draaide zich naar haar om zodat ze allebei tegenover elkaar stonden.

    Maar het tegenover elkaar staan brak ze snel af. 'Dan zit jij hier niet zo goed, vriend', zei het meisje zo snel mogelijk en keek met een gerust hart verder naar de boeken.