Vliegensvlug. #1

[43] 15 december - 18u12

Maartje was het zat om te herhalen. Nu, zit ze te tekenen. Twee personen in het gras, kijkend naar de maan. Haar tekenkunsten kon je vergelijken met een kind van vijf. Slecht en ongestructureerd, maar vaak wel origineel.

Bij het tekenen dacht zij aan Valentin en begon allerlei vragen te stellen in haar hoofd die ze nooit aan Valentin zou durven vragen. Gaan we heel ons leven bij elkaar zijn? Hoeveel kinderen krijgen we? Zullen we een mooi leven hebben? Hoe zullen onze kinderen noemen? Zullen we in een villa wonen, naast de zee waar je de zonsondergang perfect kan zien?

Voor haar lot denkt zij altijd aan perfectie.

Plots verandert haar denkvermogen aan het heden van Valentin zelf.

Ze denkt dat hem iets dwars zit, aangezien hij heel vaak naar haar komt. Hij wilt misschien niet thuis zijn. Maar waarom dan?

Wat zij ook maar vreemd vindt, is dat hij elke dag een nieuw blauw plek kreeg. Op zijn arm, zijn been, zijn hals, zijn rug, zijn gezicht...Vorige keer had hij zelf – letterlijk – en blauwe kaak, maar die was niet gebroken.

Als er iets zou zijn, wilde ze uitpluizen hoe het met hem zat, maar hij liet haar gewoon de kans niet. Hij zou niets meer voor haar achterhouden, maar zij vermoed dat er nog een groot probleem op hem rust. Het grootste probleem van hem, dacht ze.

Ze hoopt alleen maar dat hem niets overkomt, dat hij geen pijn lijdt.

Maar dat hem niets overkomt, is ver van de waarheid.

***

Dinsdag zit erop! :)