It Gets Better - ft. Liam Payne

Deel 27

Liam’s POV   twee weken later

Twee weken lang, iedere dag zat ik aan haar bed. Ik wilde haar warme adem voelen, haar handen voelen.  De dokters hielden alles nauwkeurig in de gaten en de zware behandelingen verliepen goed. Ik vroeg iedere keer, wanneer ze weer wakker zou worden en elke keer was het antwoord hetzelfde.

‘Als haar lichaam zich goed herstelt heeft en het lichaam kan weer vechten tegen de laatste kankercellen, wordt ze vanzelf wakker.’ Ik hoopte iedere dag dat ze haar ogen zou openen, niet dat het veel kans had, maar toch..

Er kwam een vrouwelijke arts binnen en keek me bezorgd aan. ‘We hebben niet heel goed nieuws..

De laatste uitslagen zijn binnen en het lijkt erop dat haar lichaam er geen zin meer in heeft.. Het lichaam reageert niet meer voldoende op de medicatie en een zwaarder medicijn is er niet.’ Het voelde alsof iemand me net had verteld dat ze zou doodgaan.. De zuster keek me opnieuw aan.

‘We stoppen met de medicatie. Het lichaam moet zichzelf weer oppakken en we moeten hopen dat ze wakker word..’ Ik keek haar met open mond aan. ‘U bedoelt dat er een mogelijkheid is dat Juul helemaal niet meer wakker wordt!?’ De zuster knikte en verontschuldigde zich. Ik keek naar Juul en pakte haar hand. ‘Wees sterk,Juul. Ik blijf bij je, dag en nacht!’ ik fluisterde het dicht bij haar oor, in de hoop dat ze het misschien zou horen.

Die nacht schoof ik een matras dicht naar het bed van Juul. Ik deed wat ik haar beloofde. Ik blijf de hele dag en zelfs de nachten bij haar, hoe lang het ook duurt voordat ze wakker word.

Ik had inmiddels van de jongens gehoord dat ze mijn cd hadden gevonden en het nummer graag op de nieuwe cd wilden. Eerst had ik er tegen geweest, maar nu leek het me een mooi gebaar voor Julia.

De dag van de picknick had ik haar het nummer laten horen. Ze was in tranen uitgebarsten, toen ik het nummer met de radio meezong.  Ik draaide me op mijn zij naar Juul toe en keek naar haar lichaam. Het voelde alsof ze er allang niet meer was,maar ergens voelde ik haar aanwezigheid.

Zo ging het bijna een week door. Julia gaf de strijd niet op en haar lichaam bleef vechten, ook zonder de medicatie. Elke nacht sliep ik naast haar en elke dag zat ik aan haar bed gekluisterd. Tot dat ik de achtste nacht op een kruk naast haar bed in slaap was gevallen, ik had de hele dag en avond naast haar gezeten, ik had mijn handen gevouwen, met Juul’s hand in de mijne, op het bed gelegd en deed een gebed. Het voelde vertrouwd. Vlak daarna was ik huilen in slaap gevallen.

---------------------------------------------

Inmiddels heb ik het vervolg op dit boek ook al af, lees dus ook het vervolg ;Let's Make It Better - Liam Payne