Belki de en kötü durumdu. Sen onu severken onun bir başkasını sevmesi
Sen ona bakarken onun başkasına bakması ... Yağız ' ın bir sevgilisi vardı. Bir sevdiği vardı. Gözlerini ayıramadıği biri vardı. Ait olduğu biri vardı. Her şeyim diyeceği biri vardı...
Oysa ki onun her şeyi olmayı o kadar isterdim ki...
Arabada giderken bunları düşünüyordum. Eve gelmiştik. Kapıyı çaldığımda kapıyı küçük kardeşim Selcan açtı. Bize gülümsüyordu.
"Hoşgeldiniz ." demişti . Yüzündeki tatlılıkla...
" Hoşbulduk. Minelin tatlı kız kardeşi." Kerem abi böyle cevap vermişti. Sesindeki sevecenlikle...
"Annem akşam yemeğini hazırladı. Biz yemeği yedik Sizinkini de mutfağa kurdu. Sofra sizi bekliyor."
"Teşekkür ederiz . Selcanım. Hadi sen dersine çalış ."
"Tamam abla . Afiyet olsun."
Yağız lavaboyu kullanmak istediğini söyledi. Ona lavaboya kadar eşlik ettim. Öğrenmek istediğim bir durum vardı.
"Şey ... Sevgilin çok güzelmiş. Yakışıyorsunuz. Onu gerçekten seviyor musun?"
"Sevgilim mi ? " Böyle şaşırdığına göre sevgilisi değildi.
"Kafede elini tuttuğun kız sevgilin değil miydi ?"
"Ada ' dan mı bahsediyorsun ? Yok o benim günlük sevgililerimden bir tanesiydi. "
"Günlük sevgili ? "
"Yani ben bir kızda bağlı kalamam . Bazen haftada değiştiriyorum. Bazen de günde . Kıza bağlı birazda beni sıkmazsa eğer aylık ta olabiliyor. "
"Kızlar senin gömleklerin mi ? Nasıl böyle konuşabilirsin ? Senin hayatında ömrün boyunca seveceğin her şeyim diyebileceğin biri olmayacak mı ? Nasıl bu kadar önemli bir konuyu kestirip atabilirsin ? Sevmenin ne demek olduğunu ömrün boyunca anlayamayacaksın çünkü hiç tatmadın. Göz göze geldiğinde gözlerini hiç kaçırmadın. Onu görünce elin ayağın birbirine hiç karışmadı. Özlemin ne demek olduğunu hiç anlayamayacaksın çünkü sen sevgiden yoksun kendini beğenmişin tekisin . Sana günlük sevgililerinle mutluluk diliyorum."
Yağız daha ağzını açmadan yanından ayrılmıştım. Söylediği sözler beni çok kızdırmıştı. Bende ağzıma gelenleri saydırmıştım. Sözlerim ağır olmuştu ama o hak etmişti. Sevmek onun için ne anlama geliyordu ?
Yemeği yedikten sonra Azra ve ben sofrayı kaldırdık. Kerem abide bize yardım etti. Yağızda kendinden hiç ödün vermeyerek kendi tabağını bile kaldırmadı.
Yatsı namazını kılmıştım. Ellerimi semaya açtım. Ve dua etmeye başladım. Dualarımda o vardı.
"Allah 'ım Yağızı hideyete erdir . Annesiyle kavuştur. " diye dua etmiştim. Onun hidayete ermesini çok istiyordum. Yağız' ın ağzından
"ALLAH " lafzının çıkmasını istiyordum. Eğer annesiyle kavuşursa bir nebze de olsa İslamı tanıyabilirdi.
Odamdan çıkıp kapıyı açtığımda kapının önünde Yağız bitkin bir şekilde ağlıyordu. Hemen eğilip
"Nasılsın? " diye sordum.
"Ben onu çok özlüyorum. Bana bakışını , gülüşünü , akşam yatmadan önce masal okumasını
yemeklerini , onunla ilgili her şeyi çok özledim. Ben onu böyle özlerken , böyle severken beni nasıl bıraktı ? Giderken " Sizi almak için geleceğim ." demişti. Ama bizi unuttu."
