She is my mate

Mijn nieuwe thuis

Toen we er eindelijk waren had ik geen huizen verwacht! Of was mijn moeder de weerwolf? Ze wou me zeker niet bang maken! Roeld zag mijn verwarring. 'Kan je al in een mens veranderen?', vroeg hij. 'Nee.' 'Dat is normaal hoor Moonlight, bij onze roedel ben je eerst weerwolf en later kom je pas mens. Bij de anderen is het omgekeerd. We zijn gewoon wat specialer.' Wou, mijn roedel is anders dan de anderen. Super! 'En nog iets, morgen krijg je je gave.' Ik keek hem niet begrijpend aan. Dat was toch over 2 manen, niet? 'Je echte gave die je krijgt als je een weerwolf bent.', zei Roeld. Dus dan kreeg ik twee gaves! 'O, en nog iets. De roedel wil je leren kennen. Je bent trouwens de zoon van de alfa.' De alfa? De leider? 'Maar je bent niet de eerstgeborene dus je kan hem niet opvolgen.', zei hij. Dus ik ging mijn vader zien! Maar eerlijk gezegd was ik blij dat ik de alfa niet moest opvolgen. Ik kende daar eerlijk gezegd nog niet veel van!

Samen met Roeld liep ik in een groot huis binnen. De meesten keken me nieuwsgierig aan. Ja, wat verwacht je. Tussen al die zwarte wolven één bruine wolf met blauwe ogen! Maar het kon zijn dat dat morgen al weer anders was! 'Moonlight wil je hier even wachten?', zei Roeld. Ik knikte en ging op de vloer zitten. Een klein zwart wolfje kwam nieuwsgierig op me af. En plofte hem voor me neer. Hij keek me onderzoekend aan en vroeg dan: 'Hey, ik ben Lif en jij?', vroeg ze nieuwsgierig. 'Ik ben Moonlight.' Toen ik dat zei draaide iedereen zijn kop om. Waarom moet je mij niet vragen! Ook stond nu iedereen voor mij. Gelukkig kwam Roeld er aan. Ik hield niet zo van mens of wolven die naar me staarden. Toen ik naar Roel stapte ontdekte ik dat er iemand bij hem stond. Het was een mens! Of ik denk eerder een weerwolf. Hij had zwart kort haar, mooie blauwe ogen en stak een kop uit boven de andere weerwolven. Eerst twijfelde ik, was hij de alfa? Toen ik dichter kwam werd hij in mijn ogen nog reusachtiger! Hij had het blijkbaar door, wan hij zakte door zijn knieën. Hij begon teken me te praten in mensen taal. Maar ik verstond er echt niets van! Dus vroeg ik aan Roeld wat zegt hij? Blijkbaar verstond hij wel Wolfs, want hij deed een teken dat we ergens anders gingen spreken.

Toen we apart in een kamer waren kleedde hij hem uit. Ik vond het echt raar waarom trok hij zijn vacht af? Ik wou dat echt niet zien! Toen hij draaide ik me vlug om. Tot er iets achter me gromde. Hij was veranderd in zijn wolf!

'Dag broertje.', zei hij. Het was gelukkig niet mijn vader. Ik vond het al raar dat hij er zo jong uit zag. En ik had dan ook nog eens een broer! 'Hoi.', zei ik wat verlegen. 'Waarom keek je zo raar toen ik mijn kleren af deed?', vroeg mijn broer. 'Je kleren? Ik dacht dat het je vacht was!' Hij keek me niet begrijpend aan. 'Heb je nog niet je gave?' Ik knikte langzaam van nee. 'Als je ze hebt zal ik je wel alles uitleggen. Eerst zal je het raar vinden maar je zult het later wel normaal vinden. Het enige menselijke dat jij aanhebt is dat uurwerk in een kettingvorm.' Dus oké nu was het ook zeker wat dat Xana was. Nee, dat zou te simpel zijn. 'Van waar heb je die?', vroeg hij nieuwsgierig. 'Van een meisje dat ik aan het zoeken ben.' Hij grinnikte. 'Is ze misschien je mate.', hij begon me grandioos uit te lachen. 'Nee, als je slim was wist je dat dat niet kan. Ik ben nog geen 18 en ze is een vriendin niet meer!' Hij hield blijkbaar niet er van als iemand meer wist dan hem, want hij begon te grommen. Het bleek dat hij zin had in een gevecht.

Plot ging de deur open. Komen jullie nog het eten is klaar. Ik weet niet wie het was maar ik was haar eeuwig dankbaar!

Hadden jullie verwacht in welke rang hij zat van de roedel?
Hey, pas op ik heb 2 hoofdstukken op een dag geplaatst. Dus lees de anderen ook! En ik vond dat jullie een 2 de verdienden!