My brother and his friends

Hoofdstuk 17 ~Zoë/Lola

Als we eindelijk geland zijn pakken we meteen een taxi. Het is weer een super mooi hotel.

Ik spring enthousiast op het bed. "Wanneer is dat concert?" Roep ik. "Om zeven uur begint het." Roept hij terug. Ik steek mijn duim op. Dan heb ik ineens door dat hij dat niet kan zien. "Is goed!" Antwoord ik dan maar terug. Het is nu vijf uur. "Ik ga eten halen." Zeg ik en vertrek.

Ik zie precies Michael staan. Ik denk het niet, ik ben zeker. Ik probeer hem te ontlopen. Dan wordt er op mijn schouder getikt. Fuck! "Hallo." Zegt hij vriendelijk. Oef, hij herkend me niet. "Hoy." Lach ik. "Ik wou eigenlijk zeggen dat ik je haar geweldig vindt." Ik begin te lachen. "Dat van jou is ook niet mis hoor." Dan begint hij ook te lachen. "Hoe noem jij?" Vraagt hij dan. "Ik ben...ik ben zoë." Lach ik naar hem. "Ik ben Michael." Zegt hij met een lach. "Wist ik hoor." Hij kijkt me verbaasd aan. "Je bent toch uit die band 5sos. Jullie hebben straks, om zeven uur toch een concert?" Leg ik hem uit. "Aah, kom je?" Ik knik. "Maar als ik optijd wil zijn moet ik nu weg. Bye Michael." "Bye zoë." Ik draai me om en zucht opgelucht. Ik stond stijf van de zenuwen.

Ik haal twee pizza's en ga terug naar het hotel.

"Reukt goed." Zegt Samuel als ik binnen kom. Ik knik alleen maar wat. "Wat is er?" Vraagt hij dan. "Ik heb met Michael gesproken. Hij had me aangesproken omdat hij mijn haar geweldig vond. Maar hij heeft volgens mij niet door dat ik Lola ben. Ik heb het ook niet gezegd. Hij weet wel dat ik straks naar het concert ga." Leg ik hem uit terwijl we pizza eten. "Alles is goed gegaan. Dat is het belangrijktse." We ruimen onze pizza op en maken ons klaar.

Om half zeven vertrekken we.

Om kwart voor zeven gaan we binnen. Ik zie Calum nerveus staan aan de zijkant. Ik zou naar hem toe willen gaan en troosten. Maar dat gaat niet.

Om exact zeven uur begint het. Ze zien er niet echt gelukkig uit.

"Dit is voor het meisje met het geweldig haar." Zegt Michael. Ik voel me nu heel ongemakkelijk. Ze beginnen 'safety pin' te spelen.

"Ik zou graag nog iets willen zeggen. Het is voor mijn zusje Lola. Ze is bij ons weggegaan om ons te beschermen." Zegt Luke met een stem die op breken staat. Samuel kijkt naar mij en ik kijk naar hem. Dan gaat hij verder. "Als ze hier is of als ze dit te zien krijgt wil ik dat ze dit weet. Je hoeft ons niet te beschermen. Kom alsjeblieft terug. We zullen dit samen oplossen. Kom terug alsjeblieft Lola." Ik voel de brok weer in mijn keel. "Samuel ik wil hier niet meer zijn. Ik wil weg." Zeg ik. Ondertussen zijn ze 'broken home' aan het spelen. "Weet je het echt zeker?" Ik weet niks zeker. "Laat maar we zullen wel blijven." Antwoord ik en krijg mijn blik niet weg van Luke en Calum. Mijn hart breekt om ze zo te zien. Zo gebroken, zo alleen. Ik mis die idioten. Ik begin stil te snikken. Samuel pakt me in een knuffel die ik maar al te graag aanneem. Ik zie een paar fans naar me kijken. Ik laat Samuel los omdat er op mijn schouder wordt getikt. "Ben jij Lola?" Wordt er gevraagd. Ik verstijf even. "Nee, ik ben zoë." Antwoordt ik lachend. Ze kijken me nog even aan en draaien zich dan terug. Ik kijk anstig naar Samuel. Hij sust me een beetje.

We kijken het concert rustig af en ik vlucht zo snel mogelijk weg.

Terwijl ik voor alle massa naar buiten loop bots ik tegen iemand op. Tuurlijk, het is Luke. "Jij bent waarschijnlijk het meisje met geweldig haar." Zegt hij lachend. Ik knik nerveus en kijk constant achter me. 'Samuel help.' Smeek ik binnenmonds. "Wat is er? Zoë toch?" Vraagt hij lachend. Ik voel in mijn broekzak in mijn ketting is weg. "Er is niks hoor en ja, ik ben zoë." Zeg ik nu nog nerveuser. Ik zie de ketting naast hem liggen. Hij ziet de ketting ook liggen. Hij is rapper en pakt de ketting op. Zijn blij gezicht veranderd als hij ziet welke ketting het is. "Hoe kom je aan die ketting?" Sist hij. Luke, ik ben Lola. Wil ik roepen. "Ik zag die op de grond liggen in de zaal. En wat is er met die ketting?" Probeer ik zo rustig mogelijk te zeggen. "Jij komt even met mij mee." Sist hij nog steeds. Ik kijk hopeloos naar de deur. Ik zie Samuel buiten komen. Luke neemt me mee aan mijn arm. Ik kijk Samuel aan, maar hij ziet me niet. Ik word mee naar Ashton, Calum, Michael, Natascha en Xanthe.

Ze kijken me allemaal aan. "Hallo, zoë." Zegt Michael blij. Ik murmel wat. "Dit had ze." Sist Luke met de ketting in zijn handen. "Die ketting is toch van Lola?" Mompelt Calum. Ik zou in zijn armen willen vliegen en troosten. Maar dat kan ik niet. Ik moet bij Samuel blijven voor de beschreming van hun. "Waarom had je die ketting zoë?" Vraagt Michael die me doordringend aankijkt. "Ik vond hem in de zaal en hij was wel mooi. Dus zo kom ik aan de ketting." Leg ik nog eens uit. "Dus ze was hier?" Zegt Calum met hoop. Ja, ze is hier en staat voor jullie te liegen. Ik hoor voetstappen. "Samuel." Sist Natascha. "Ik moet gaan bye." Ik ren weg en neem Samuel mee. Zes verbaasde hoofden kijken me aan. "Wacht dat is Lola." Zegt Natascha ineens. Ik sprint nog harder weg met Samuel achter me.

Ik ren een steegje in en hij volgt me. "Het was een slecht idee." Mompel ik. Hij knikt. "Het spijt me Lola of zoë." Ik zak ineen en begin te huilen.

Na een kwartier staan we op. "We moeten hier weg." Ik wil weg stappen als ze alle zes naar hier stappen. "Blijf nog even staan." Mompel ik stil.

Als ik denk dat ze weg zijn draaien we ons om en stappen uit het steegje. Maar ik bots meteen op iemand. Ik zit stil te vloeken. Ik zie Samuel onder Xanthe door gaan en hij rent weg. Nu sta ik hier alleen met hun. Ik wil hier weg. Ik moet terug naar Samuel. Ik moet ze terug beschermen. Ik stop met spurtelen en Luke laat me los. Ik blijf even op de grond zitten. Ik kruip onder Luke en ren zo hard mogelijk weg. Maar is dit wel de juiste keuze? Terug van ze weggaan. Ik heb een plan...

Hi or hey,
Omdat het nieuwjaar is geef ik jullie 2 hoofdstukken. Gelukkig nieuw jaar allemaal!
Love ya! ❤️