SCHRIJFWEDSTRIJD (FLIKKEN MAASTRICHT) VOLTOOID

@Fiona_fm

All You Need Is Wolfs
♡

Ik was uiterst verbaasd toen Marion mij mee nam naar Amsterdam. Wat moesten wij daar nou met kerst! Ik dacht dat we samen eenzaam de kerst gingen doorbrengen in een restaurant. Maar nee dus. We parkeerden in een parkeergarage en liepen toen het Bijlmer arena plein van Amsterdam op. Wat moesten we hier nou weer.'We gaan toch niet naar een voetbalwedstrijd?' Marion grinnikte.'Tuurlijk niet! Kom nou maar.' Ik zuchtte. Ik volgde haar het plein af naar een ander groot gebouw. Endemol studio's. Studio's? Waarom gaan we naar een studio? 'Wat doen we hier nou weer dan?' Vroeg ik haar.'Aah Eef dat zie je zo wel! Wacht nou maar gewoon af!' Zei ze vrolijk. Ze had er duidelijk zin in! Er liepen stromen van mensen naar binnen. De meeste gezichten met zo'n blij smile. Waarom? Wat doen we hier? Er stond een kleine caravan vooraan. Ik zag niet goed wat erop stond. Omdat Marion me al mee naar binnen nam.'Nog 5 minuten!!!' Werd er geroepen. Ik keek Marion vragend aan.'Dan begint de show.' 'Show?' 'Programma dan.' Grijnsde ze.'Wat voor een programma??' Vroeg ik. Marion grinnikte en liep al door.'marion!!' Geirriteerd liep ik achter haar aan. We volgden de menigte naar binnen. Marion had ineens twee kaartjes vast. 'Hier.' Ik pakte mijn kaartje en keek erop.'All you need is love?!?!' Zei ik geschrokken.'Jaa!! Leuk he!!' Voordat ik kon reageren trok ze me al mee naar binnen. Godverdomme..

We zaten op de tweede rij ergens in het midden. Goede plekken maar die hoefde ik niet echt. Ik wilde naar huis. Ik had hier niks te zoeken. Alle mensen om mij heen waren zo enthousiast. Ik niet. Robert ten brink kwam aanlopen en begon met een praatje.'Waar heb je voor gemaild.' Fluisterde ik in Marions oor.'Voor jou.' 'Waarom.' 'Je mist hem.' Ik keek bedenkelijk voor me uit.'Ik zie het aan je Eef, je mist hem.' Zei Marion en legde haar hand op mijn schouder.'Misschien een beetje.. Maar dat gaat wel over.'  Zei ik.'Nou, misschien niet.' Marion keek weer naar Robert. Ik ook. Maar mijn gedachten zaten ergens anders. Wat nou als hij hier is..? Hoe zou ik dan moeten reageren? Wat is acceptabel?

Heel wat mensen en filmpjes kwamen voorbij. Ik moest toegeven dat het schattig was. Misschien hoefde ik wel helemaal niet aan de beurt te komen! Robert liep een trapje op bij onze zijkant op onze tribune.'Hallo dames, jij bent Eva he?' Shit. 'Ja.' Knikte ik. 'Ik heb een mailtje gehad over jou.' Vertelde hij. Joh!! 'Ja, daar ben ik net ook achter gekomen.' 'Je wist van niks he?' Vroeg Robert.'helemaal niks.' Zei ik.'Zou je even mee naar voren willen komen?' Vroeg hij vriendelijk.'Moet dat?' Robert lachte.'Graag wel ja.' Pff. Ik stond op en mensen klapten. Hoezo nou weer? Omdat ik opsta? Marion stond ook op. Samen liepen we met Robert mee naar de bank. Oh alsjeblieft kill me. Ik ben op tv. Ik wil niet op tv zijn en al helemaal niet hier!! 'Zo.' Robert ging et ook even lekker bij zitten.'Jij hebt gemaild toch?' Vroeg hij aan Marion.'Ja inderdaad!' Zei Marion trots. 'Het was een hele schattige mail! En ik ben ook wel benieuwd naar haar reactie.' Glimlachte hij. Oke.. dit voelt raar. 'Jaa ik ook!!' Zei Marion.'Want Eva, kun jij vertellen waarom je hier zou zitten.' 'Nee.' Zei ik kortaf.'Wie mis je?' 'Niemand.' Marion gaf me een por in mijn zij.'Mijn collega.' Zei ik maar.'Was hij niet meer dan een collega voor je?' Vroeg Robert.'Beste vriend.' Zei ik.'Ook niet meer dan vrienden?' 'Misschien.' 'Vind je het leuk hier te zitten?' Vroeg Robert mij.'Nee.' Een aantal mensen lachten.'Waarom niet?' 'Gewoon. Jullie kunnen beter je tijd besteden aan mensen die echt een geliefde  ver weg hebben.' 'Maar jouw geliefde is toch ook ver weg?' Vroeg hij.'Ja, maar geen Australië.'Dus is je beste vriend ook je geliefde?' Grijnsde hij. Oh.. Kut. Ik zei ja. Pff.. Ik kon wel gaan liggen ontkennen maar het zou toch geen zin hebben.'Ja..' Gaf ik toe.'Is dat iets om je voor te schamen?' Vroeg hij en duwde die microfoon weer helemaal onder mijn neus.'Nee..' 'Eva.' 'Ja.' 'Hij is hier.' Glimlachte hij. Vanbinnen maakte mijn hart een sprongetje. Wolfs! Wolfs! 'Echt?' 'Ja echt.' Ik zat al naar de deur te kijken. Daar kwamen ze de vorige keren allemaal uit. Ineens werd het zwart voor mijn ogen. Ik schrok ervan. Een vertrouwde stem fluisterde wat naast mijn gezicht.'Rara, wie ben ik?' Iets te vrolijk draaide ik me om en keek hem aan.'Wolfs!' Hij lachte vrolijk. Hij zag er goed uit.. Nog aantrekkelijker. Hij pakte mijn handen vast en tilde me zo over de bank om me in zijn armen te sluiten. 'Hoe? Wat?' Wanneer?' 'Ik kreeg een vraag in Italie of ik voor jou wilde komen. En dat deed ik natuurlijk.' Ik hield mijn armen lekker om zijn nek geslagen. Hoofd op zijn schouder.'Ik leg je straks alles uit Eef, nu eerst, Fijne kerst.' Ik glimlachte. Dit wordt vast een fijne kerst!
🎄