SCHRIJFWEDSTRIJD (FLIKKEN MAASTRICHT) VOLTOOID

opdracht 5 @deemsie

Eva pov

Bijna is het zover. Bijna is het 2016. In 2015 hebben we een hoop dingen meegemaakt. Goede en slechte dingen. Het mooie van dit jaar was dat ik mijn zusje heb gevonden. Ik zou me geen leven zonder haar meer voor kunnen stellen. Vandaag is het de eerste Oud en Nieuw met Sanne erbij. Kerst vond ze al helemaal fantastisch, en ik vraag me af wat ze van vanavond zal vinden. Misschien gaat ze het juist eng vinden met al dat vuurwerk, maar ik weet het niet. Ik weet niet hoe ze hierop zal reageren, maar dat zullen we vanzelf wel zien.

'Eva? Gaan we naar buiten?' vraagt Sanne nieuwsgierig. De hele dag zijn mensen al bezig met het afsteken van vuurwerk ook al mag dat nog helemaal niet. Een weer voor Oud en Nieuw begonnen ze al met het afsteken van vuurwerk.

'Vanavond, lieverd. Nu eerst middageten,' antwoord ik met een lieve glimlach. Ik vind het moeilijk om ''nee'' tegen haar te zeggen, maar je kan niet overal ''ja'' op zeggen. Soms moet ik ook wel eens ''nee'' zeggen ook al wil ik dat helemaal niet.

'Oké. Ook goed,' grinnikt Sanne. Ze kijkt de hele tijd naar buiten, naar het vuurwerk. Je kan het nu al een beetje zien doordat het best helder weer is buiten. Het heeft net zelfs even gesneeuwd en de sneeuw is zelfs blijven liggen op de grond.

'Zometeen mag je met Wolfs wel een sneeuwballengevecht doen. Dat vind hij vast wel leuk,' zeg ik tegen Sanne. Haar ogen beginnen te glinsteren van vrolijkheid.

'Oké!' lacht ze. We gaan aan tafel zitten en beginnen met het middageten. Wolfs komt ook net naar beneden gelopen en komt ook aan tafel zitten.

'Wat hoorde ik over een sneeuwballengevecht?' vraagt hij als hij net zijn broodje heeft gesmeerd. Sanne kijkt mij lachend aan.

'Ik wil een sneeuwballengevecht met jullie doen buiten,' antwoord ze.

'En willen wij dat ook dan?' plaagt Wolfs haar een beetje. Dit vind Sanne alleen maar leuk.

'Ja! Vast wel,' grinnikt ze.

'We gaan gewoon zometeen met z'n allen naar buiten en dan zien we vanzelf wel. Vanavond moeten we ook nog vuurwerk afsteken hé?' Wolfs knikt. We eten ons middageten op en gaan daarna naar buiten. Na het sneeuwballengevecht gaan we weer naar binnen. Wolfs maakt warme chocomel met slagroom. Niet veel later is die klaar en komt hij weer naar ons toegelopen.

'Lekker,' zeggen Sanne en ik tegelijk. Hierdoor schieten we in de lach. We drinken onze chocomel op en besluiten daarna nog even naar bed te gaan zodat we vanavond allemaal op kunnen blijven.

'Ik wil niet slapen,' stribbelt Sanne tegen als we op bed zitten.

'Als we niet gaan slapen kan je ook niet opblijven vanavond.' Sanne zucht en gaat dan toch onder de dekens liggen. Na 10 minuten merk ik dat ze al in slaap is gevallen. Ik grinnik en trek haar dicht tegen mij aan. Na een paar minuten val ik ook in slaap.

'Eef. Eva.' met moeite word ik wakker. Wolfs staat in de deuropening.

'Wat is er?' zeg ik nog steeds moe.

'Het is tijd voor het vuurwerk,' lacht hij. Ik zit direct rechtop in mijn bed. Hierdoor word Sanne ook wakker. Ze wrijft de slaap uit haar ogen. Dan staan we op en lopen we naar beneden. Wolfs pakt het vuurwerk en de veiligheidsbrillen uit de kelderkast. De veiligheidsbrillen zetten we alledrie op en dan lopen we naar buiten. Sanne en Wolfs gaan het vuurwerk afsteken. Zometeen komen Esmee, Romeo en Marion ook nog en het beloofd een gezellige avond te worden. Om tien uur gaan we met z'n allen Ik Hou Van Holland kijken.

'3, 2, 1!' roepen we allemaal tegelijk als het bijna tijd is. Om 12 uur begint het buiten pas echt te knallen. We wensen elkaar allemaal een gelukkig nieuwjaar.