Düşman Çeteler

DÇ

Multi Elçin😍iyi okumalar...

BÖLÜM 1

-ELÇİN

Gene dünyanın en gereksiz yerine gidiyoruz. Okul. Yaw kardeşim okul niye var yani? Dünyanın en gereksiz yeri. Hani o bilgileri öğrenip ne yapacağız ki? Göte mi sokucağız? Öğretmenlerde bir değişik zaten. Hepsi bize gıcık. Okulda zaten bizden konuşmayan yok. Bizi gördüler mi hemen fısır fısır. Bizim grubun yüzünde bir sırıtış. Okulda zaten bizden korkmayan yok.

-ÖYKÜ

Ya sevgili alarm. Niye bizi uyandırıyorsun sen? Duygusal birisi olarak herkesi affederim ama şu okulu bulanı gebertmek istiyorum. Ama duygusallığıma bakmayın. Kızları feci döverim ama içimdeki pişmanlık duygusu hemen devreye girer. İç sesimde haketti diye beni destekler ve ben böyle içten içten giderim açıkçası.

-DEMET

Her gün okula sövemeyeceğim şimdi. Okul sen laflarını biliyorsun onları götüne sokmaktan vazgeç. Biraz bizi tak. Ne bileyim kendini imha et. Bizde alarmla uyanmayalım artık!

-HANDE

Kızlar şikayetçi zaten. Bende şikayet hakkımı onlara veriyorum. Ben bir şey demiyorum. Sadece şunları söyleyeceğim. Gereksizsin okul. Olmasan ne güzel olur kategorisindesin. Uykumu içine edenlerdensin.

-MELİSA

YAAAA! Alarm! Siktir git be! Nedir bizle alıp veremediğin? Uyandırma uykumdan beni! Okul zaten her şeyde senin parmağın var. Allah belanı versin senin! Valla hırsımdan okuldaki kızları dövebilirim uykulu halimle.

-MİRAY

Saat seni uçurumdan mı atsam acaba? Ne diye uykumu bölüyorsun? Okulu bulanı anasını satayım ben. Gereksiz bilgiler öğretmeye çalışıyorlar. İneklerde zaten salak. Ama bizim grupta da inekler var. Onlar akıllı ama dersi dinlemeden sınavı fullüyorlar zaten. Onlar Elçinle Demet zaten. Ama benimde notlarım fena sayılmaz.

Kızların biraz özelliklerini okudunuz şimdi hikayeye geçelim :)

-ELÇİN

En tatlı sabahlar alarmın çalmasıyla başlar. Alarm! Şarkısını sabah kalkıp bir güzel söyledim. Çokokrem şarkısının bir değişik versiyonu yani. Kızlarla uyanır uyanmaz salonda toplanırdık ve birbirimizin uykusunu açardık. Bu sabahta yapacaktık. Aslında okul olduğu gün yapıyoruz. Fadime teyze ve Selma teyze bize mutfakta kahvaltı hazırlıyorlardı sağolsun. Onlar ailemiz oldu sanki. 12 yıldır bizlerle çalışıyorlarmış. Biz 4 yaşında olduğumuz için pek hatırlamıyorduk şimdi 16 yaşındaydık. Tamam size matematik öğretmeyeceğim. Biz kızlar zaten annemiz ve babamızı küçük yaşta kaybetmişiz. Bizi alan Esra abla vardı. Bize sağolsun baktı sürekli. Sonradan Selma ve Fadime teyze gelince bizle o kadar ilgilenmemeye başladı ama gene ilgilenirdi bizle. Ama daha az ilgilenmeye başlamıştı. Sanırım işleri yoğundu. Bize öyle söylüyordu. Sabah kalktım ve salona indim. Salonda Hande ile Demet vardı. Diğerleri uykucu. Her zamanki gibi dağılım yapıp uyandıracaktık. Yoksa geç kalacağız okula. Hande gidip Melisayı uyandıracaktı. Demet Mirayı bende Öyküyü.

Öykünün odasına geldiğimde Öykü saçma sapan bir pozisyonda yatıyordu. Uykusu derindi galiba ya da dün gece bilerek alarmı kurmamıştı. Zeki(!) kız işte. Öykü mor rengini çok severdi. Aslında lacivert hariç biz bir gökkuşağı gibiydik. Herkes farklı renk severdi bizde ve sevdiğimiz renk neyse odamızın rengi o olurdu. Öykünün mordu. Duvarları mordu lambasının abajuru mor renkteydi. Saati mordu. Çalışma masasının sandalyesi mordu. Odası uyumluydu aslında. Yatağın örtüler yatak takımı mordu. Moru abartmıştı. Bende turuncu rengi severdim saçlarımdan dolayı. Odamın rengi turuncunun tonları ile doluydu. Demet kırmızı severdi. Odası kırmızıydı zaten. Miray sarı severdi saçlarından dolayı. Odası göz alıcıydı zaten sarı olduğu için. Hande yeşile bayılırdı. Odasına girdiğimizde çim dünyasına girdiğimizi falan zannederdik. Melisa da maviyi çok severdi. Bende maviye bayılırdım ama turuncu ağırlık basardı. Melisa'nın odası zaten mavi olduğu için huzur doluydu. Derlermiş ki mavi huzur dolu bir renkmiş. Melisa da bu yüzden maviyi çok seviyordu.