Hani derler ya
Bir şair ancak hissettiğini yazar.
Yazıyorum işte.
Yaşadığım boşluğu,
Birbirinin tekrarı günlerimi,
Kolaylığın içindeki zorluğu yazıyorum.
Öyle düz ki hayatım,
Bir çakıl taşını aşmak bile güç geliyor.
Öyle sessiz ki yanlızlığım,
Korkutmamak için kalbim bile sessiz atıyor.
Kapayıp gözlerimi farklı bir hayat düşlüyorum.
Bazen beni hayata bağlayanın bu olduğuna inanıyorum.
Yani düşlerimde yaşıyorum.
Umudumu yazıyorum mesela,
Ya da korkularımı.
En büyük korkularımı yazıyorum.
Ölümü yazıyorum.
Bazen karanlığın tek ışığı,
Bazen de güneşin gölgesi oluyor şiirimde
Bazen ona sarılmak istiyorum,
Bazen de ondan kaçıyorum.
Derinleri yazıyorum çoğu zaman.
Gökyüzü gibi.
Sen yazıyorum satırlarıma,
Olmayan bir sen.
Bazı zamanlar hissettiğimi değil de, hissetmek istediğimi yazıyorum.
Mutluyken üzgünlüğü, üzgünken mutluluğu yazıyorum.
İnsanın bazen hissetmesi için, içinde yaşaması gerekiyor.
Belki bu sadelik kendi içimde yaşamam için verilmiştir bana.
Böyle düşünüyorum.
Belki hayatın sadeliği şair olmayı değil de, şair olmak hayatın sadeliğini gerektiriyordur.
Şimdi dönüp satırlarıma baktığımda.
İşte!!
Tam böyle hissediyorum.
DU LIEST GERADE
ÖLÜME DOKUNMAK
PoesieNasıl dokunabilirsin ölüme? Nasıl hissedebilirsin ölümü vücudunda? Nasıl açarsın gözlerini ölüme? Şiir... Ölüme yazılmış bir şiir... Siyaha adanmış sözcükler.. Toprağın altındaki dizeler... Karanlıkta boğulmuş satırlar... Şiirler... Karanlık D...
