Ağlıyordu yalnızlık bağıra bağıra
Çırpınıyordu duvarlarını delmeye
Gözyaşları yakıyordu dudaklarını
Yutkunuyordu boğazını yırtarak
Bir teselli uyutuyordu hırçınlığı
Özgürlük
Kapının ardından gözlüyordu
Anahtar kayıp
Teselli tutsak
Zihni kana bulanmış katiller gibi
Hep kaçak, hep cani
Umut duvardaki bir pencere
Hep uzak, hep ulaşılmaz
Yalnızlık ağlıyordu susa susa
Gözyaşlarını yutuyordu
Hıçkırıklarını gırtlağında boğuyordu
Bir teselli o da üşüyordu
Anahtar kayıp
Teselli tutsak
Zaman akan gözyaşları gibi
Hep dökülüyor, hep yok oluyor
Ben bir saç teli gibi
Hep acıyor, hiç kimse hissetmiyor
YOU ARE READING
ÖLÜME DOKUNMAK
PoetryNasıl dokunabilirsin ölüme? Nasıl hissedebilirsin ölümü vücudunda? Nasıl açarsın gözlerini ölüme? Şiir... Ölüme yazılmış bir şiir... Siyaha adanmış sözcükler.. Toprağın altındaki dizeler... Karanlıkta boğulmuş satırlar... Şiirler... Karanlık D...
