Class 7 - 2

Chapter 29 - No More

.

Mira's (P.O.V)

Dinilat ko ang mga mata ko at bumungad sakin ang kisame ng kwarto ko.

Napa-upo naman ako ng marealize kung anong nangyare kanina.

"OMG!"

Napa-tingin naman ako sa bintana na madilim na. Ibig sabihin gabi na mula yung nangyareng sapakan sa pagitan ni kuya at Mr. New Guy.

Nag-alala talaga ako pareho sa kanila. May sugat kaya si Rhob? Aish! Sana naman wala.

Narinig kong bumukas yung pinto ng kwarto ko at napa-tingin naman ako dun. Nakita ko si Zeid na may hawak na tray na may lamang pagkain.

Ano ginagawa nya dito?

"Dinner in bed." Naka-ngiting sabi ni Zeid. Nag-tataka pa rin talaga ako kung ano ginagawa nya dito.

Nilagay nya yung tray sa side table na katabi lang ng kama ko staka sya humarap sakin nang naka-ngiti pa rin.

"Kamusta na? Okay na ba pakiramdam mo?"

"Anong ginagawa mo dito?" Di ko pinansin mga tanong nya.

"Actually pupunta dapat ako kila Rhob then I saw you there at narinig yung sinabi mong di ka maka-hinga." Napalitan ng pag-aalala at galit ang mga mata nya.

Tumahimik ako. Di ako naka-sagot. Dahil di ko rin naman alam ang irereact ko.

Ngayon di lang si kuya nakaka-alam. Pati si Zeid at Jhaycee. Shit.

"At staka..... narinig ko din lahat." Napa-tingin naman ako sa mga mata nya. Mukang nagda-dalawang isip pa sya kung sasabihin sakin o hindi.

Sa totoo lang wala na kong plano kung malaman man ng lahat o hindi. Nothing will change. I'm still hurt and he has his own serious girlfriend.

"I'm sorry...." Parang gatilyo ng baril ang salita nya dahil bigla na lang bumuhos ang mga luha ko.

Ang sakit. Ang sakit pumasok sa isang pekeng relationship na ikaw lang rin ang mahuhulog.

Masakit na sa pekeng relasyon ay ikaw lang ang totoong pinakita ang pag-mamahal at malasakit. Na sya ay acting lang. Peke nga kasi. Fake.

I'm still crying silently nang may maramdaman akong mainit na bagay na yumakap sakin.

"Shh...sige iiyak mo lang yan. Ilabas mo lang yang sakit na nararamdaman mo. I'm sorry for being stupid to open such topic. I'm sorry for what  happened. I'm sorry." Sa pag-sabi na yun ni Zed ay humagulgol na ako. I'm sobbing for effin sake. I can't stand this thing.

Umiiyak lang ako habang nakayakap sya sakin. Ganto ba talaga pag nag-mahal? Nasasaktan?

2nd time ko nang ma-fall. And I just can't believe that I'm hurt again. As always.

Wala na ba akong karapatan makadama ng true love? Am I not worth it?

15 minutes kaming ganun ang pwesto. Yakap nya ako habang umiiyak ako. Narealize ko din na nakaka-hiya itong ginawa ko kaya bumitaw na ako at di maka-tingin sa kanya.

What the eff just happened? Ugh!

"Ahm... sorry. Nakakahiya yung ginawa ko." Di talaga ako maka-tingin sa kanya! Waaah!

Napa-tingin na lang ako sa kanya nung tumawa sya. Eh?

"Okay lang. Ano gumaan pakiramdam mo noh?'' Totoo sinabi nya. After kong umiyak habang yakap nya eh parang gumaan pakiramdam ko. Di na ako masyadong nabibigatan.

Tumango ako. "Yes. A little bit."

"That's good." He is smiling from ear to ear to me. At dahil dun nakikita ko ang kanya powerful dimple. Ang cute.