Liman ||texting

0.0

Aslında bizim hikayemiz küçükken başlamıştı.Bizim demek sayılmazdı,çünkü o ve ben hiç bir zaman 'biz' olmamıştık.

İlk mahalleye taşındıklarında görmüştüm onu.On yaşındaydım ve çocuk aklımla peşinden koşturmuştum.Anneme ve babama 'o oğlanla evleneceğim ben' derdim hep.Ama hep reddedilirdim.Hiç bir zaman vazgeçmemiştim ondan.Bir gün çocukken kurduğum hayalin gerçekleşeceğine inandırıyordum kendimi.

Sonra bir gün kapımız çaldı.Onu karşımda görmek heyecan vericiydi.İlk kez kendine çeki düzen vermişti.Sonunda beni gördüğünü anlamıştım ama o beni görür görmez 'senin burda ne işin var?' diye sormuştu.Bir şey diyememiştim.

Düşündüğüm tek şey az önce kırılan neyin sesiydi?İçimde bir şeyler kırılmıştı.Kalbim miydi o kırılan?

Meğersem Ahu için gelmişmiş.

Ahu benim ikiz kardeşimdi.Tek ortak yanımız saçlarımızdı başka hiç bir yerimiz benzemiyordu.O koyu renk tene sahipken ben beyaz tenliydim.Onun gözleri yeşilken benimki açık maviydi.Ve en acısı o uzunken ben minyondum.

Kendime kısa diyemiyordum.Hadi ama!Kim kabul ede bilirki kısa olduğunu?

İkisinin her gün el ele tutuşmalarını izlemek acıydı.Birbirilerine seni seviyorum demeleri yada her gün yanımda civildeşmeleri.İşte o andan sonra kendime söz vermiştim.

Asla aşık olmayacaktım!

Ve hala ona karşı bir şey hiss ediyor muyum diye sorarsanız inanın bende bilmiyorum.Eskisi gibi heyecanlanmıyorum onu görünce,sanırım artık umut yetmiyor bana.

Kendi halimde geçinip giderken en sevdiğim kitaptan bir replik gönderilmişti bilinmeyen numaradan.Heyecandan elim ayağıma dolaşmıştı.Mesaj aynen şöyleydi:

Bilinmeyen numara:Senin gözlerinde bir şey vardı.Ben ona âşık olmuştum.Ben senin yanındayken gözlerin bir başkasını aramıyordu ya.Ben ona âşık olmuştum.

Cevap yazmamıştım.Günlerce yazdığını düşünüp kim olduğunu sorgulamıştım kafamda.Bir ipucu yoktu.Kim yazmış ola bilir?Bu bilinmeyen numara kim?