CHAPTER 12

21.7K 602 41
                                    

AMBER POV*


Pagkatapos ng mga pangyayari kagabi, I started avoiding Ella this morning, naiinis ako na di ko ma-intindihan. Jane keeps on questioning Ella about what happened last night, and I don't want to hear anything about it. At dahil ayoko na mapansin nila ang aking mood, maaga akong umalis ng kwarto ng umagang iyun. Last day namin sa isla kaya napag-decesyonan kong maglalakad-lakad na lang muna sa tabing dagat.

Ilang oras din ako naglalakad malapit sa dalampasigan ng may tumawag sa aking pangalan.

"Amber!"

I turned around to check who called my name.

Nakita ko si judith na tumatakbo papalapit saakin. Her short hair was still damp and messy. She was wearing a bikini top and a white beach trouser. And judith was extremely beautiful. Habang tinitingnan ko siyang papalapit my mind drift-- for a moment I was like staring at somebodie's dark eyes and looking at that long dark hair tied in a ponytail.

"Kathrin..." I whispered.

Judith frowned and waved her hands in front of me.

"May sinabi ka?" she asked the moment na nakalapit ito sa akin.

I shook my head. "Nothing."

"Are you alright?" Judith asked scrutinizing my face.

"Yes." I sighed. Wala lang talaga seguro ako sa mood.

"Ang aga mo naman na gising judith." pag-iiba ko ng usapan dito.

"I'm glad I am early at nakita kita. Masasamaham kita sa paglalakad. " She beamed.

Honestly, I want to take my time alone. Gusto kong mapag-isa at magt-isip ng kong ano-anu, or totally wag na munang mag-isip. Pero di ko naman pwede ipagtaboyan ito, di na din seguro masama ang may kasama.

Tumanggo ako kay Judith at saka pinagpatuloy ang paglalakad. Slippers at my hand. Naramdaman ko ang lamig ng buhangin sa aking paanan. Naalala ko ulit nung time na naglalakad kami ni kathrin sa may baybayin.

"Judith..." tawag ko sa pangalan nito.

"Hmmm?" she hummed.

"Mahilig pala si kathrin sa shells." I said as I recall that moment.

But Judith just shrugged her shoulder, not showing any interest.

"She's collecting them." pagpapatuloy ko pa din.

"Sa pagkakatanda ko last time na ginawa ni kath yun ay noong mga bata pa kami. She and mom used to collect them. Di ko akalain na until now hobby pa din niya iyon." mayat-maya sagot nito.

Tumango naman ako. "Asan na pala parents niyo?"

Di ko mapigilan di matanong since ito na mismo ang nag open up tungkol sa parents nila.

"States. Noong nag-sisimula na si kath pag-aralan pamahalaan ang companya, mom and I migrated to states. And stayed there for good, then dad follows ng kaya na ni Kathrin mag-isa. Years passed, bumalik ako. Mas gusto ko padin dito sa pilipinas," then she looked me in the eyes.

"At napatunayan ko na tama ang aking naging decesyon." Dagdag pa nito at hinawakan ang isang kamay ko.

Tumikhim ako at iniwas ang aking paningin. Di ko alam kong ano ang sasabihin dito. Habang tumatagal, sa tuwing na pag- uusapan namin ang tungkol sa nararamdaman nito sa akin nakakaramdam ako ng ilang. Again, maybe dahil hindi lang ako sanay pag babae ang nagsasabi nito sa akin.

Isang malalim na buntong hininga ang aking pinakawalan at tumanaw sa malayo.

Saka ko nakita ang isang bulto na tumatakbo papunta sa dereksyon namin. This time di na ako namamalikmata.

DOOM To Love You : 2nd EDITIONTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon