My Devil Boss Is my Husband

Chapter 37

3 years later...

Andrea's P.O.V

"Can you check my schedule for today Nesha?"i said to my secretary.
"Ok ma'am"sabi nya at agad naman nya itong chineck.
"So Far ma'am you have a conference meeting at 3:00 pm and at a meeting for Ms. Aguilion"sabi nya.

"Yun lang?"

"Yes ma'am"

"Then cancelled it all"walang ganang sabi ko.

"But ma'am your conference mee-"

"I don't care!"pasigaw na sabi ko kaya yumuko sya. "Gawin mo nalang ang sinabi now!"tumango sya at umalis na sa harapan ko. tss. umupo ako sa swivel chair ko at hiniot-hilot ang magkabilang gilid ng noo ko. It's been 3 years tss.

After a couple of minute ay lumabas na ako ng office. I need to visit my baby because it's her birthday.

**

"Hi baby how are you?"sabi ko sabay hamplos sa lapida ng anak ko. Naiiyak ako sa tuwing naiisip ko lahat ng nangyari noon. "Mabuti ba ang kalagayan mo dyan sa langit kasi si mommy tinatry maging strong para sa mga taong nagmamahal sa akin"i wipe my tears di ko mapigilang di manghinayang. She is our first baby pero sinayang nya lang. "Baby gabayan mo si mommy ha? bigyan mo ako ng lakas para gumising ng maaga araw-araw"i smiled bitterly. "Happy birthday nga pala at tandaan mo mahal na mahal kita".

September 07,2022 died
September 07,2022 born
Chanderia Claine J. Zaldivar

Flashback 3 years ago

Pagkatapos kong pumunta sa cr ay naisipan kong lumabas muna para magpalipas ng sama ng loob. Ang bigat sa dibdib kasi na alam nya ng kasama nya ako pero nakikipaglandi pa din sya sa Faye na yon!.
Naglakad-lakad ako sa harap ng bahay nung Faye dahil nangigil ako dun sa babaeng malandi na yon! tiyak She planned all of this dahil sa napapansin kong may gusto sya sa asawa ko. grrr! gusto kong magwala para mawala ang inis ko.
"Arrrgh!"sigaw ko.
Tunawid ako dahil gusto kong may pagbuntungan ng galit ko pero nung malapit na akong makatawid sa kabila ay may saksakyang paparating na sobrang bilis.
Babangga ako, waaah! gusto ko pang mabuhay ang baby ko.

Next thing i know ay para akong hinampas ng bakal a boo kong katawan dahil sa lakas ng pagkakabangga sa akin at pagkatapos nun ay naging itim na ang buong paligid.

Nagising ako na nasa hospital at mukha nila Sandy at kuya ang nakikita ko ay meron pa palang isang tao na parang pamilyar sa akin.
Agad kong hinanap si Kalvin pero di sila sumagot.

"A-Ang baby ko b-bakit di ko sya ma-maramdaman?"lumuluhang sabi ko. "A-Asan ang baby ko!"pasigaw na sabi ko.

"Ate w-wag k-kang mab-bibigla a-ah"sabi ni Sandy na umiiyak na din. "W-Wala na ang ba-by nyo"parang nabingi ako dun sa sinabi nya nanlalamig ang o kong katawan.

N-No!"Y-You're lying right?" Kalmado pero nanginginig na tanong ko,pero di sila nagsalita kaya naiinis ako!. "Ano ba! Nagsisinungaling lang kayo diba?! Buhay pa ang anak ko at andito pa sya sa-"napatigil ako sa pagwawala ng maalala ko yung gabing may bumangga sa akin. Mas lalo akong nagwala pati dextrose ay hinila ko habang todo pagpapakalma naman sila sa akin.

"Sandy tumawag ka ng nurse dali!"rinig kong sigaw ng kuya Andrei ko habang pinipigilan akong tanggalin yung mga nakakabit sa akin, hanggang sa may naramdaman akong may tumusok sa balikat ko at nakaramdam ako ng antok.

End of flashback...

Isang taon din ang lumipas bago ako nakarecover. Galit ako kay Kalvin, oo galit ako sa kanya.