PROMISE
" ကြၽန္ေတာ္ တို႔က ဘာမွ မဆိုင္ဘူး မဟုတ္လား "
Jongin ေျပာလိုက္တဲ့ စကား တစ္ခြန္းက သူ႔ ရင္ဘတ္ကို စုတ္ျပတ္သြားေစသည္...Kim Jongin မင္းဒီေလာက္ထိ ရက္စက္ တတ္ မွန္း ငါ မသိခဲ့ဘူး ငါ့ အျပဳ အမူ ေတြက ေဒါသေၾကာင့္ အလြန္ အကြၽံ ေျပာခဲ့တယ္ ဆိုရင္ေတာင္မွ သူ႔ဘက္ကေတာ့ ခုေလာက္ထိ ေျပာစရာ မလို ဘူး လို႔သူထင္သည္
Ok ေလ သူ႔ဘက္က ေန ခါးသီး ျပေနမွေတာ့ သူကလည္း ခါးသီး ျပရတာေပါ့
~Hyung ငိုေနတယ္ ဟုတ္လား ဘာလို႔လဲ
Sehun အခန္းထဲ ၀င္ခဲ့ေတာ့ ခံုေပၚမွာ ေမွာက္ကာ ငိုေနတဲ့ Hyung ကို ျမင္ေတာ့ သူ အေျပးသြား မိသည္ သူ၀င္လာတာ ျမင္ေတာ့
Hyung က ေမွာက္ေနရာ ကေန ေခါင္းထူ လာရင္းမ်က္နာေပၚက မ်က္ရည္ေတြကို သုတ္ကာ
~ Arrani ဘာမွ မဟုတ္ပါဘူး ေၾသာ္ ၿပီးေတာ့ေလ Hyung က စား၀ိုင္းေလး တစ္၀ိုင္း စီစဉ္ေပးခ်င္တယ္ ဒီေန႔ညေလ အဲဒါ Sehun စီစဉ္ေပးမလား
Hyung က သူေမးတာကို မေျဖဘဲစကား လမ္းေၾကာင္း လႊဲလိုက္ေတာ့ သူလည္း အတင္း အက်ပ္ ဆက္မေမး ခ်င္ေတာ့ေပ ဆက္ေမးရင္ Hyung ဘဲ ပင္ပန္း ရမယ္ မဟုတ္လား
~ Nae Ok ေလ Hyung ကြၽန္ေတာ္ စီစဉ္လိုက္မယ္
~ Gomeyeow Hun ေလး
~ Hyung ကလည္း ဒီလူ နဲ႔ ဒီလူကို ေျပာစရာလား
¥¥¥¥¥¥
Hyung အခန္းထဲက ထြက္သြားေတာ့ Jongin ေအာက္မွာ ထိုင္ခ် လိုက္သည္ သူ စိတ္ေတြ ဘာျဖစ္ေနမွန္းလည္း သူမသိ အရာရာ ကို ေဒါသထြက္တာ စိတ္က လံုး၀ မၾကည္ေတာ့
စကၠဴေတြထည့္ထားတဲ့ အမွိုက္ပံုး ေလး ကိုလွမ္းယူပီး လက္စြပ္ေလး ကို ျပန္ေကာက္ကာ အေၾကာင္း မဲ့ေငးၾကည့္ေနမိသည္
~ ဒီလက္စြပ္ေလး ကို သူ က တကယ္ သိမ္းူထား ခဲ့တာပါလား ဆိုတဲ့ အေတြးလည္း ေခါင္းထဲေရာက္လာ သည္
