Breath (fanfiction with One Direction greek)

50

Τόσες πολλές ερωτήσεις μα δεν ρωτάω γιατί, όχι

23 μέρες.

"Πάμε να καθίσουμε εκεί;" ρώτησε το μελαχρινό όμορφο αγόρι.

Η πλατεία γεμάτη ελάχιστους ανθρώπους. Παγκάκια άδεια και δρόμοι σαν να κινούνται από τα βήματα των ανθρώπων που φιλοξενούν. Χαμογέλασα. Πόσο όμορφο είναι να παρατηρείς τους ανθρώπους.

"Εγώ λέω να καθίσουμε εκεί. Αλλά ας κάτσουμε εδω που λες εσύ."

"Είναι ωραία και εκεί." Ο Λίαμ κοίταξε το σημείο που ήθελε εκείνη.

"Ναι αλλά δεν πειράζει."

Η κοπέλα είχε ήδη καθίσει πάνω στο ξύλινο παγκάκι χαμογελώντας γλυκά στο αγόρι μπροστά της. Εκείνος ανασήκωσε τους ώμους του και αφού της χαμογέλασε ζεστά και εκείνος, κάθισε δίπλα της και έπλεξε τα δάχτυλά τους.

Εκείνη ψηλή. Μελαχρινή και γυμνασμενη. Με όμορφο σώμα γεμάτο ωραίες καμπύλες. Τα μάτια της, μεγάλα και εκφραστικά είχαν ένα καστανό χρώμα και τα μακριά σκουρόχρωμα μαλλιά της κυμάτιζαν στους ώμους τους. Τα πόδια της, καλυμμένα με ένα μπλε τζιν και μακρύ μπουφάν κάλυπτε το σώμα της. Η Στέισι ήταν όμορφη.

Και ακριβώς σαν τον Λίαμ.

Η καλή συμπεριφορά της και η δεκτική της στάση μου έδειχναν όλο και περισσότερα κοινά τους. Η αδελφή της Μπάρμπι ωστόσο, όπως μου αρέσει να την αποκαλώ, δεν είναι κάποιο σπουδαίο εμπόδιο που δεν θα με αφήσει να ολοκληρώσω τον σκοπό μου. Είναι μια μικρή ασήμαντη μπροστά μου.

Και ακριβως επειδη ειναι ιδια με εκείνον, αυτό θα με κάνει να του αποσπάω την προσοχή πιο εύκολα. Και αυτό γιατί σε κανέναν δεν αρέσει να βρίσκονται με κάποιον που είναι παρόμοιος με τους ίδιους. Μετά από ένα σημείο βαριούνται το ίδιο, το συνηθισμένο.

Και ψάχνουν το ασυνήθιστο. Το επαναστατικό. Εκείνο που θα προκαλέσει εντύπωση σε όποιον ακούσει την απόφαση του. Κάποιον που δεν μπορεί να μαντέψει την επόμενη κίνηση.

Απλά κάθονταν εκεί. Χωρίς να λένε κάτι ιδιαίτερο. Με την Στέισι να μιλά για κάποιο αγώνα στο βόλεϊ και τον Λίαμ να την ακούει και να της κάνει ερωτήσεις πάνω σε αυτό. Ταιριάζουν. Είναι ίδιοι, έχουν ίδιο στυλ και αρέσει και στους δύο να έχουν κάτι ασφαλές που ξέρουν ότι δεν θα φύγει.

Μπορούσα να τους δω να χαρίζουν ο ένας στον άλλον ένα μικρής διάρκειας γλυκό φιλί. Τα χείλη τους ακούμπησαν απαλά και προσεκτικά. Μετά από αυτό το αηδιαστικό μικρό φιλί ο Λίαμ χαμογέλασε και χάιδεψε το μάγουλο της κοπέλας του. Εκείνη γέλασε και τον φιλησε ξανά.