Ik voelde mij echter blij.
Ik voelde mij blij en het leek alsof ik ineensmolt samen met de zon.
Dat ik opeens het zonnetje in huis was.
Beau was nog even gedroeg zich hetzelfde als altijd, maar ze praatte meer tegen mij.
Ze toverde zelfs soms een glimlach op haar gezicht tevoorschijn, zomaar vanuit het niets.
Ze kreeg meer kleur in haar gezicht.
Ze leefde wat meer.
En ondanks, dat ik elk moment een telefoontje kan krijgen dat ik niet meer te redden val en elk moment kan sterven.
Ik ben gewoon vrolijk.
Vrolijk omdat we vrienden zijn.
YOU ARE READING
Weakness
RandomElke keer weer greep de werkelijkheid mij bij de keel. Probeerde ik los te komen uit de sleur die het leven met zich meebracht. Het besef dat ik elke dag weer hetzelfde ritueel zou moeten meemaken, liet mij verzuipen in onzekerheid. Liet mij zink...
