BAKICI

Hatırlayacağım

Şu şarkıyı buraya bırakayım belki yunanca şarkı dinlemek isteyen vardır. :D

Duyduğum cümleyle hemen çocukların yattığı odaya gittim. Masal'ı yatağından çıkarıp yere bıraktıktan sonra elini tuttum Poyraz'ıda kucağıma aldım.  Odadan tekrar çıktığımda çocuklar  Savaş'ın yanından çıkıyordu. Can elini omuzuma iki kez vurup destek olduğunu belirtti. Kapının önünde durdum. İçeriye girmeye korkuyordum. Elimin çekiştirildiğini hissettim. Masal'a baktığımda dolu gözleriyle bana bakıyordu. Sanki ne olduğunu anlamıştı. Dudaklarından dökülen ''BABA'' kelimesi kalbime saplanan bir hançer gibiydi. Elimi kapı koluna götürüp kapıyı açtım. Kapının açılmasıyla Savaş'ın gözleri anında gözlerimle buluştu. Kapının önünde öylece dikiliyordum. Savaş yatağın yanındaki koltuğu işaret etti. Çocuklarla birlikte koltuğa geçip oturdum. Masal'ı yanıma oturttuktan sonra Poyraz'ıda kucağıma oturttum. Savaş'ın gözleri ilk Poyraz'a takıldı uzun süre Poyraz'a baktıktan sonra gözleri sağ tarafımdaki Masal'a kaydı. Masal Poyraz'a baktıkça gözlerindeki ve yüzündeki gülümseme büyüyordu. Savaş Masal'ın gülümsemesini gördükten sonra gözkırptı. Tam gözlerini benim gözlerime sabitleyecekken Masal'ın ağzından tekrar ''baba'' kelimesi döküldü. Göz yaşlarımı tutamadım. Gözlerimden akan yaşlarla Savaş'a baktım. Savaş'ın göz bebekleri büyümüş şaşkın şaşkın bi Masal'a bi bana bakıyordu. 

-O bana baba mı dedi ?

-Evet dedi. Sözler ağzımdan zar zor çıkmıştı. 
-Kafayı yiyeceğim ya. Ben lan ben. Benden baba olur mu ? 

-Olmuş işte.

-İsim neydi ?

Gözlerimden akan yaşlara engel olamadım. Gözlerimi kapattım ve alt dudağımı dişlerimin arasına alıp bıraktım. Derin derin nefes alıp verdim.

-Berfu dedim güçlükle.

-Kusura bakma. 
Önemli değil dermişçesine kafamı salladım.

-Şimdi Berfu ben bu olanlara inanmıyorum.

-O kelimeyi söyleme işte bana inanmıyorum deme. 

-Ben seninle evlenmiş olamam.

-Evlilik cüzdanını getireyim mi ?

-Getir.
Poyraz'ı koltuğa bırakacaktım ama küçük olduğu için düşecek diye korktum. Bir sağa bir sola bakındım fakat bırakacak yer bulamadım. Savaş'a baktığımda ne yapacağımı anlamış gibiydi.

-Yoo ben çocuk tutamam düşer falan.

-Al hadi al iki dakikadan bir şey olmaz.

Kucağına Poyraz'ı koyup hızla odadan çıkıp çantamın olduğu yere koşup çantadan cüzdanı alıp hızla geri döndüm. Kapıyı açıp Savaş'a baktım elindeki Poyraz'a bir garip bakıyordu.

-Uzaylı değil o.

-Poyraz'ı hatırlar gibi oldum. 

-Ne hatırladın ? dedim gereğinden yüksek bir sesle.

-Hastane odası ve elimde Poyraz'la kaçtığımı hatırlıyorum.

-Doğru hatırlamışsın.

-Nasıl oldu o olay ?

-Poyraz'ı annesi dövüyordu sende bunu görmüşsün işte komada falan yatmış Poyraz sen daha sonra Poyraz'ı yanına almışsın.

-Peki Masal ?

-Onuda Poyraz'ın teyzasi kapına bırakmış.
-Anlıyorum peki sen ?

-Bende bakıcı olarak geldim.

-Evliliğimiz?

-O da çocukları evlatlık alabilmemiz için gerçekleşti.

-Neden evlatlık aldık ki ?

-babaları çocukları almak istiyordu. Bir şeyler hatırladın mı ? 

-Hatırlayacağım. Dedi sıcak bir gülümsemeyle.

-Neyse ben çıkayım sende iyice dinlen.