Ο Μαύρος Λύκος (Ο Μαύρος Λύκος Βιβλίο 1)(Now Completed)

Διαφηγή

Για πρώτη φορά μετά από πόσους αιώνες στην υπερβολικά μακρυά ζωή μου δεν μπορούσα να κοιμηθώ καθόλου. Το ένστικτο μου μου έλεγε πως δεν ήταν ασφαλές για να το κάνω, και πάντα εμπιστευόμουν τα ένστικτα μου, όταν μπορώ φυσικά. Υπήρχε μια ένταση στο δωμάτιο αφού ετοίμασα τα πράγματα μου, σαν να ήταν επικίνδυνο το να κάθομαι εδώ. Κάτι θα πήγαινε στραβά πολύ σύντομα και το ήξερα πολύ καλά αυτό.

Άκουσα τις σανίδες έξω από το δωμάτιο να τρίζουν καθώς ένα ζευγάρι παπούτσια, μάλλον μπότες αν έκρινα από τον ήχο. Άνοιξα τα μάτια και σηκώθηκα από το κρεβάτι χωρίς να κάνω τον παραμικρό ήχο και πήγα πίσω από την πόρτα, προσέχοντας να μην πατήσω στα μέρη που το πάτωμα έκανε θόρυβο.

Άκουγα το άτομο που ερχόταν όλο και πιο κοντά να αναπνέει με έναν σταθερό, αμετάβλητο ρυθμό, όπως ακριβώς και οι χτύποι της καρδιάς του. Η πόρτα άνοιξε και ευτυχώς που έπρεπε πρώτα να μπεις εντελώς στο δωμάτιο για να δεις το κρεβάτι και μπορούσα να δω ποιος ήταν. Η Σελίν κρυβόταν πίσω από την πόρτα και προχωρούσε αργά κρατώντας ένα πιστόλι 9 χιλιοστών και ένα στρατιωτικό μαχαίρι επιβίωσης με αγκυρωτή λεπίδα. Φορούσε μια μαύρη ολόσωμη στολή τόσο εφαρμοστή που δεν άφηνε και πολλά στην φαντασία και όπως περίμενα και από τα βήματα ειδικές μπότες που ταίριαζαν με τη στολή σε χρώμα σχήμα και μέγεθος.

Έπρεπε να πάρω μια απόφαση και στα γρήγορα, αν δρούσα σωστά θα μπορούσα να την αφοπλίσω και να την βγάλω εκτός μάχης μέσα σε λίγα δεύτερα και μετά να έπαιρνα τα πράγματα μου και να φύγω από τις ταράτσες των σπιτιών. Περίμενα να έρθει αρκετά κοντά για να την πιάσω και μετά έκανα ένα μεγάλο βήμα πιάνοντας το πιστόλι και γυρίζοντας το προς τη μεριά μου. Αφού αναγκάστηκε να το αφήσει το πέταξα στη γωνία και πήγα για το άλλο της χέρι. Προσπάθησε να μου κόψει το λαιμό με την αγκηρωτή πλευρά, αλλά αφού την απέφυγα έπιασα το χέρι της και το γύρισα, αναγκάζοντας την να ρίξει το μαχαίρι και μετά γύρισα με το χέρι της πίσω από την πλάτη της και την χτύπησα στο κεφάλι αφήνοντας την να πέσει στο πάτωμα αναίσθητη.

Πήρα την τσάντα κάτω από τη σανίδα και έβαλα στα γρήγορα την πρώτη μπλούζα που έπιασα στα χέρια μου, μιας και ακόμα φορούσα μόνο το μαύρο κοντό τζιν που είχα όταν ξαναβρήκα την μνήμη μου. Στη συνέχεια τα πράγματα ήταν πολύ απλά έπρεπε να φτάσω στην ταράτσα και να περάσω τουλάχιστον σε αυτήν που ήταν στο τέλος του τετραγώνου πριν κατέβω από την έξοδο κινδύνου στο δρόμο και να τρέξω.