Ο Μαύρος Λύκος (Ο Μαύρος Λύκος Βιβλίο 1)(Now Completed)

Καμία Ξεκούραση

"Πρέπει να βγάλουμε τη σφαίρα. Πάρε τα πράγματα από το τραπεζάκι και ξάπλωσε τον με προσοχή, εγώ πάω να φέρω το κουτί πρώτων βοηθειών". Η Σάρα εξαφανίστηκε στον επάνω όροφο εντελώς ψύχραιμη σε αντίθεση με την αδερφή μου, ποιος ξέρει πόσες φορές το έκανε αυτό όσο ανάρρωνα. Κάθισα στην άκρη του τραπεζιού όσο η Κάθριν έφερνε τα κουτιά με τις πίτσες και το τασάκι και τα έβαλε στην άκρη πριν γυρίσει να με ξαπλώσει.

Γιατί κάθε φορά πρέπει να μην μπορώ να ανασάνω γαμώτο. Ποτέ δεν μου άρεσε η ασφυξία, κάθε φορά μου θύμιζε την νύχτα που πνιγόμουν στο ίδιο μου το αίμα, την νύχτα που απλά ήθελα να σταματήσει να κυλάει το αίμα. Αλλά αυτή τη φορά δεν ήμουν μόνος για να πανικοβληθώ.

Σχεδόν αμέσως η Σάρα είχε γυρίσει με το κουτί ήδη ανοιχτό στα χέρια της καθώς το άφηνε δίπλα μου. Έβγαλε από μέσα την λαβήδα και την έδωσε στην Κάθριν ενώ αυτή ετοίμαζε τα ράμματα. Έπιασα το χέρι της και της κούνησε αρνητικά το κεφάλι δείχνοντας της πως δεν θα χρειαζόταν.

"Εντάξει. Λοιπόν ξέρεις πως αυτό θα πονέσει περισσότερο εμένα πάρα εσένα, ή μήπως το λένε ανάποδα. Τέλος πάντων κατάλαβες". Είδα τον μορφασμούς στο πρόσωπο της αδερφής μου καθώς έβαζε την λαβήδα στην πληγή και προσπαθούσε να πιάσει την σφαίρα χωρίς να την μετακινήσει προς τα όργανα μου. Και τελικά μπορεί να είχε δίκιο και για τις δυο πλευρές, όντος την πονούσε που μου το έκανε αυτό επειδή έβλεπε το πως πάλευα να κρατηθώ στο τραπέζι, αλλά εγώ πονούσα πιο πολύ από αυτήν όσο περισσότερο με ψαχούλευε χωρίς αποτέλεσμα.

Τότε άκουσα την πόρτα να ανοίγει και είδα την Κάθριν να τρομάζει και τα χέρια της να τρέμουν... Βασικά μάλλον τα ένιωσα και έβγαλα ένα θυμωμένο μουγκρητό πόνου. Την ίδια στιγμή μπήκε και ο Λίο μέσα μαζί με τον Τζακ που αμέσως άρχισαν να ρωτάνε τι έγινε.

"Κάποιος πήγε να σκοτώσει μια από εμάς και ο Κρις έφαγε την σφαίρα για χάρη μας".

"Εμένα πρέπει να στόχευαν, πριν έρθω εδώ συνάντησα τρεις άντρες από τους ιππότες του κάστρου και είπαν πως σε έψαχναν. Δεν περίμενα να θέλουν να μας σκοτώσουν". Η Κάθριν κόντευε να κλάψει, ήξερα για ποιους έλεγε και είχα ήδη σκοτώσει έναν από αυτούς, αλλά δεν μπορούσα να της ρίξω το φταίξιμο.  Εξάλλου η σφαίρα προοριζόταν για εκείνη και ήταν καθήκον μου να την προστατέψω.

"Σκα... Σκάσε... Δεν φταις...  Εσύ... ". Πήρα τη λαβήδα από το χέρι της και την έδωσα στην Σάρα σχεδόν παρακαλώντας την να το κάνει αυτή. Πράγμα που έκανε ευχαρίστως.