Ο Μαύρος Λύκος (Ο Μαύρος Λύκος Βιβλίο 1)(Now Completed)

Εξαφανισμένος

"Έλα τώρα πρέπει να φας". Ήταν η τρίτη φορά σήμερα που είχε έρθει η Άλις στο δωμάτιο με ένα μεγάλο κυπελλάκι με ζελέ για να με ταΐσει και την προηγούμενη φορά την είχα διώξει φωνάζοντας, το ζελέ δεν ήταν και μέσα στα φαγητά που μου άρεσαν έτσι και αλλιώς. Μόνο που αυτή τη φορά ήμουν έτοιμος να της του φέρω στο κεφάλι και να τις κλείσω την πόρτα στα μούτρα.

"Δεν θέλω αυτό το παρασκεύασμα συντηρητικών και πλαστικού. Δεν θα φάω άλλο που να με βάλεις κάτω και να μου το βάλεις μέσα στον λαιμό με το ζόρι, και αν ξανάρθεις με ένα ακόμα τέτοιο θα το πετάξω επάνω σου και μετά εσένα έξω από το δωμάτιο".

"Μην κάνεις σαν μωρό γαμώτο. Είναι ή αυτό ή μακαρόνια από τα χέρια του Τζακ, που ακόμα και αυτά τα κάνει χάλια το ξέρω".

"Το άκουσα αυτό Άλις". Η φωνή του Τζακ ακούστηκε από την κουζίνα, στην οποία ετοίμαζε ένα ακόμα φαγητό που ούτε τυφλός, χωρίς μύτη, και χωρίς αισθητήρες γεύσης δεν θα το έτρωγες.

"Δεν πειράζει, δεν τα είπε όλα. Και πρόσεχε πως θα βγάλεις τα μακαρόνια είσαι στην κουζίνα δυο ώρες, μόνα τους ούτε μισάωρο δεν θέλουνε".

"Κατέβα να φας και θα φροντίσω τα δικά σου να είναι κάρβουνο". Ναι καλά αμφιβάλω αν θα... Για μισό κάρβουνο; Κοιταχτήκαμε με την Άλις με το ίδιο βλέμμα και οι δυο την ίδια ακριβώς στιγμή, έχοντας σκεφτεί την πρόταση του.

"Που τα έβαλες και θα τα κάνεις κάρβουνο; Δεν τα έβαλες να βράσουν";

"Να βράσουν; Πρέπει να τα βάλεις να βράσουν κατευθείαν"; Πετάχτηκα από το κρεβάτι και ακολούθησα την Άλις όσο πιο γρήγορα μπορούσα με τα μουδιασμένα πόδια μου. Όταν έφτασα είδα την Άλις να στέκεται με σταυρωμένα χέρια μπροστά από το τραπέζι, που πεις μεγάλη μου έκπληξη ήταν γεμάτο με φαγητό, περίπου. Μπορεί όλα να έμοιαζαν με φαγητό αλλά κανένα δεν μύριζε έτσι, και δεν το είχα καταλάβει μόνο εγώ.

"Μα καλά κατέστρεψες όλα αυτά και τα έκανες να μοιάζουν νόστιμα για να μην πούμε τίποτα";

"Ο-Όχι. Και από ποτέ κάθεσαι και τρως εδώ εσύ, δεν υποτίθεται πως θα ερχόταν μόνο η Σάρα μετά το σχολείο";

"Ε... Ναι αλλά δεν έχω τίποτα να φάω στο σπίτι σήμερα, πέρασα όλη τη μέρα φτιάχνοντας ζελέ για τον τραυματία. Οπότε θα πρέπει να φάω και εγώ εδώ και δεν θέλω να φάω αυτό ότι και να είναι". Τόσες πολλές απαιτήσεις, δικαιολογίες, και αγένεια, στο τσακ ήμουν να ανοίξω το στόμα μου. Όταν πρόσεξα την φάτσα της όμως η καλή μου πρόθεση να μην της πάω κόντρα για χάρη της Σάρας εξαφανίστηκε.