Απαγορευμένη Αγάπη

Πατρ 9 (Στο δάσος)

Ωχ έχω άργησει"είπα ενω σηκώθηκα απότομα απο το κρεβάτι μου και πήγα γρήγορα να βάλω ρούχα αλλα ο ήχος της πόρτας με σταμάτησε.
Άλεξ- Μπορώ? Ρώτησε ο Άλεξ κρατώντας το χερούλι της πόρτας.
Δανάη- Ναι περνά.
Ο Άλεξ ήρθε κοντά μου και κάθισε στο κρεβάτι.
Άλεξ- Θα πάς? Ρώτησε
σταυρώνοντας τα χέρια του.
Δανάη- Φυσικά και θα πάω.Του είπα.
Άλεξ- Σου ειπα οτι δεν θέλω να πάς.
Δανάη- Άλεξ τι δεν καταλαμβένεις
σου ειπα θα πάω.
Άλεξ- Είμαι αδελφός σου και έχω υποχρέωση να σε προσέχω.
Δανάη- Καλά τι θα μου συμβεί στο δάσος. Το πολύ πολύ να με δαγκώσει κάνα κουνούπι.
Άλεξ- Για τελευταία φορά Δανάη σε παρακαλώ μην πας.
Δανάη- Αντίο Άλεξ.
Ο Άλεξ σηκώθηκε απότομα πάνω και με πήρε απο το μπράτσο.
Δανάη- Με πονάς!Ειπα δυνατά.
Άλεξ-Σε παρακαλώ άκουσε με Ειπε και χαλάρωσε το χέρι του.
Δανάη- Πρέπει να φύγω γιατί θα αργήσω.
Βγήκα έξω τρέχοντας πρός το σχολείο έχω άργησει.Ουφ επιτέλους έφτασα στην είσοδο. Ήταν εκεί η Κατερίνα και με περίμενε.
Κατερίνα- Καλημέρα.
Δανάη- Καλημέρα.
Κατερίνα- Έλα πάμε στην τάξη.
Πήγαμε στην τάξη και περιμέναμε να κτυπήσει το κουδούνι.Για να έρθει η κύρια Τζόνσον να μας πάρει.Ύστερα απο 2 λεπτα κτύπησε και η κύρια Τζόνσον ειρθε.
Κ.Τζόνσον-Καλημέρα είστε έτειμη.Ρώτησε ανυπόμονα.
"Νάι απάντησαν όλα τα παιδιά που ήταν στην αίθουσα"
Κ.Τζόνσον-Πάμε λυπόν.
Βγήκαμε απο την αίθουσα και μπήκαμε στο λεωφορείο. Κάθισα στην θέσει που με είχε βάλει η κύρια Τζόνσον. Έβγαλα τα ακουστικά μου απο την τσάντα μου και τα φόρεσα η μουσική με ηρεμεί με κάνει να αισθάνομε ελεύθερη.Του δάσος είναι λίγο μακριά από το σχόλιο αλλά δεν έχω πρόβλημα. Επιτέλους φτάσαμε η κύρια Τζόνσον Κατεβήκαμε πρώτη και μας ειπε να Κατεβούμε ένας ένας για να μας μετρήσει.Αφού τελειώσαμε το μέτρημα αρχίσαμε να περπατούμε.Εγώ Κατερίνα και ο Τζεϊσον μείναμε ποιό πίσω και χαζέυαμαι το τοπίο.Ο Τζεϊσον γκρίνιαζαι οπός πάντα.
Τζεϊσον- Ρε Κορίτσια ελάτε πάμε μην τους χάσουμε.
Κατερίνα- Καλά πάμε.
Τα παιδιά Προχώρησαν μπροστά εγώ ήμουν λίγο πιό πίσω απο τα παιδιά.Όμως κάτι τράβηξε την προσοχή μου ήταν ένα λουλούδι.κόκκινο λουλούδι τη όμορφο που ηταν.

Κρακ ακούστικε κάτι πίσω απο τα δέντρα.Γύρισα απότομα το κεφάλι μου πρός την κατεύθυνση που άκουσα τον ήχο.Τύποτα κρακ ακόμα ενας ήχος.Άρχισα να αισθάνομε πως κάποιος με παρακολουθεί κοίταξα τριγύρω δεν έβλεπα ποιά τα παιδιά. Έκανα ενα βήμα προς τα πίσω φοβισμένη.Ξαφνικά Πετάγεται κάποιος μπροστά μου άρχισε να με πλησιάζει γρήγορα και απειλητικά εγώ έμεινα να στέκομαι εκεί δίχως να μπορώ να κουνηθώ μου ήταν γνώριμος.Βρήκα κουράγιο και άρχισα να τρέχω γρήγορα δίχως να κοιτάξω πίσω μου ποιός είναι και τη θέλει.
Δανάη- Ααααααα.βρέθηκε μπροστά μου.
Άγνωστος-Νομίζεις οτι θα μου ξεφύγεις ήρθα να τελειώσω αυτό που άρχισα πρίν πόλη καιρό ειπε. Και τότε θυμήθηκα τον εφιάλτη που είχα δεί δεν μπορει να είναι αυτός που μου είχε επιτεθεί.Σε μια στιγμή με αρπάζει απο τον λαιμό και με κολλάει σε ενα δέντρο.Δέν μπορούσα να ανασάνω.Ξαφνικά Πετάγεται πίσω του κάποιος δεν μπορεί να είναι αυτός είναι αυτός που είχα δει στον εφιάλτη γυρίζει απότομα και τότε κατάλαβα ποιός ηταν δεν μπορεί να είναι ο Μίκαελ ο Μίκαελ Λάνσελοτ.Θεέ μου μεταμορφώθηκε σε λυκάνθρωπο και με μια λάβει πετά τον Άγνωστο μακριά μου.
Μίκαελ- Δανάη μου είσε καλά.Πήγε να με πλησιάσει.
Αλλα εγώ απομακρύνθηκα απότομα.
Δανάη- Τι εισε? Τον ρωτήσα με τρεμάμενη φωνή.
Ξαφνικά ακούω μια γνώριμη φωνή απο δεξιά μου."Δανάη φύγε απο κοντά του.
Δανάη- Άλεξ!
Μίκαελ- Πρέπει να φύγεις απο το δάσος. Μου ειπε.
Άλεξ- Μίκαελ φύγε.Ειπε ο Άλεξ και ήρθε κοντά μου.
Μίκαελ- Το ξέρω οτι είναι επικύνδινο αλλα απο τιν στιγμή που την ερ...Ο Μίκαελ σταμάτησε όταν είδε τον Άλεξ να τον κοιτά θυμωμένα.
Άλεξ- Το ξέρεις οτι αυτό δεν γείνεται.Φύγε!
Δανάη- Μίκαελ!Φώναξα όταν πήγε να φύγει. Αλλά ο Άλεξ με τράβηξε κοντά του.
Άλεξ- Μα τι κάνεις?
Δανάη- Άσεμε.Του ειπα και ελευθερώθηκα απο το χέρι του.Έτρεξα κοντά στον Μίκαελ Όμως είδα τον άγνωστο να σηκώνεται απο το έδαφος.
Δανάη- Μίκαελ πίσω σου.
Πρίν προλάβει να γυρίσει πρός τα πίσω του ο Άγνωστος μεταμόρφωθηκε σε λυκάνθρωπο και τον έρειξε κάτω στο έδαφος.Ξαφνικά ο Άλεξ πετάγετε πάνω του και τον αρπάζει απο τον λαιμό.Εγώ έμεινα στήλη άλατος,Ο Άλεξ είχε τέτοια δύναμη και δεν το ήξερα
ξαφνικά πέφτει κάτω και ο Άγνωστος άρχιζε να τον πλησιάζει
ο Μίκαελ που ακόμα βρισκόταν στο έδαφος τον αρπάζει απο το πόδι και τον ρίχνει κατω.Ο Άλεξ σηκώθηκε απο το έδαφος αρπάζει τον άγνωστο απο τον λαιμό θα τον σκότωνε.
Δανάη- Περίμενε! Φώναξα όσο πιο δυνατά μπορούσα.
Ο Μίκαελ και ο Άλεξ με κοίταξαν ταυτόχρονα ενώ ο Άλεξ χαλάρωσε το χέρι του.
Μίκαελ- Τι?
Εγώ έμεινα να τον κοιτάζω.
Δανάη- Θέλω να μάθω γιατί με κυνηγάει.Τι θέλει απο εμένα?
"Χαχαχα"άκουσα γέλια "Δεν της είπες τύποτα έτσι Μίκαελ"Είπε ο Άγνωστος.
Δανάη- Τι να μου πει δηλαδή? Τον ρώτησα.
Μίκαελ- Νέιθαν σταμάτα!Είπε ο Μίκαελ που απευθυνόταν στον άγνωστο.
Νέιθαν- Ο κυρίως Λάνσελοτ είχε αποστολή να σε βρεί και να σε σκοτώσει αλλα δυστυχώς δεν ολοκλήρωσε την αποστολή του.
Γύρισα απότομα πρός τον Μίκαελ με βουρκωμένα μάτια δεν πίστευα αυτά που άκουγα πώς μπόρεσε να μου το κάνει αυτό.Πήγε να με πλησιάσει.
Μίκαελ- Δανάη εγώ.. δεν πρόλαβε να τελειώσει την πρόταση του και ο Άλεξ όρμισε πάνω του,τον άρπαξε και τον κόλλησε στο δέντρο αφήνοντας τον Νέιθαν.
Άλεξ- Αυτό ήταν είσαι νεκρός. Του ειπε.
Μίκαελ- Τήν αγαπώ Άλεξ δεν θέλω να της κάνω κακό. Είπε και άρχισε να βουρκώνη.
Άλεξ- Σκάσε! του είπε και τον έριξε κάτω.
Δανάη- Άλεξ σταματήστε!Θέλω να φύγω απο εδώ.
Μίκαελ- Δανάη άκουσε με σε παρακαλώ.
Δανάη- Φύγε δεν θέλω να σε ξανά δω!
Άλεξ- Πάμε. Εσένα θα σε κανονήσο αργότερα. Είπε στον Μικαέλ.
Δανάη- Περίμενε που είναι ο Νέιθαν?είπα κοιτώντας τριγύρω.
Μίκαελ- ΓΑΜΟΤΩ έφυγε.
Άλεξ- Αυτό πρέπει να κανεις και εσύ ΦΥΓΕ!
Ο Μίκαελ με κοιτάξε.Τα μάτια του ήταν βουρκωμένα προσπάθησε να κρατηθεί αλλα ενα δάκρυ κείλησε στο μάγουλο του δεν άντεχα να τον κοιτάζω,του γύρισα την πλάτη και άρχισα να Βουρκώνο και εγώ"γιατί να θέλει να με σκοτώσει νόμιζα οτι έχει αισθήματα για μένα"
Άλεξ- Δανάη ελλα πάμε σπίτι.ειπε ο Άλεξ με χαμηλή φωνή.
Έγνεψα καταφατικά και προχώρησα μπροστά,σε όλη τη διαδρομή δεν μιλούσα
σκεφτόμουν τον Νέιθαν,τον Μίκαελ.Γιατί? Γιατί?

"Wow" Εσείς περιμέναται κάτι τέτοιο απο τον Μικαέλ?Άραγε θα τον συγχώρεση η Δανάη?