Απαγορευμένη Αγάπη

Παρτ 22

Στο προηγούμενο Παρτ

"Ελάτε τώρα μην τα σκαλίζουμε τώρα αυτά, και Κατερίνα μην τους αρπάζεις απτά μούτρα".Μπήκα στην μέση της συζήτησης διακόπτοντας τους γιατί δεν θέλω σε καμία περίπτωση να σπαταλήσω τον χρόνο μου με τον Μικαέλ λύνοντας το που ηταν και τι έκαναν εγω εξάλλου ξέρω που ηταν.

Κατ- καλά,καλά..πάσο ειπαι και σήκωσε τα χέρια της σαν ένδειξη πως παραδίνεται..

_____________________________

Όταν τελειώσαμε με την ανάκριση της Κατερίνας πήγαμε στην αυλή και καθίσαμε σε ενα δέντρο,Είμασταν όλοι σιωπηλή και κοιταζώμασταν.

Τομας- Λυπόν λέω να επανορθώσουμε με ενα πάρτι στο σπίτι μας.Είπε και μας κοιτάξε για να πάρει απάντηση.

Κατερίνα- Καλή ιδέα.Συμφώνησε η Κατερίνα.Ε Δανάη?.Με έσπρωξε απαλά με τον αγκώνα της.

"Ε ναι ναι πολύ καλή ιδέα,και τι θα κάνουμε."ειπα.

Μικαέλ- Ταινία, ποπ κορν,και οτι άλλο θέλετε κορίτσια .Ειπε ο Μικαέλ και με κοιτάξε πονηρά

Έριξα ενα πνηχτο γέλιο και τον κοίταξα δήθεν θυμωμένη αλλα αυτός χαμογέλασε και μου έκανε μια γκριμάτσα.

Κατερίνα- Τέλεια!. Ελπίζω να μην καταλήξει και αυτό όπως το προηγούμενο. Τόνισε με ύφος καθηγήτριας που μαλλονε μαθητή.

Τόμας - Σου ορκίζομαι αγαπητή μου πως αυτή την φορά θα ξεφάντωσουμαι. Είπε και έκανε υπόκλιση μπροστά της.

Μικαέλ - Ωραία λυπον όλοι σπίτι μας μέτα το σχολείο. Είπε και μόλις τελείωσε με την πρόταση του κτύπησε το κιδουνι για μάθημα.

Σηκωθηκαμε από το έδαφος η Κατερίνα και εγω και πήγαμε προς την αίθουσα της χημείας,ενω ο Μικαέλ και Τόμας πήγαν προς την κατεύθυνση του γήπεδου. Αυτές της μέρες νιώθω πολύ παράξενα σαν κατι να έρχετε κάτι πολύ κακό, το προαίσθημα αυτό το έχω εδω και μερικές μέρες,Αλλα αυτό που με κάνει να ταραζομαι πιο πολύ είναι αυτό το ανόητο όνειρο που είχα με τον παράξενο άντρα με το τατουάζ.

Ευτυχώς ο Αλεξ μου είπε να μην ανυσηχω είναι απλά ένα ηλιθιο όνειρο, έτσι δεν είναι;. Αν ήταν κάτι σημαντικό θα μου το είχε πει, θα μου είχε πει να προσέχω η κάτι τέτοιο.Ομως το πιο παράξενο είναι ότι νιώθω πως κάτι ή κάποιος με βλέπει μια σκοτεινή φιγούρα που αν κοιτάξω προς το μέρος της θα είναι εξαφανισνενη και αυτό μου φέρνει ανατριχίλα σαν ένας κρύος αέρας να σου χαϊδεύει το σβέρκο και να αφήνει στο σώμα σου αυτή την αίσθηση.