Şimdi ne varsa eteklerde
Dökme vaktidir
Şimdi geçmişin aynası ellerimizde
Kaç sevgi kaç sevgili tükettik
Sır dediğimiz
Kaç sır saklı kalplerimizde
Zamanın bile kelepçelerinde paslar
Unuttuk mu unutulduk mu
Gelmez haberleri
Acep gider mi haberlerimiz
Acep dönseler gidenler
Eskisi gibi, eskisi kadar sever miyiz
Kaç unutulmazın unutulduğu gün
Yarınlar dediğimiz
Kaç günümüz oldu dün
Sonra evimizin duvarları mavi
Çocuklar koşacaktı bahçelerinde hani
Unuttun mu yoksa ekeceğimiz o menekşeleri
Yalan mıydı o taptığımız sözler
Ellerime alıp baktığımda
Yüzüme gülen o aşık yüzler
Ne zaman eskidide
Ne zamandan beri
Böyle derin çekilir içler
Kaç beyaz mısra, böyle kaç kıta
Kaçının üstü tozlandıda
Acep kaçının sırtı açıkta,
Güzel olan herşey, geçmiş
Duyarım o eskilerde bir vakit
Bizim içtiğimiz gibi içermiş
Şimdi vakit ya, bir imkansızlıktır
İmkansız bir şey olsa
Kaybettiğimiz bütün dostlar
Şu masamın etrafında dursa
Anılarımız mey, zaman sakimiz
Bize ölünceye kadar acılarımızı doldursa
Mehmet TÜRSUN
ČTEŠ
RÜYA #Wattys 2020
PoezieYazılanlar unutulmayacak, tarihe and içerim Söyledikçe kaybolmayacak bildiklerim Uğruna yanan can gibi sızlatsada Issız değil duygular kalemle betimlenecek.
