Kaldırım kenarına konulmuş tabureler
Dükkan önünde sohbetler
Bana var olmayı, varlığı gösterdiler
Ve ben var olmayı seviyorum
Ilık eserken baharın rüzgarı
Çıplak ayaklar altında yeşillik
Kalpler kadar özgürken kuşlar
Ben var olmayı seviyorum
Hissedebiliyorken ayazını soğuğun
Toprak olmamışken ruhların bedenleri
Henüz ıslık çalabiliyorken on yedi'mde
Var olmayı seviyorum
Karışmamışken bulutlara güneş
Solmamışken kızıllığı
Yağmur kokarken toprak, toprak
Olmayı seviyorum
Suya çatlamamış dudaklarla
Paslanmış aynalar gibi kırılmamışken
Ve henüz sen, gitmemişken seni
Seviyorum.
Mehmet TÜRSUN
YOU ARE READING
RÜYA #Wattys 2020
PoetryYazılanlar unutulmayacak, tarihe and içerim Söyledikçe kaybolmayacak bildiklerim Uğruna yanan can gibi sızlatsada Issız değil duygular kalemle betimlenecek.
