Sahipsiz küçük çocuklar gibi yırtık ayakkabılarla yürüdük bu yolda,
Çıplak ayaklarımızdan gelen kan izleri toprağa karıştığında,
İşte o zaman başladı mücadelemiz, karanlık gecede yıldız olmak için.
Oysa bütün gayemiz insan olmaktı, sevgiyle örülmüş bir dünya inşa etmek,
Ama ne yazık ki savaşın ve hırsın gölgesinde kaybolduk yıllarca.
Gözlerimizde umut, yüreklerimizde sevgi vardı,
Ama dünya çatışma ve bencillikle doldu,
Birbirimize el uzatmayı unuttuk, insanlığımızı yitirdik.
Ancak hala umut var içimizde, küllerimizden yeniden doğmak için,
Kardeşlik köprüsünü inşa etmek için, sevgi ve barışla dolu bir dünya kurmak için.
Sahipsiz küçük çocuklar gibi yırtık ayakkabılarla yürüdük bu yolda,
Ama şimdi aydınlık bir geleceğe doğru ilerliyoruz,
İnsan olmanın değerini tekrar hatırlayarak, sevgiyle birleşerek.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Mürekkebin Son Damlası
PoetryMürekkep damlalarının dans ettiği bir dünyada, duyguların en derin sırları şiirlerin sayfalarında buluşuyor. "Mürekkebin Son Damlası," duygu ve düşüncelerin en güzel halini yansıtan bir koleksiyon sunuyor. Şairin kelimelerle oynadığı bu kitap, okurl...
