SERSERi(Kitap Oldu) wattys2019

30-ELMA DERSEM ÇIK

     Sevgili Okuyucu, 2 ayım henüz bitmişken gösterdiğin ilgi ve desteklerin için tekrar teşekkür ederim. Lütfen okuduktan sonra vote bırak ve mümkünse ne düşündüğünü yaz.

Şimdiden keyifli okumalar.

      Arabaya bindiğimde arka koltuğa geçip kulaklığımı taktım. 'İletişim kurmak istemiyorum', mesajım işe yaramıştı. Yol boyunca kimse beni konuşturmaya kalkmadı. Sanırım  onlar da ne söyleyeceklerini bilemiyorlardı. Tüm öğrencilik hayatım boyunca hiç kimseyle fiziksel kavgaya tutuşmamıştım ve ilk kez karşılaştıkları bu kriz karşısında onlarda en az benim kadar tedirgindiler.

     Havamda olsam onların bu hallerine gülerdim bile ama değildim. Ares hala yoktu ortalıkta. Aramamıştı ve gelmemişti.

Bir günden fazla oldu.

    Yol boyunca sessizce cama çarpıp kıvrılarak aşağı inen yağmur damlalarını izledim. Babam dalgın dalgın arabayı kullanırken annem kolunu cama yaslamış dışarıyı izliyordu. Eve geldiğimizde arabadan inen ilk ben oldum. Sırt çantamı omzuma gelişigüzel takıp yukarıya herkesten önce çıktım

    Evet, konuşacaktık ama hemen değil. Kendimi banyoya atıp kapısını üzerime kilitledim ve derin bir nefes aldım.

Zor bir gündü ha?

En zorundan, ama sandığın şey yüzünden değil.

Ares mi canını sıkıyor?

Sen bensin, biliyor olman gerekmez mi?

Sen, sen olduğuna emin misin peki?

     İç ses haklıydı. Bu kadar aykırı davranıyorken kim olduğumu hatırlamam güçtü. 

    Küvetin dolmasını beklerken telefonumun ekranında yanıp sönen ışığı gördüm. Sevgili kankalarım geç kaldılar. Biraz rahatlamadan kimseyle görüşmek istemiyordum.

    Soyunup kendimi sıcak suya gömdüm ve her zaman olduğu gibi ellerim buruşana kadar çıkmadım. Birazdan annem ve babam bana neler olduğunu soracaktı. Sanırım Fevzi Bey fısıltı gazetesinden duyduklarını onlara çoktan anlatmıştı.

Erkek kavgası! Çok iğrenç.

     Yani annemde denediğim illüzyon yöntemini unutsam iyi olacaktı. Ceza indirimi için bu kez iyi hal ve dürüstlük taktiğini kullanmaya karar verdim.

     Üzerimi giyinip salona geçtiğimde yarıyı tatilinde nereye gideceğimizin detaylarını konuşuyorlardı.Beni görüp ,sıhhatler olsun,dediler ve konuşmaya kaldıkları yerden devam ettiler.

Nasıl yani,konu ben değil miyim?

     Koltuğa geçip onları izlemeye koyuldum.Herhalde bu konudan sonra bana sıra gelecekti.O ara annem mutfağa gidip içi meyve dolu bir kase getirdi ve tatil mevzusunu detaylandırırken bir yandan meyve yediler.

    Babam tatil dönüşü İzmir'e uğrayıp Kıymet babaannemi ziyaret etmeyi teklif etti.Annem gönüllü olarak çalıştığı bir hayır kurumundan ve faaliyetlerinden bahsetti.Orada oturup dakikalarca onların ,o an zerre kadar umurumda olmayan muhabbetlerini diledim.

Bir tür taktik mi yapıyorlar?

    Yapmaya çalıştıkları şey ne ise konuşmaktan daha can sıkıcıydı.Beni belirsizlik içinde bırakarak falan mı cezalandırıyorlardı acaba?

     Neden sonra artık dayanamadım ve annem alt komşulardan birinin kolonlarında oluşan çatlağa babamın bakmasını isterken neredeyse bağırarak,