Oorlog

Uit de trein springen

De meisjes- en vrouwenschaapjes lopen weer de trein in. De deur gaat dicht, en...ja, je weet hoe het gaat. Het is weer zo donker als in een grot, en het is doodstil. Hier en daar hoort Hasna mensen huilen. Ze snapt eigenlijk niet waarom ze zelf niet huilt. Ze gaan naar de gaskamers! Je weet dat het zo is afgelopen met je! Maar ja, eigenlijk, heeft huilen ook niet veel zin. Hasna staart voor zich uit. Maar je kunt net zo goed je ogen dicht doen- je ziet toch niets. Ze hoort de forse, sterke mevrouw ook zachtjes huilen:

'We gaan naar de ...gas-kaame-heeers,' huilt ze.

'Stil maar mama, wees blij...we hoeven niet lang meer te lijden.'

'Neeheee... maar schatje...Hendr-ihiiik...'

'Ja...mam... het komt goed met hem...'

'Het komt niét goe-hoeoeeeed....'

Hasna wordt er zelf ook depressief van.
Het gesprek gaat verder. 'Mam, we moeten uit de trein springen,' zegt het dochtertje ineens.

'Ja...maar, schat...'

Ineens is Hasna niet meer te houden. Ze schreeuwt door de hele trein:

"Waar zijn we nu mee bezig! Iedereen is depressief. Opzich logisch, maar we willen toch vrijheid? Nou, dan moeten we vechten voor onze vrijheid! We willen onze mannen terug! We moeten ontsnappen!"

De vrouwen komen niet echt in beweging. 'We zitten niet in een film,' reageert een vrouw in het donker. 'Ontsnappen uit een trein is onmogelijk. En te voorspelbaar. Maar haar moeder, Mirte, Kay, de mevrouw en haar dochter staan meteen al bij de deur. 'Goed plan! Maar eh...hoe gaan we dit doen? De deur zit hartstikke op slot,' zegt mam

'Allemaal trekken!' roept Hasna.

'Dat lukt ons nooit!' is de reactie van de vrouwen. 

'Echt wel! Dit gaat heus wel lukken,' roept de dochter van de forse vrouw. 

'Niet schreeuwen, TREKKEN!' roept mam.

Ook al geloven mensen niet dat het werkt, ze vormen een ketting die aan de loodzware deur hangt. 

'Mam...dit ...lukt niet...,' zegt Mirte hijgend.

'Jullie moeten trekken!' schreeuwt Kay.

Waarom is Kay eigenlijk niet mee met de mannen? vraagt Hasna zich af. Misschien zijn ze hem vergeten. Of is hij nog te klein...? Uit volle macht trekt iedereen mee. Er klinkt een 'kippenveltrekkend' geluid. Ai! Skriieeeeeee...

'Ja! Ja! Blijf trekken, hij gaat open!' roept de dochter van de forse vrouw.

'HNNGGG!!' kreunt iedereen.

'Skrrieee!!!' doet de deur. 

Dit klinkt als onmogelijk,  maar het is mogelijk...

'Wat gebeurt daar!' schreeuwt de condecteur.

Hij stapt uit. Hij wil mensen grijpen. Te laat, meneertje, denkt Hasna, de deur is al open.
Mensen springen uit de trein. De condecteur grijpt om zich heen. Maar krijgt geen grip op de vrouwen. 

Opeens voelt Hasna een arm in haar kraag, die haar met volle kracht naar achter trekt. 

Net zo stevig als de soldaat dat deed.