De Tweede Wereldoorlog - bijna niemand leeft meer uit die tijd maar TOCH VIND IK DAT HET NIET VERGETEN MAG WORDEN. Want vrijheid is niet vanzelfsprekend.
Dit is het verhaal over Hasna, ze maakte de oorlog mee. Het eindigt een beetje cliché, maar ni...
Ogenblikkelijk komt er een nieuwe trein aan. Er klinkt ook datzelfde ge-SKRIIEEEEE uit. Hé, die mensen proberen ook te ontsnappen. Eén op de...eh...misschien wel honderd is het zeker dat Fynn en pap in die trein zitten. Vast niet- want deze rails leidt naar het gaskamers- kamp. En daar gingen Fynn en pap later pas heen. 't Is vast weer een groep vrouwen... de deur breekt open. Er barst gejuich los van zware mannenstemmen en hoge jongensstemmen. De trein stroomt leeg. De conducteur van deze trein merkt niets. Het volgende ogenblik staan alle mannen bij de vrouwen. Sommige vrouwen hebben geluk- dat hun man hiertussen zit. Hasna kijkt rond. Nee, nergens is Fynn te zien. Of pap. Echt nergens. (Je denkt nu: ah, en dan kijkt Hasna om, en dan staat daar Fynn. Of pap. Of allebei misschien wel. Maar nee, dit keer niet. Hasna gluurt voor de zekerheid nog even naar achter, of Fynn daar niet heel toevallig gewoon staat, maar nee.) Alle mannen lopen weg. Ook veel vrouwen. Hasna laat zich op het gras vallen. Het is zo moeilijk om nu nog optimistisch te blijven. Haar moeder doet hetzelfde. En Kay ook. Mirte laat zich naast Hasna op de grond zakken.
'Hé Hasna!' roept ze opgewekt. Hoe doet ze dat toch?
'Eh...hey, Mirt...,' zegt Hasna zacht. Ze probeert ook optimistisch te klinken.
'Hoe gaat het?' Hallo! Je zit midden in een oorlog met veel ellende, je staat op het punt je tweelingbroer te verliezen, en dan vraagt iemand: hoe gaat het?
'O...goed!' roept ze toch vrolijk terug. Dat wilde ze helemaal niet zeggen!
'Goed zo.'
'Eh...Mirte?'
'Ja?'
'Vind jij het niet erg van Fynn?'
'Van Fynn? Nee hoor, hij was toch al zo irritant,' lacht Mirte hartelijk. Hasna kan er totaal niet om lachen.
'Maar...maar...dat is toch...'
'Grapje Has!' lacht ze weer. Wat een melige bui midden in de oorlog! 'Dacht je nou echt dat zo zou aflopen?' zegt Mirte. 'Ook dit verhaal heeft een goed eind.'
Hasna snapt er niets van. Volgensmij heeft Mirte een zonnesteek.
'Hasna?' klinkt ineens een stem.
'Fynn?' vraagt Hasna.
'Hasna?' klinkt dezelfde stem
'FYNN!' schreeuwt Hasna. Ze knuffelt Fynn helemaal tot moes. Het dringt door Hasna door. Ook pap en Fynn zijn terecht. Ook. Pap. En. Fynn. Zijn. Terecht.
Hasna zal wel nooit proberen te begrijpen hoe Fynn en papa hebben kunnen ontsnappen. Dat hoeft ook niet.
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
