Finn.

Hoofdstuk 20

Hoofdstuk 20

Langzaam opende ik mijn ogen, en luisterde naar het lawaai beneden. Waarschijnlijk was mijn moeder druk in de weer om een ontbijtje te maken. Mijn blik gleed af naar de klok. Half acht. Een zucht verliet mijn lippen. Mijn vader moest altijd op tijd op zijn werk zijn. Ik voelde een beweging naast mij, en mijn ogen schoten die kant uit. Eva wilde net uit bed stappen, maar bleef halverwege stil zitten. Ze draaide zich om, en snel deed ik alsof ik nog sliep. Haar handen raakten mijn schouders aan, en langzaam schudde ze die heen en weer. Ik deed alsof ik wakker werd, en keek haar geeuwend aan. 'Wat doe ik hier?' vroeg ze fronsend. Een lach wist zich tussen mijn lippen door te persen. 'Je bleef bij mij slapen, we zijn gisteravond uit geweest', vertelde ik haar, en was even bezorgd om het feit dat ze dat blijkbaar vergeten was. Ze dacht even na, en toen klaarde haar gezicht op. 'Ja, ik weet het weer. Mijn hersenen werkte nog niet optimaal denk ik.'

Opnieuw moest ik lachen. 'Ja dat zal vast wel.' Mijn blik gleed weer naar de klok, in de hoop dat Eva zelf ook inzag dat het nog te vroeg was, om productief te zijn. 'Ik ga nog even slapen, als je het niet erg vindt. Ik hoef pas om twee uur te werken', zei ik glimlachend. Ze knikte.

'Ik ga ook maar slapen dan.'

Ruim twee uur later maakten mijn ogen weer contact met het licht, en rekte ik mij geeuwend uit. Eva lag tegen mijn borst aan, en ik legde een arm om haar heen. Ze had haar ogen geopend, en staarde voor zich uit. Ik dacht aan hoe mooi ze was, en aan hoe graag ik wilde dat ze voor altijd zo bleef liggen. Ik herkende mijzelf niet meer, mijn emoties niet meer. Was dit wat liefde met een man deed? Ik bleef naar haar gezicht staren, waar plots een traan overheen rolde. 'Waarom huil je?' vroeg ik haar meteen bezorgd, en veegde liefkozend de traan van haar wang weg. Ze liet een flauw lachje horen. 'Ik heb het altijd al gedacht, jij kan gedachten lezen Finn. Ik zweer het je.'

'Of ik ben hoogbegaafd en voel zulke dingen aan', zei ik zo serieus mogelijk. Of ik zag gewoon dat er een traan naar beneden rolde, maar die informatie hield ik achter.

'Echt?' vroeg ze, alsof ze het geloofde. Haar ogen waren gevuld met heldere tranen.

'Nee', zei ik, en lachte zacht. 'Maar waarom huil je nou?'

Haar tranen vielen naar beneden, en maakte mijn borstkas nat. Ik vond het niet erg. Haar vingers raakten mijn borst aan, en ze begon zacht mijn borst te strelen. 'Aha. Ik heb je onder gehuild vandaar dat je mij door had.'

Een zucht verliet mijn lippen. 'Je ontwijkt de vraag.'

'Oké, oké. Ik mis Rowan', zei ze, en beet op haar lip om nieuwe tranen te voorkomen.

'Dat is logisch. Maar hé, wij hoeven nog niet samen te zijn als je niet wilt?' opperde ik. Ik kon mij voorstellen dat het heel hard voor haar was, en al helemaal omdat ze nu met mij samen was. Snel schudde ze haar hoofd. 'Dat is het niet hoor. Ik wil met jou samen zijn, maar dit doet mij aan hem denken', fluisterde ze nauwelijks hoorbaar. Ik had geen idee waarom ze fluisterde, en streelde zacht haar haren. 'Het feit dat jij tegen mij aan ligt, of het feit dat wij samen in een bed liggen?' Al zou het natuurlijk om beide aspecten draaien.

'Beide.'

Mijn vingers bleven door haar haren heen gaan. 'Het gaat voorbij, ik beloof het.'

Mijn lippen raakten langzaam haar voorhoofd.

'Ik wilde dat we op zijn minst vrienden konden blijven', haar stem stierf weg, en ze slikte hoorbaar.

'Dat komt echt nog wel', suste ik haar, al had ik geen idee of dat nog wel goed kwam. Rowan was gekwetst geweest. Rowan was razend op mij geweest. Mijn hand raakte naar mijn oog, die nog steeds blauwe aanzag. Het kloppen was gelukkig gestopt. Eva merkte het gebaar op. 'Hoe reageerde jouw ouders eigenlijk op je oorlogswonden?' vroeg ze half grappend.

'Ze hebben het nog niet gezien. En oorlogswonden is ook wel overdreven hé', zei ik snel. Ik wilde niet dat Rowan de schuld zou krijgen. Goed, hij had mij toegetakeld, maar ergens vond ik het wel terecht. Ik had zijn vriend van hem afgepakt, ook al was het nooit mijn bedoeling geweest, ditmaal.

'Ik vind dat hij het niet had hoeven doen.'

Mijn ogen maakten een rollende beweging, en ik besloot mijn eigen gedachten voor mij te houden. 'Ik denk dat wij het daar alle twee mee eens zijn. Maar ik verlink hem niet. Ik zeg wel dat ik gevallen ben of zo iets. Ik lul wel wat.'

Ze knikte, en ik rekte mij nogmaals uit. 'Ik ben even douchen', vertelde ik haar, en stapte uit bed. Ik wandelde richting de douche, en hoorde nog net hoe Eva begon te bellen. De warme stralen voelden prettig aan op mijn huid, en genietend sloot ik mijn ogen. Mijn oog prikte van het water, maar het was makkelijk te negeren. Ik besefte mij dat ik het voor haar over had. Ik had het voor Eva over om in elkaar geslagen te worden door haar ex, niet dat het nog eens zou gebeuren. Rowan was geschokt geweest over zijn eigen handelen. Ik draaide ruim tien minuten later de kraan dicht, en begon mij af te drogen. Ik trok mijn ondergoed en broek aan, waarna ik de kamer weer terug in wandelde. 'Waag het niet om nog eens zonder shirt uit de douche te komen', zei ze plots, haar ogen stonden uitdagend.

'Dus ik moet met shirt douchen?'

Ze moest lachen, een streling voor mijn gehoor. 'Nee, een shirt meenemen in de badkamer zodat je ná het douchen een shirt aan kan doen.'

'Dus het uitzicht bevalt je niet?' vroeg ik haar, en bekeek mijn sixpack.

'Jawel.'

Een grijns sierde mijn lippen, en ik liep met mijn armen gespreid op haar af. Lachend wierp zij zichzelf in mijn armen, en zo stonden we even te knuffelen. Ik drukte mijn lippen vurig op de hare, en al snel beantwoordde ze passievol mijn kus. Een warm gevoel schoot door mijn lichaam heen. Haar handen gleden over mijn buik heen, waarna ik mijn handen over haar borsten heen liet glijden. 'Je bent zo mooi Eef', zei ik kreunend tegen haar volle lippen aan. Ze sloeg mij plagend tegen mijn gespierde buik aan, en glimlachte. Ik tilde haar behendig op, en droeg haar naar het bed. Ik legde haar zachtjes op het matras neer, waarna ik aan de knoop van haar broek begon te frunniken. Ik wilde haar. Ik wilde haar zo graag, dat het pijn deed vanbinnen. Ik bleef haar strak aan kijken, en zag hoe het verlangen in haar begon te groeien. Ik liet er geen gras over groeien, en trok haar broek en onderbroek haastig uit. Meteen begon Eva aan mijn broek te zitten, en ik besloot haar een handje te helpen. We waren bijna beide naakt. Mijn vingers verkenden haar onderste, en al snel liet ik er twee naar binnen glijden. Ze kreunde van genot. 'Ssst', beval ik haar. Ik pakte haar polsen, en drukte die boven haar hoofd. 'Nu kan je echt geen kant op', fluisterde ik bij haar oor, en een rilling trok duidelijk zichtbaar over haar huid heen. Ik pakte ze behendig over met een hand, waardoor ik een andere hand vrij had, waarmee ik haar pyjama shirtje uittrok. 'Beter', zei ik, en staarde enkele seconden naar haar prachtige borsten. Ik haalde een condoom uit mijn nachtkastje, en liet die om mijn lid heen glijden. Plots stopte zij mij. 'Finn, de baby...', haar stem stierf weg.

'Ja, wat is daar mee?' vroeg ik haar niet begrijpend, en liet het condoom verder glijden.

'Is het niet raar om seks te hebben als je zwanger bent?'

'Het gaat toch weg?'

Ze knikte, en beet op haar lip.

'Ik snap het probleem niet Eef', zei ik zuchtend, en langzaam liet ik mij bij haar naar binnen glijden. 'Je wil het wel toch?' vroeg ik haar.

Ze knikte stilletjes. Ik bewoog rustig heen en weer, om haar te laten wennen aan het gevoel. Toen ik het niet meer hield van ongeduld, begon ik harder te bewegen. Een kreun verliet mijn mond, en Eva had genietend haar ogen gesloten. Ik vond mijn verlossing, en hijgend liet ik mij op haar vallen. 'Ik zei toch dat ik niet lief was', fluisterde ik opnieuw bij haar oor, en streelde kort haar wang.