Si Gabriel Cruz at ang Lupon ng mga Aswang (Dugo ng mga Datu Book I)

Chapter 8-Isang Malagim na Gabi

Sa buong kasaysayan ay hindi pa nangyayari ang matinding kaguluhan na nangyayari ngayon sa lupon ng mga Aswang. Parang apoy ay kumalat ang takot at pangamba doon sa mga nananatiling tapat sa mga Matatanda. Gayundin naman ay marami ang nagdiwang dahil dumating na ang panahong pinakahihintay nila, ang panahon ng mga aswang.

     Isang malaking bahay na nasa isang liblib na bayan sa Ilocos ang biglang nabulabog ng puwersahang pumasok ang apat na lalaking naka-itim mula ulo hanggang paa. Pati ang kanilang mukha ay natatakpan ng kulay itim na maskara. Sa likod nila ay kasunod ang mga lalaking aramado ng matataas na kalibre ng baril. Ang mga bantay ng bahay, bagamat nagulat at nasindak sa apat na lalaking nakaitim, ay mabilis na kumilos upang kumuha ng mga baril upang labanan ang mga hindi inaasahang panauhin.

     Ngunit sadyang wala silang pag-asa laban sa mga Maskarado.

     Napakabilis kumilos ng mga Maskarado, ni hindi sila masundan ng mata. Bagamat hindi nagsasalita ay koordinado ang kanilang mga galaw na para bang binabasa ang isip ng bawat isa. Hindi pa man nakakapuwesto ang mga bantay ng bahay ay madali silang napatay ng apat na Maskarado. Ito ay kahit na wala silang dalang anumang sandata.

     Nagkagulo sa loob ng bahay. Naglabasan ang iba pang mga bantay para harapin ang mga bagong dating. Ang iba sa kanila ay may bitbit na mga baril. Mayroon namang iba na may dalang iba't ibang uri ng patalim at espada. Ang ilan naman ay biglang nagbago ng anyo, naging parang mababangis na hayop. Hindi naman natinag ang apat na lalaking naka-itim at ang kanilang mga kasama. Sinalubong nila ang mga bantay at sa gitna ng kadiliman, nagsalpukan ang dalawang puwersa na kapwa handing pumatay at mamatay. Napuno ng putukan at sigawan ang buong bahay.

     Parang dinaanan ng isang libong bagyo ang bahay ng matapos ang kaguluhan. Nagkalat ang mga bangkay at halos magkulay pula na ang sahig at mga dingding na butas-butas dahil sa dugo. Isang nakakatakot na katahimikan ang pumuno sa loob ng bahay. Isang katahimikan na binasag lamang ng isang sigaw. Biglang bumukas ang pinto ng isa sa mga kuwarto at lumabas ang apat na Maskarado. Hawak-hawak nila ang isang babae. Sa likuran nila ay nakasunod ang iba pa na pawang nakagapos.

     "Bitiwan niyo ako! Anong karapatan ninyo para gawin sa akin ito!" sigaw ng nagpupumiglas na babae. Maayos ang itsura ng babae, at kung pagbabasihan ang tindig at ayos nito, masasabing galing sa mayamang angkan ang babae.

     "Clarissa."

     Natigilan ang babae sa narinig at napatingin sa taong tumawag ng kanyang pangalan. Isang lalaki ang nakatayo sa kanyang harapan.

     "Darius, anong kabaliwan ito?" tanong ng babae.

     Napangiti si Darius. "Clarissa, hindi ka ba natutuwa? Pinalaya ko ang ating lahi. Dahil sa akin ay titingalain tayo ng lahat. Makukuha na natin ang lahat ng gusto natin." Tinitigan ng lalake si Clarissa sa mga mata. "Dahil sa akin, tayo'y magiging mga diyos."

     Dinuraan ng babae sa mukha si Darius.

     "Diyos? Diyos? Ito ba ang tinatawag mong diyos?" galit na sigaw ni Clarissa sabay tingin sa mga nagkalat na bangkay. "Hindi ka diyos, Darius. Isa kang halimaw! Hali-"

     Isang malakas na sampal ang nagpatahimik kay Clarissa. Isang patak ng dugo ang dahan-dahang gumuhit pababa mula sa kanyang bibig.

     Kumuha ng panyo si Darius at pinunasan ang mukha. "Pasalamat ka Clarissa at kapatid kita. Kung hindi..."

     "Ano?" putol ng babae. "Anong gagawin mo sa akin? Papatayin mo rin ako tulad ng ginawa mo sa mga Matatanda?"

     Biglang nagbago ang hitsura ng lalaki. Parang nangulubot ang kanyang mukha at lumabas ang matatalas na pangil sa bibig.