Si Gabriel Cruz at ang Lupon ng mga Aswang (Dugo ng mga Datu Book I)

Chapter 16 - Huling Pagsubok - Manananggal

Tirik na tirik ang araw at nakaapaso ang init nito sa mga taong naglalakad sa Divisoria. Dagdagan pa ng napakakapal na taong nagpaparoo't parito, mga namimili at tumatawad, mga nagtsitsismisan, at mga nakatambay lamang. Kaya't di nakapagtatakang pagtinginan ang isang matandang mabagal na naglalakad sa daan, na para bang wala namang pupuntahan. Naiiba kasi ito sa suot niyang itim na amerikana. At kahit na napakainit, mukhang komportableng-komportable ang matanda at hindi man lamang pinagpapawisan.

Mukhang handa na siya, naisip ni Bagwis sa sarili. Mula sa bulsa ng pantalon ay kinuha niya ang kanyang cellphone. Bagong modelo ito, siguradong mamahalin. Parang nagsasayaw ang kanyang hinlalaki habang nagda-dial ng labing anim na numero. Pipindutin na sana niya ang Call button ng bigla siyang mapalingon at matigilan.

Dahan-dahan ay lumapit siya sa isang matandang lalaking nagtitinda ng mga diyaryo, kendi, at sigarilyo. Kinuha niya ang isang tabloid at binasa ang headlines nito.

     Manananggal sa Cainta!

     Mabilis na binasa ni Bagwis ang balita. Napailing siya sa kanyang nabasa.

     "Hoy! Magbayad ka muna bago ka magbasa," sigaw ng lalaking nagtitinda ng diyaryo.

     Mabilis na dumukot si Bagwis ng barya sa kanyang bulsa at inihagis sa tindero. Ni hindi man lamang niya inalis ang kanyang tingin sa hawak na diyaryo. Pagkatapos ay tumalikod na siya at ibinulsa ang tabloid.

###

     "Gabriel, magbihis ka."
     Hindi maipinta ang mukha ng batang lalaki ng marinig ang mga salitang iyon.

     "Ano? Akala ko ba huli na yung sa kapre?" pagalit niyang tanong kay Bagwis.

     "Akala ko rin. Pero meron pa tayong kailangang gawin," sagot ng matanda. "At binabalaan kita, higit na mas mapanganib ito doon sa unang tatlong pinagawa ko sa'yo."

     Tiningnan ni Gabriel si Bagwis, nagtataka sa sinabi nito.
     "Kaya't sa pagkakataong ito," pagpapatuloy ni Bagwis, "tutulungan kita."

###

     "Isang babaeng putol ang katawan, may pakpak na parang sa isang paniki, at lumilipad ang diumanong namataan ng ilang saksi sa Cainta, Rizal dahilan upang kumalat ang takot sa mga mamamayan."

     Isinara ni Gabriel ang hawak na tabloid at tiningnan si Bagwis. Muli ay nasa loob sila ng kotse ng matanda. "Huwag mong sabihing naniniwala ka sa sinasabi ng tabloid na 'to?"

     Bahagyang tiningnan ni Bagwis si Gabriel at pagkatapos ay muling ibinalik ang tingin sa kalsada. "Kilala ko ang manananggal na iyan. Binalaan ko na siya na huwag magpapakita sa mga tao. Matigas talaga ang ulo ng babaeng iyon."

     Napasipol si Gabriel sa narinig. "Ikaw na! Biruin mo, may kilala kang nuno, tikbalang, kapre, pati ba naman manananggal."

     Hindi kumibo si Bagwis at nagpatuloy lang sa pagmamaneho.

     Itinupi ni Gabriel ang hawak na tabloid at inihagis sa likuran ng sasakyan. Gumagabi na at may kabilisan ang kanilang takbo. Kani-kanina lamang ay dinaanan nila ang Robinson's Place, at ngayon nga ay binabagtas ang isang makitid na kalsada.

     "Nakakatakot ba 'yang manananggal na 'yan?" tanong ni Gabriel.

     Parang nag-isip si Bagwis. "Pangkaraniwan lang."

     "Pangkaraniwan? Bakit, meron bang special na manananggal?"

     Biglang tumigil ang kanilang sasakyan sa harap ng isang kulang pulang gate.

     "Pangkaraniwan lang," pag-uulit ng matanda. "Kung natatandaan mo, hindi lamang pagkasira ng katawan ang epekto sa mga aswang ng pagkain ng tao. Pati isipan nila ay nasisira.