Kluisjes Jongen

H 5

. Verder met het verhaal. Cameron stuurde me een minuutje later, ja hij reageert snel nu :') Maar dat vind ik ook niet erg. Hij stuurde dus: ''K vind t juistleuk om dat te lezen'' Hmm, dat was wel een beetje verassing voor mij. Eerlijk gezegd had ik ook niet gedacht dat hij het uberhaupt zou lezen. Maar ben wel blij dat hij dat deed. Ik stuurde:'' Echt? Hoezo?"' Ik wilde eigenlijk wel een reden weten. ''Ik weet nii'' Jaa.. Dat is niet een reden maar dat geeft niet, ik ben allang blij dat hij reageert. Ik stuurde: ''Ik vind het leuk dat jij het leuk vind om te lezen'' Met twee smileys. Die ene die een beetje genant glimlacht ofzo? Geen idee, en die in de afbeelding. ''Dus nogmaals dankje'' Stuurde ik. Ik kreeg twee lachende smileys terug. Was dat grappig? Maar goed, ik stuurde de twee smileys die ik net zei en vroeg iets van 13 minuten later nog: ''Vind je het serieus leuk? Heb je echt geen reden daarvoor?'' Met die smiley die een beetje genant glimlacht. Ofzo. En een lachende smiley met twee traantjes weet je wel? Minuutje later, alweer ja. Ik kreeg terug: K weet nii maar k vond t gewoon leuk'' *Glimlach* ''Hah okii. Blij dat je het leuk vond'' Met weer die twee smileys. Ik denk dat ik misschien een beetje veel smileys gebruik. ^.^

Ooh en weten jullie nog dat ik vertelde dat ik min of meer 'dichtklapte' als ik Cameron zag? Nou, in dit geval was dat niet zo. Alleen in de kleine pauze. Maar dat kwam omdat hij aan de andere kant van mij liep en ik geen kans had om iets te zeggen. Maaaaaaaaaar. Er is een maar ja.In de grote pauze was ik iets later bij mijn kluisje omdat Megan graag wilde dat ik meeging naar de hare. Dus ik kwam bij mijn kluisje en zag daar staan: Gina, Elly en... Cameron. Inderdaad ja. Gina en Elly zijn vriendinnen waarmee ik zit in de pauzes met Megan en nog een paar mensen. Maar toen ik langs Gina en Elly liep zei Gina hoi tegen mij. Ik kon haar niet meer aankijken dus ik draaide mijn hoofd iets naar achter en riep: ''Ooh hoi.'' Toen ik me weer omdraaide zag ik dat Cameron opkeek. Dacht hij misschien dat ik het tegen hem had? Zou kunnen toch? Dus ik zei: ''En hoi.'' Hij glimlachte eventjes en zei:'' Hoi''. Blij dat ik eindelijk weer hoi had gezegd, pakte ik snel mijn boeken en jas uit mijn kluisje en stond Megan achter me. Cameron liep toen net weg. ''Zeg hoi dan! Zeg hoi dan!'' Zei Megan tegen me. ''Ik zei hoi'' Zei ik. Ik had het verhaal verteld aan haar en ja, wat moet ze ervan vinden. Megan vindt dat ik zogenaamd 'schattig' over hem praat ofzo? Schattig? Waarom schattig? :') Maar oke, nadat Megan en ik terug kwamen van de MCD ging de bel al bijna. Ik had een stukje frikandelbroodje gegeven aan mijn zusje. Maar daarna hadden we bio, biologie voor de mensen die niet weten wat dat is. De les liep gewoon normaal. Leuke lerares, stille klas en leuke les. Na biologie wilde ik zeg maar binnendoor om te kijken ofdat Cameron misschien daar liep. En nee ik wist niet waar hij les had. Ik wist alleen nog dat onze klas een keer les had in A26 en toen ik binnendoor ging ik Cameron zag. Daarom dus. Ik ging binnendoor, alleen ik was iets te snel. Ik zag Cameron wel. Alleen ik weet niet ofdat hij mij zag. Waarschijnlijk niet. De rest van de dag hadden we nog wiskunde, alleen dat viel uit en daarna had ik en nog een paar andere kinderen van mijn klas Duits. Een toets. Ik hoop dat het goed ging... Hoe dan ook, hartelijk bedankt voor het lezen. Ik hoop dat jullie het leuk vonden.

Lieefss,

Dorinthe

Niet te geloven dat ik er nog meer over ga schrijven. Maar ik moet mijn gevoelens gewoon even kwijt. En zoals ik al zei: Ik durf niet altijd alles te vertellen aan iemand. Maar oke, hier gaan we. Gisteren was echt superleuk. In de ochtend kwam mijn nichtje op bezoek en hebben mijn zusje en ik met haar met de playmobil gespeeld. In de middag kwam mijn vriendin. En deze keer niet Megan. Maar deze keer kwam Hillary. We hebben elkaars haar gedaan, een maskertje enzo. Gewoon, meiden dingen. Maar toen ze bijna weg moest wilde ik haar nog het gesprek laten lezen tussen Cameron en mij. Ze had het gelezen en zei dat ze zou sturen dat ik hem leuk vond. Ik had niet verwacht dat ze het echt zou doen. Ze had het dus wel gedaan. Even een tip: Onderschat nooit je beste vrienden of vriendinnen. Ze zijn in staat tot alles als ze willen dat jij gelukkig bent. Nou, zij verzond het dus, ik best in paniek. Ik pakte mijn mobiel terug en stuurde naar Cameron: "Nee nee nee nee nee nee nee nee nee. Dat was weer een vriendin. Het spijt me'' Hij was op dat moment online. Hij las het in dezelfde minuut. Ik stuurde daarna nog: ''Neeeeee... Omg...'' En dat las hij ook. Geen reactie meer.

En nee ik ben niet boos op Hillary. Ik ben boos op hem ( dat leg ik zo nog uit ) maar vooral op mezelf: Ik ben gewoon zo dom geweest om het niet zelf te sturen. Maar ik ben vooral teleurgesteld. En weet je wat nog het ergste was? Hij stuurde terug: ''Oke'' Like... What the hell. Waarom, oke? Wat is dat voor een reactie. Oke, ik weet niet wat hij me dan zou moeten sturen maar niet gewoon het woordje oke. Daarom ben ik dus ook teleurgesteld... Toen ik het mijn zusje vertelde had ze best medelijden met me. Ze was en is nog een beetje boos op Cameron. We zien wel wat er nog meer gebeurt. In ieder geval, ik snap niet waarom hij zo reageert. Als ik moet opnoemen wat er leuk aan hem is, dan is dat ten eerste zijn glimlach. Ten tweede zijn lach, weet je wel? Zijn lachgeluid. Ten derde, zijn ogen. Ten vierde hij is lekker lang. Ten vijfde zijn kapsel is leuk en ten zesde hij is gewoon schattig. Dus eigenlijk heb ik dan wel zes redenen om hem leuk te vinden. En Mary Visser, ik heb je een beetje over haar verteld, zei helaas dat Cameron niet op het soort meisjes zou vallen die hij nooit zou zien ofzo. Maar eigenlijk zie ik hem elke dag. Op school tenminste. Bedoelde ze dat? Geen idee.. Ach ja, we zien wel wat er nog gaat gebeuren. Het spijt me voor dit korte verhaal, ik weet gewoon even niet wat en hoe ik iets moet schrijven. Maar bedankt voor het lezen, ik hoop dat je het alsnog leuk vond.

Op 1 April stuurde ik hem een smsje met de tekst dat ik ging verhuizen naar Limburg en dat ik het erg jammer vond dat hij niet altijd reageert op mijn berichtjes. 4 uur later kreeg ik niks terug. Ik stuurde hem daarom maar op app: Ooh en even dat je het weet, 1 April. Met een peache vinger smiley achtig ding. Je weet vast wel wat ik bedoel. Hij reageerde niet, had het wel gezien. Dus een paar dagen later vroeg ik: Had je mijn berichtje op 1 April gelezen. Hij stuurde nee terug. Dacht ik al. Dat stuurde ik hem ook: Dacht ik al, oke dankje voor je antwoord.