Kluisjes Jongen

H 7

Voel ik me geweldig? Nou nee. Voel ik me goed? Ook niet echt. Ik voel me niet misselijk of zo en ik heb geen pijn. Maar ik voel me niet goed. Een paar dagen terug had ik geappt met Esther en zei tegen haar dat ik graag wilde weten of dat ik wat beteken voor Calvin. Ze zei dat ik hem kon bellen, appen of het hem in het echt kon vragen. En ik bedenk me nu dat ik beter het laatste had kunnen doen. Ik heb hem drie keer gebeld en hij nam niet op. Alleen de eerste keer, maar toen had hij het gesprek gedempt. En dat merkte ik pas toen ik ophing. Dus ik appte hem de vraag waarom hij niet opnam en of dat ik het hem anders moest appen. Hij zei dat ik het gewoon kon appen. Dus ik appte hem de vraag: Beteken ik iets voor je. Nu, twaalf minuten later kreeg ik als antwoord terug: Nee. Eerlijk gezegd doet dat best wel pijn. Ik weet ook niet precies waarom. Ik weet wel dat het niet fijn is. Ik weet ook niet precies wat hij dan had moeten zeggen maar niet alleen nee. Waarom zijn jongens zo kortaf... Ik bedoel, ik mag hem echt. En met mag hem bedoel ik dus leuk vinden. En ik weet dat hij mij niet leuk vind en dat is ook zijn eigen keuze maar alsnog. Ik vind hem wel leuk dus. Ik weet echt niet hoe ik mijn gevoelens moet beschrijven nu maar ze zijn niet fijn. Ik wil dit verhaal naar Calvin sturen maar ik weet niet of dat dat nu zo'n goed idee is. Maar toch wil ik het. En ik denk ook dat ik het uiteindelijk nog ga sturen. Maar ik moet eigenlijk niet zo zeuren. Ik heb een leuke familie, lieve vrienden uit Nederland en uit het buitenland die mij steunen. Ik heb een leuk Insta account waar mensjes foto's op liken. Ik heb een lieve kat en hond die ik kan aaien als ik me rot voel. En ik heb natuurlijk met mijn bestie dit account waar mensjes onze verhalen op willen lezen. Dat doet me ook wat. Ik vind het superlief dat jullie dit willen lezen. Of überhaupt dit verhaal aanklikken. Dus dankjewel daarvoor <3

Ik hoop dat jullie dit verhaal leuk vonden. Nogmaals dankjewel voor het lezen, doeeejjj x D

Het is nu 20 april 2016 en ik zit in de Engels les. Voor de les heb ik Calvin nog gezien. Hij zag mij ook. Ik schijf nog steeds wel af en toe een verhaal over wat er gebeurt met/tussen Calvin/Calvin en mij. En ik heb hem ook wel een paar delen gestuurd, via links. Hij had het ook gelezen, tenminste dat is wat hij zei. En nu zit ik te malen, of te twijfelen, of dat ik hoofdstuk 7 naar hem toe zal sturen. Ik denk dat ik als hij en ik bij onze kluisjes zijn ik dan vraag of dat hij het wilt lezen. Hoofdstuk 7 dus. Ik wil graag de mening van hem weten over dat 'verhaal'. Ik wil ook graag de mening weten of dat ik het verhaal wel of niet moet sturen van vriendinnen. Ik denk dat ik het gewoon ga vragen in de pauze. Als hij nee zegt... Tja, dan heb ik niet echt een keuze. Als hij ja zegt, dan stuur ik hem wel de link. Ik hoop wel dat hij ja zegt. Maar weet je wat me een beetje irriteert? Het feit dat Calvin niet echt reageert op de link. Zeg maar, als ik hem de link heb gestuurd reageert hij niet met zijn mening. Dan vraag ik eerst wat hij ervan vond en dan zegt hij dat hij het leuk vond. Dat is het eigenlijk wel. Maar dat wil ik eigenlijk helemaal niet. Waarom zijn jongens soms zo kortaf...? Ach ja. Oh en trouwens, eerst wilde ik niet naar school. Ik bedoel, ik had er dan niet echt zin in maar nu wil ik dat wel. Omdat er iemand is die ik kan zien op school. En dan bedoel ik niet gewoon vrienden of vriendinnen. Maar iemand die me min of meer blij maakt. Dat is fijn aan school. Tenminste, op dit moment.

Naja, dit was het verhaal weer. Wat vinden jullie eigenlijk van dit soort verhalen? Moet ik stoppen of ermee doorgaan?

X D

Ik heb er serieus twee dagen en een kleine pauze over gedaan om te besluiten hoe ik wilde vragen aan Calvin of dat hij hoofdstuk 7 wilde lezen. Uiteindelijk, in de laatste pauze voor de meivakantie heb ik dat dan toch gevraagd. En eigenlijk ging het makkelijker dan ik had gedacht. Eigenlijk wilde ik ook nog vragen wat hij erva vind dat ik erover schrijf, maar toen ik dat vroeg, de laatste twee keer, zei hij: Leuk. Maar wat vindt hij er dan leuk aan? Vind hij de schrijfstijl leuk, of de namen die erin voorkomen of vind hij het leuk dat ik verhalen over hem (en mij (min of meer)) schrijf? Ik dacht/denk dat hij dit juist raar vond/vind. Ach ja, het is nu vakantie en ik ga hier lekker van genieten. Voor iedereen die nu vakantie heeft, fijne meivakantie (Calvin)!

Zoals ik misschien ook al wel had vertelt praat ik met vriendinnen over Calvin, onder andere Lea. Want ja, dat doen vriendinnen/meisjes nu eenmaal. Die vertellen dingen over elkaars leven. Lea heeft al eerder wel gezegd dat ik Calvin moet laten gaan en hem dus moet vergeten. Ik heb het wel geprobeerd maar het werkte niet. Dus ik bedacht, ik ga het gewoon nog eens proberen! Ik ben niet zo snel een opgever in zulk soort gevallen. Oke soms. Maar nu niet! Ik doe dit als volgt, ik ga ten eerste gewoon naar mijn kluisje wanneer ik moet. Wat inhoud dat ik niet wacht op Calvin. Ten tweede ga ik ook niet expres langs hem lopen. Misschien tik ik hem nog wel een keertje aan. Ik zie het wel. Vroege gn <3 x Dorinthe