ည ၁၀:၀၀...
"အားးးး......မလားနဲ႔။ အားးး......သြား သြား"
ေၾကာက္ရြံ႕ ထိတ္လန္႔စြာေအာ္ဟစ္သံသည္ ေက်ာင္းခန္းထဲ ပ်ံ႕လြင့္လာသည္။
"Hyukie...ah Hyukie...ah မင္းဘယ္မွာလဲ"
Donghae ေသြး႐ူးတန္း႐ူးျဖင့္ အသံလာရာသို႔ ေအာ္ေခၚကာ လိုက္ရွာေနမိသည္။ ထိုအခ်ိန္...
"အားးးး..."
က်ယ္ေလာင္စူးရွလွေသာ အသံနက္ၾကီး...။ Donghae အရမ္းစိတ္ပူသြားသည္။ အသံလာရာ အခန္းသိေသာ္လည္း အခန္းတံခါးက ဖြင့္မရ...။
ဘုန္း...ဘုန္း...ဘုန္း
"Hyukie...ah Hyukie...ah"
တံခါးကို ထုရုိက္၍ အထဲမွ Eunhyuk ၾကားေစရန္ ေအာ္ေခၚေနမိသည္။ ျပန္ထူးသံၾကားရေလမလား တံခါးနားကပ္ကာ သူနားေထာင္ၾကည့္ေတာ့ Hyukie ရဲ႕ မသဲမကဲြအသံတိုးတိုးေလးကို ၾကားလိုက္ရေသာေၾကာင့္ စိတ္ပူ၍ တံခါးအား ေျခနဲ႔ကန္ကာ ဖြင့္လိုက္သည္။ တံခါပြင့္သြားခ်ိန္တြင္ ျမင္လိုက္ရသည္မွာ...
"Hyukie... Hyuk သတိထားပါဦး"
ၾကမ္းျပင္ေပၚေခြေခြေလး လဲေနေသာ Eunhyuk မ်က္ႏွာမွာအလြန္တရာေၾကာက္လန္႔ဖြယ္ေတြ႔ထားသည့္အလား ေသြးမရွိျဖဴစုပ္ေနသည္။ သတိကလည္း မရတစ္ခ်က္ ရတစ္ခ်က္ႏွင့္။ Donghae စိတ္ပူစြာ အတင္းလႈပ္ႏႈိးေတာ့ သတိဝင္လာျပီး...
"Hae...Hae ျမန္ျမန္သြား။ ျမန္ျမန္သြားေတာ့"
"Wae...Wae???"
"ကိုယ့္စကား နားေထာင္္စမ္းပါ။ ျမန္ျမန္သြားေတာ့ ျမန္ျမန္"
ေဖ်ာ့ေတာ့အားမရွိေသာလက္မ်ားျဖင့္ အတြန္းတြန္းထုတ္ေလသည္။
"ဟင့္အင္း မသြားဘူး။ Hyukie မပါဘဲနဲ႔ Hae မသြားဘူး"
"Hae...ah ကိုယ့္စကားနားေထာင္စမ္းပါ ကိုယ္မင္းကိုမထိခိုက္ေစခ်င္ဘူး Hae ။ ျမန္ျမန္သြားေတာ့...သြား"
Hyukie အတင္း Donghae ကိုတြန္းထုတ္ေသာ္လည္း ေခါင္းမာစြာ Donghae ေပေတေနသည္။ လက္ႏွစ္ဖက္ကေတာ့ Eunhyuk ကိုေပြ႔ထားဆဲ...။ ထိုစဥ္ရုတ္တရက္ Hae ကိုၾကည့္ေနေသာ Hyuk မ်က္လံုးတို႔သည္ Hae ၏ ေနာက္ဘက္ကိုေရာက္သြားျပီး
"အားးး...မလာနဲ႔ မလာနဲ႔ သြားးး"
"Hyuk...Hyuk ဘာျဖစ္လို႔လဲ။ Hae ေလ။ Hae ကိုၾကည့္ပါဦး။ သတိထားပါဦး Hyuk ရ႕ဲ (sob)"
