"နင္ သိေနတယ္...။ နင္သိေနတယ္"
"ဟင့္အင္း...မဟုတ္ဘူး။ ငါမသိဘူး။ ဘာမွမသိဘူး"
"နင္ သိေနတယ္...နင္သိတယ္။ နင္ျမင္ခဲ့တယ္"
"ငါမဟုတ္ဘူး။ မဟုတ္ဘူး...အားးး..."
မ်က္လံုးစံုမွိတ္ကာ အသံကုန္ေအာ္ဟစ္ပစ္လိုက္သည္။ ေခြ်းအခ်ိဳ႕နဖူးမွစီးက်လာေတာ့ သတိထားမိတာက ကြ်န္ေတာ့္ေဘးက ပတ္ဝန္းက်င္...။ ေၾသာ္...ကြ်န္ေတာ္ အိပ္မက္မက္ေနခဲ့တာပဲ။ အခုမွ စိတ္ခ်မိသြားသလို သက္ျပင္းခ်လိုက္မိသည္။ စားပဲြေပၚက နာရီကို ယူၾကည့္လိုက္ေတာ့ မနက္၃နာရီသာရွိေသးသည္။
အိပ္ရာေပၚလွဲျပီး မ်က္လံုးျပန္မွိတ္ထားခဲ့ေပမယ့္ ကြ်န္ေတာ္အိပ္မေပ်ာ္ႏိုင္ပါ။ ခုနကေလးတင္မက္ထားသည့္ အိမ္မက္ဆိုးတစ္ခုက အာရံုထဲမွာ ေပၚလိုက္ေပ်ာက္လိုက္ျဖစ္ေနခဲ့သည္ေလ။ ျပန္အိပ္လို႔မရမည့္နည္းတူ ကြ်န္ေတာ္ကုတင္ေပၚမွ ထလိုက္သည္။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ မနက္ခင္းေလ့က်င့္ခန္းေလးလဲလုပ္ျဖစ္တာေပါ့ေလ။ ဗီရိုထဲရွိ တပတ္ေလးတစ္ထည္ကိုထုတ္ကာ လည္ပင္းမွာပတ္လိုက္ျပီး မ်က္ႏွာသစ္ရန္ ေရခ်ိဳးခန္းထဲဝင္လိုက္သည္။
ေရပိုက္မွက်လာေသာေရကို လက္ျဖင့္ခံရင္း မ်က္ႏွာကိုအခါခါပြတ္သစ္ေနလိုက္သည္။ မွန္ထဲမွကိုယ့္ပံုကိုယ္ျပန္ၾကည့္ကာ အားေမြးေနမိေသာ္လည္း ေၾကာက္စိတ္ကမကုန္ေသး။ သိပ္မၾကာေသးခင္က ျဖစ္ပ်က္ခဲ့သည့္ပံုရိပ္အခ်ိဳ႕ေခါင္းထဲဝင္လာေတာ့ ခ်က္ခ်င္းဆိုသလိုေခါင္းကိုဘယ္ျပန္ညာျပန္ခါရမ္းကာ ေမာင္းထုတ္ပစ္လိုက္ရသည္။
သြားတိုက္ျပီး ေရအခ်ိဳ႕ကိုငံုကာ ေထြးဖို႔လုပ္ေတာ့ ရုတ္တရက္ဆိုသလို ေမွာင္မည္းသြားသည္။ မီးျပတ္သြားတာမ်ားလား။ ေနာက္ေက်ာဘက္ေအးစိမ့္ကာ ၾကက္သီးထလာမိေတာ့ ငံုထားသည့္ေရကိုေထြးထုတ္ရင္း ျမန္ျမန္လက္စသတ္ဖို႔လုပ္ရသည္။ ေမွာင္မည္းေနသည့္အခန္းထဲ အေရာင္လက္ေနသည့္ ၾကည့္မွန္ကလဲြျပီးဘာမွမျမင္ရေလေတာ့ ေရပိုက္ကို ကြ်န္ေတာ္စမ္းရျပန္ပါသည္။ ေအးစက္စက္စတီးေရပိုက္ခလုတ္ကိုဖြင့္ျပီး က်လာသည့္ေရကိုခံကာ ပါးစပ္ထဲထည့္လိုက္ေတာ့...
