BENİM KÜÇÜK SEVGİLİM

SIRILSIKLAM VE YALNIZ

Gök gürlemesi sesiyle gözlerim açıldığında odamdaydım.Eve ne zaman geldiğimi bilmiyordum ancak camdan gördüğüm kadarıyla hava aydınlık da olsa yağmur yağmaya devam ediyordu.

Birden kapım açılıp da annem odama girince yerimden zıpladım. ''Uyan artık uyan, öğlen oldu.'' dedi yüksek bir sesle. Duvarda saatim olduğunu her defasında unutuyor muydu merak ediyordum. Alt tarafı 10.30'du saat.

''Uyandım işte.''

''Dayın aradı, arsa satılacakmış. İşleri halletmek için Bursa'ya gitmemiz lazım. Kalk da bavulunu hazırla.''

"Bursa mı?" ağzım şaşkınlıktan açılırken telaşla hızlı hızlı konuştum."Anne ne diyorsun? Okul açılacak birkaç güne kadar. Üniversiteye ilk günümden geç mi kalayım?"

"Ne yapayım Deniz! Seni burada yalnız bırakıp mı gideyim kızım?" diye bağırdı. Endişesini anlıyordum ama şu an İstanbul'dan ayrılamazdım.

"İrem'lerle beraber kalırım." diye dahice bir fikir attım ortaya. İrem'in haberi bile yoktu bu olaydan.İremde kalmaya niyetim de yoktu doğrusu.

"Zeynep hanımla biz konuşmadık uzun zamandır. Olur mu öyle yumurtadan çıkar gibi evlerine gitmen kızım?"

"İrem gelip benimle kalır? Hadi anne lütfen ya. Bak üniversiteyi başka şehirde kazansam yine arkadaşlarımla eve çıkacaktım hatırlasana.İrem gibi de olmayacaklardı üstelik."

"Of Deniz of... iyi tamam. Acelem var zaten seninle laf yarışına girecek vaktim yok. Ama beni her gün arayacaksın ve akşam 11'den sonra dışarda olursan gelince seni terlikle döverim."

Yapardı... "Yok annem olur mu öyle şey. Çok uslu olacağız söz."

"İyi bakalım. Ben toplanıp bir iki saate çıkarım. Sen de yemeğini filan aksatma."

"Tamam anneeemm."

Odamdan çıkmasıyla beraber sevinçten yorganımı ısırdım. Hiç evde kendim kalmamıştım daha önce. Hep istediğim bir şeydi. Telefonumun bildiriminin çalmasıyla elime aldım ve gelen mesaja göz attım.

Seni saat 12'de alacağım bir şey yeme.

Bu emir kipini kimin kullandığı apaçık ortadaydı.

"Annee saat kaçta çıkacaksın?"diye bağırdım.

"12 gibi çıkarım." diye bağırdı o da.

Saat 1 de gel. diye yazdım.

Annemin sağı solu belli olmazdı.

Şimdi de emir mi vermeye başladın?

Annemin evden çıkması lazım. Yoksa gelemem.

Öyle olsun.

İlk defa bir şeye karşı çıkmamıştı.Şaşırsam da yüzüme küçük bir gülümsemenin yayılmasına engel olamadım. Yatağımdan aceleyle çıkıp hazırlanmak için banyoya koştum.

***

Tam düşündüğüm gibi annem 12.30 dan önce evi terk etmemişti. Kapının önünde de oyalanmıştı.Sonunda gidebildiğinde yatağımın üzerinde duran kıyafetleri giyme fırsatım olmuştu. Eğer o gitmeden giyinseydim iki saat başımda dırdır ederdi.

Kapının önüne yanaşan arabayı gördüğümde evden çıktım ve arabaya ilerledim.Yolcu koltuğuna oturduğumda dönüp ona küçük bir bakış attım. O da aynı şekilde bana baktı ve gaza bastı.

"Nereye gidiyoruz?"diye sordum dayanamayıp.

"İnsanın başına ne gelirse meraktan gelirmiş biliyorsun değil mi?"