SİYAH KAR TANELERİ

1.

Medya: Dolunay manas

🎼🎧 model - sanane

İYİ okumalar...

-Belkide yeni başlangıçlar belirliyordur hayatımızı, sevdiklerimizi, vazgeçtiklerimizi... (K.T.)

Arkama bakmamla müdürle göz göze gelmem bir oldu . İçimden şansımıza küfür mırıldandım.

"Ama bu yaptığınız çok oldu artık. hemen odama geçin !"diye emir verdi . ne vardı ki canım? altı üstü en son bize yapmadığımız birşey yüzünden tutanak tuttuğu için fotoğraflarını shop yapıp instagramda paylaşmıştım. Tabikide bazı arkadaşlarımızın yardımıyla yapmıştık bunları. Hatta yakalanmayacağımızdan emindim nerdeyse.

" kim yaptı bunu ? " dedi müdür elindeki telefondan shop yapılmış fotoğraflarını bize göstererek. fotoğrafları görünce gülmemek için kendimi zor tutmuştum. Kızlarında benle aynı durumda oldukları her hallerinden belliydi.

" Kim yaptı bunu? " bizden cevap alamayınca tekrar sordu müdür. dördümüz birbirimize baktık ama kimseyi riske atmayacaktım tabiki.

" ben yaptım dedim " kızlardan bir adım öne çıkarak.

kızlarda dayanamayarak "hayır hepimiz yaptık" dediler . yine anlamıştım doğru arkadaşlarımı seçtiğimi. Müdür sinirli bir şekilde gözlüğünün altından bana bakarak

" dolunay sen kal! diğerleri çıkabilir" dedi . Kızlar çıkıp tek kaldığımda

" yine ne cezası? " dedim göz devirerek. Müdür sırıtarak

" bu sefer ceza yok. kurtuluyorum sizden " dedi ve kahkaha attı. manyak adam! bazen supernaturalden fırlamış gibi düşünüyorum bu adamın . ama pardon ordaki yakışıklılara ayıp olurdu.

Aslında Ne yapıcağını anlamıştım .Daha öncede tehdit etmişti ama tabikide herzamanki gibi takmayıp bildiğimi yapmıştım .

kesin karşıdaki erkek lisesine göndericekti deli adam . direk odasından çıkıp kızlara ilerledim. her zamanki yerimizdelerdi .

Sırıtarak " hadi lan sevinin kurtuluyoruz sanırım burdan" dedim.

hepsi aynı anda bana bakarak

" harbimi laan! " diyip üstüme atladılar .

"durun lan durun bir yeriniz açılacak" diyerek okul dışından bize bakan abaza sürüsünü gösterdim. onlarda gülüp göz kırptılar. "Piçler!" Diye geçirdim içinden.

***

Ders çıkışında kızlarla evimiz yakın olmadığı için tek başıma her zamanki boş sokakta küfrederek kulaklıklarımı açmaya çalışıyordum.

"nasıl dolaşıyorsunuz lan siz ?" diye de söyleniyordum birde .

Müzik dinlemeye bayılırdım. hatta nerdeyse tüm hayatım kulaklığımla geçiyordu. Çünkü dış dünyadan uzaklaşıp başka dünyaya götürüyordu insanı. Mesela benim sadece müzik dinlerken kurduğum hayaller gerçekleşse bile yeterdi.

Kulaklığımı açmayı başardığımda sokağın ortasında durduğumu farkedip kaldırıma çıktım.

Bu sokak bazen içimi ürpertsede şarkıya dalıp koşarak geçiyodum Çünkü bu yol diğerlerinden daha kısa ve kestirmeydi. Bende üşengeçliğin mastırını yapmış birisi olarak her zaman burdan eve gidiyordum.