SİYAH KAR TANELERİ

17.

Kulağıma dolan boğuk sesler artınca yerimde kıpırdandım ve gözlerimi zorlada olsa açabildim. Gözüme ilk önce üzerimdeki hastane kıyafetleri çarptı. Olanları hatırlamaya çalıştım. En son bir silah sesi duymuştum ve karnımdaki acıyla birlikte , savaş' ın kucağına almasıyla da bilincimi kaybetmiştim. Yerimde daha da kıpırdanınca karnım da hafif bir sızı hissettim ama fazla acımıyordu . Dışardan gelen seslerin tonu artınca gözüm ilk dışarıya bakan pencereye , daha sonrada hışımla açılan kapıya kaydı.

" sikerim yapacağınız işi ! Sabahtan beri uyutup göstermiyorsunuz lan ! İki dakka diyo..." içeri bu şekilde girmeye çalışan savaş beni görünce duraksadı.

" dolunay! " diyerek yanında ki doktoru atlatarak yanıma geldi.

" savaş ! " diyebildim bende sadece. O sırada doktor da yatağın yanına doğru yaklaştı.

" hastamız uyandığına göre artık yanına girebilirsiniz." dedi savaş' a doğru. savaş o sırada benim duyabileceğimiz şekilde mırıldandı. " senden izin alan vardı sanki . ibne! " gülümsedim. Ne kadar çok uyumuşsam artık birçok yerim uyuşmuş gibi ve ayrı zamanda da halsiz gibiydim.

Bu kez doktor elindeki dosyalara baktı ve konuştu.

" kurşun karnınızı sıyırıp geçmiş , o yüzden şanslısınız. Yine de her ihtimale karşı bugünlük burda tutmamız gerekiyor. Yarın taburcu olabilirsiniz. Birde karnınızda birkaç gün hafif ağrılar olabilir . bu yüzden biraz daha dikkat etmelisiniz. Ağrılarınız normalin üstünde olursa mutlaka hastaneye uğrayın. Geçmiş olsun. " gülümseyip odadan çıktı doktor. Doktor çıkınca savaş homurdanarak yanımdaki koltuğa oturdu. Güldüm ama aklıma birşey gelince yüzümü buruşturdum.

" savaş annem nerde ? Ne dediniz ? Haber verdiniz mi? " dedim hızlıca . eve birkaç saat geç kalmam da bile ortalığı ayağa kaldıran kadın bu saate kadar evde olamamışsam müge anlı'nın bile yolunu tutmuş olabilirdi . Annnem söz konusu olunca aklıma gelmeyen şey kalmamıştı.

" merak etme . annenle ben konuştum ve boşuna telaş yapmaması için bugün bir arkadaşında kalacağını söyledim. " dedi ve biraz sinirli gibiydi sanki. Ama anneme karşı düşünceli olması da kıskanılacak türdendi.

" teşekkür ederim . " diye mırıldandım. Aklına birşey gelmiş gibi ayakalandı.

"Yeter lan daha fazla dayanamıcam. kızım sen manyak mısın hı? Ne diye bilip bilmediğin işlere karışıyorsun. eğer sana birşey olsaydı ne olacaktı? Ne diyecektim ben annene, sevenlerine ? Bir daha böyle birşey yapmayacaksın . anladın mı beni? Bir daha hiçbir işime burnunu sokmayacaksı!!" bağırarak söylediği sözlerden sonra ellerini saçına koydu ve birkaç kez karıştırdıktan sonra odada adımlamaya başladı. Haklıydı. Ama bilmediği şey, ben ne yaptıysam onun için yapmıştım ama o bunu göremeyecek kadar aptaldı.

" özür dilerim ama kötü birşey yapmadım ben . seni düşündüm içindi. Emin ol o adamlar seni vurmuş olsalardı şuanki olduğumdan daha çok canım acırdı. Eğer bu yüzden beni azarlayacaksan hiç durma savaş ... Ama pardon ya ! Savaş ' a hiçbir şey olmaz demi ? Çünkü sen böylesin . hep kendini düşünüyorsun. Az önce sen söyledin. Eğer bana birşey olsaydı beni değilde anneme ne söyliceğini düşündün. Tamam savaş. kusura bakma birdaha olmaz merak etme ! " diye bağırdım . arkamı dönerek az önce açtığım hastane örtüsünü üstüme çektim. Dolan gözlerimi geri göndermeye çalışmadım bu kez. Aksine içimden doya doya ağlamak istiyordum. Yaşadıklarım ve üstüne birde savaş' ın söyledikleri gerçekten ağır gelmişti. Ben ne yapmıştım ki? Sadece o an aklımı değilde kalbimi dinlemiştim. Gözyaşlarım daha seri birşekilde akmaya başlamıştı. Savaş hala gitmemişti çünkü kapı kapanma sesi duymamıştım. . Şuan az önce karnımda olan hafif ağrıyı bile hissetmiyordum. Çünkü kalbimde oluşan ağrı onu kolaylıkla basırmıştı. Neden böyle olduğunuda anlamamıştım. Ne bekliyordum ki? Gelip direk sarılıcağını mı? Ya da hiçbirşey olmamış gibi devam etmemizi mi? O savaş' tı işte . ben ise herşeye rağmen ona karşı hala adını koyamadığım birşeyler hisseden kızdım. Odadan çıkmak için ne beklediğini ve ne yaptığınıda merak ediyordum açıkçası. Ama arkamı dönmeye ve onu görmeye de cesaret edemiyordum. Ayrıca beni bu halde göremesinide isemiyordum. Birden hıçkırdığımda boğuk çıkmasına rağmen savaş' ın duymuş olması ihtimali ile tedirginleşip yatağa daha da sindim.