His Sister NH, His Girlfriend LH

-8-

Lizzy's pov
Vandaag is het de laatste dag in Frankrijk. Ik heb zo'n gevoel dat mijn vader ons stiekem volgt, maar dat kan ik ook gigantisch mis hebben. Ik wil gewoon samen met Luke zijn.

"Liz, je moet je spullen pakken." zegt Niall. Ik knik en loop naar de kamer van 5sos. Ik loop naar de kamer van Luke en mij waar Luke nog niet is. Raar ik heb hem sinds dat hij vamiddag even ging wandelen niet meer gezien. Calum komt langs lopen.

"Ey Cal!" roep ik. Hij gaat in de deuropening staan.

"Heb jij Luke gezien?" vraag ik. Hij haalt zijn schouders op.

"Geen idee hoezo?" vraagt hij.

"Hij ging vanmiddag even wandelen, nu is het al 6 uur later en hij is er nog niet." zeg ik.

"Dude chill even oké. Je trilt helemaal." zegt Calum die naast me komt zitten. Ik kijk naar mijn trillende arm.

Damn hij heeft gelijk.

"Sorry, ik i-ik ben gewoon bezorgt en en... Dan raak ik in paniek Cal." zeg ik en haal gefrustreerd een hand door mijn haar.

"Hij komt wel terug. Bel hem." zegt hij en geeft mijn telefoon aan. Ik knik en type zijn nummer in.

Piep...

Piep...

Piep...

'hi babe! Luke hier. Ik kan nu niet opnemen, maar bel zodra ik kan terug. Love You Lizzy!'

Aww hij heeft voor mij een aparte voicemail.

"En?" vraagt Calum.

"Voicemail." zeg ik.

"Sinds wanneer neemt hij bij mij niet op? Hij neemt altijd op voor mij." zeg ik gestresst.

"Misschien is zijn telefoon leeg." zegt Calum.

"Calum! Hoe vaak is zijn telefoon nou leeg geweest!" roep ik.

"Nooit eigenlijk, maar-"

"Niks maar! Hij neemt niet op en is al 6 uur weg. Logisch dat ik mezelf de pan uit stress!" roep ik.

"Liz, wordt even rustig. Hij komt wel terug." zegt Calum. Misschien heeft hij gelijk.

"Sorry ik-"

"Nee liz het geeft niet. Ik snap je." zegt Calum die me in een knuffel trekt. Alles komt goed, hij komt wel terug, hoop ik...

Luke's pov
Ik loop gewoon rustig door het bos en hoor iets ritselen. Ik draai me verschrikt om. Nog een keer hoor ik geritsel. Het komt uit de bosjes. Ik ga voorzichtig kijken.

OH MY GOD HET IS...

...een konijn. Ik schud lachend mijn hoofd en loop verder. ik ben echt al heel lang aan het lopen. Het wordt zelfs al donker. En ik ben misschien een heel klein beetje verdwaalt... Ik kijk op mijn telefoon, leeg. Hoe kan hij nou leeg zijn? Ik wil hem net wegstoppen als ik tegen iemand op bots. Ik val om. Ik kijk omhoog. Het is Bobby.

"Oh hoi Bobby." zeg ik zo normaal mogelijk en sta op.

"Jou moest ik net hebben." snauwt hij.

"W-waarom?" vraag ik.

"Je hebt niet naar me geluisterd. Ik zag haar bij een interview gister. Ik zag een zuigzoen in haar nek?" vraagt hij.

"Die is niet van mij." zeg ik snel. Hij loopt om me heen. Ik slik hoorbaar. Wat gaat hij doen? Hij blijft achter me stil staan. Ik sta bijna aan de grond gesmolten. Ik ben bang voor de vader van mijn vriendin. Dat klinkt eigenlijk best sneu. Hij pakt me in de houdgreep.

"En waarom, Luke, heb jij dan ook een zuigzoen in je nek?" vraagt Bobby.

"Die is van ehh Fabiënne?" komt er meer vragend uit.

"En dat moet ik geloven? Je hebt aan haar gezeten en mij genegeerd. Je gaat het uitmaken zodra je uit het ziekenhuis bent." sist hij. Ziekenhuis? Hij trapt keihard tegen mijn benen waardoor ik omval.

"Deze is voor dat je niet naar me luisterde." snauwt hij en zet een kras op mijn arm. Ik schreeuw het uit van de pijn.

"Deze voor dat je niet met je tengels van mijn dochter af kan blijven." snauwt hij nog een keer en zet er nog een kras bij. Ik blijf schreeuwen en huilen. Het doet zo veel pijn.

"Deze is voor het afpakken van mijn dochter." snauwt hij en schopt in mijn maag. Een scheut bloed dat ik uitkots is het gevolg.

Zo gaat hij nog even door.

"En deze is omdat ik je haat." sist hij als laatste en trapt tegen mijn slaap. Ik begin duizelig te worden. Ik voel nog 1 pijnscheut door mijn lichaam voordat alles zwart word.

Ashton's pov
"Lizzy we gaan hem zoeken oke." zeg ik. Ze knikt, maar wel huilend. Het breekt me om haar zo te zien. Hij is al 8 uur weg. Het wordt zelfs al donker.

"Kom, hij was wandelen dus hij moet in de buurt van het bos zijn." zeg ik. Weer knikt ze, nog steeds huilend.

"Hey Lizzy niet meer huilen nu. We gaan hem vinden." zegt Niall die haar tranen weg veegt en haar knuffelt.

"Laten we in groepjes gaan. Niall, Liz en Liam. Louis, Harry en Zayn en dan nog Ashton, Michael en ik." stelt Calum voor. Iedereen knikt en loopt naar buiten. We moeten hem echt vinden. Ik wil haar niet zo zien. Mijn crush... Nee nee nee Ash! Kom op nou! Het mag niet weer zo aflopen als vroeger. Zet haar uit je hoofd...

Lizzy's pov
We lopen nu in het bos. Met we bedoel ik Niall, Liam en ik. Nog nergens hebben we hem gezien. Ik hoor geritsel ik de struiken.

"Wat was dat!?" roep ik uit. Liam gaat kijken. Als hij er is schiet hij in de lach.

"Het is maar een konijn." lacht hij. Oh oops...

(hehe nijntjes comeback)

We lopen verder. Ik hoor in de verte geschreeuw en ik zie kleine stipjes bewegen. Hoe dichterbij we komen, hoe meer het op mensen lijken. Iemand doet de ander pijn. De man rent weg. Ik ren naar de overgebleven jongen. Hoe verder ik kom, hoe harder ik ga huilen. Ik zie al op wie hij lijkt. Het ergste is nog: het is hem echt. Hij heeft een aantal krassen op zijn pols en ligt half in uitgekost bloed. Hij heeft ook een enorme hoofdwond. Waar heeft hij dit aan verdient? Ik ren op de jongen af en kniel bij hem neer. Ik pak zijn hand en kan niet meer stoppen met huilen.

"Luke alsjeblieft wees sterk." huil ik. Ik voel een hand op mijn schouder. Het is Niall. Hij glimlacht naar me. Ik glimlach zwak terug door mijn tranen heen.

"Ach kom hier." zegt Niall die zijn armen spreidt. Ik sta op en spring in zijn armen. Ik laat alle emoties even eruit.

"Huil maar even lekker uit. Je hebt het lang genoeg ingehouden." zegt Niall. Liam is een ambulance bellen.

Niall's pov
"We moeten de anderen maar even informeren denk ik." zeg ik.

"Wil jij dat doen? Ik kan er nu echt niet over praten." huilt ze.

"Tuurlijk." zeg ik. Ik bel Calum.

"Met calum."

"Met Niall, we hebben Luke."

"Waar? Gaat het wel goed? Je klinkt down"

"Hij is in elkaar geslagen. We zijn bij het meertje." krijg ik er hees uit. Het is een tijdje stil.

"We... We komen er wel aan." zegt Calum in shock en hangt op. Ik bel Louis.

"Met Louis. Hebben jullie hem?"

"Ja, bij het meertje. Hij is in elkaar geslagen." er rolt weer een traan over mijn wang.

"We komen er gelijk aan. Wens Liz sterkte." zegt Louis down en hangt op.

Na een tijdje is de ambulance er. De anderen zijn er ook. Iedereen is in shock of gewoon down. Liz het meest. De grootste vraag is nog: wie heeft dit gedaan?