His Sister NH, His Girlfriend LH

-9-

Lizzy's pov
Ik zit in het ziekenhuis. Ik weet al wie het heeft gedaan. Ik herkende de jas en ik ken niemand anders met die jas die iets tegen Luke heeft. Het is mijn vader. Ik ben zo boos op hem. Luke is er heftig aan toe. Hij is wakker, maar niet sterk.

"Liz." zegt Luke hees.

"Ja." zeg ik.

"Ik denk dat ik weer wat weet." zegt hij. Hij herrinnert zich niet veel meer van die dag.

"Doe maar rustig aan. We hoeven niet te haasten. Je moet ook rusten." zeg ik.

"Dat is lief van je, maar ik wil je wel vertellen wat ik weet." zegt hij. Ik zucht. Eigenwijs...

"Ik hoorde geristel. Ik ging kijken. Ik was bang, maar het bleek een konijn te zijn." ik grinnik. Dat had ik nou ook.

"Ik liep een stukje door en botste tegen iemand op. Je vader. Hij snauwde tegen me. Dat hij die zuigzoenen zag. Hij werd boos. Ik weet niet zeker of hij mij ook in elkaar geslagen heeft, maar hij was wel boos." zegt hij zacht. Hij ziet er geshockt uit.

"Luke, doe maar rustig." zeg ik als ik zie dat hij zwaarder gaat ademen.

"Liz." hijgt hij. Ik kan angst in zijn ogen zien.

"Luke, stil maar. Ik ben er nu." zeg ik. Hij gaat alleen nog maar sneller ademen.

"Luke blijf rustig please." smeek ik.

"Help." hijgt hij. Ik kan niet anders dan op de noodknop drukken. Ik pak zijn hand.

"Luke, probeer rustig te ademen." zeg ik. Ook al weet ik dat het niet helpt. Hij begint met zijn ogen te draaien. Dat is echt eng. Hij valt weg.

"Nee Luke blijf!" huil ik. Hij opent zijn ogen weer en gaat door met het zwaar ademen en het rollen van zijn ogen. Er komen dokters binnen en ik word de kamer uit gehaald. Iedereen kijkt mij aan.

"Wat is er aan de hand?" vragen ze.

"Hij, hij kreeg een paniekaanval." zeg ik. Tranen beginnen opnieuw te stromen. Waarom moet mijn vader zo zijn? Ik wil niet dat Luke doodgaat.

"Liz, hij overleeft dit wel. Hij is sterk." zegt Harry. Ik knik. Misschien heeft hij gelijk.

"Weet je al wie het heeft gedaan?" vraagt Liam. Ik knik langzaam en kijk naar Niall. Ik kijk hem aan met een: helaas-is-het-pap blik. Hij lijkt het te begrijpen.

"Hij gaat hier niet mee weg komen." bromt hij.

"We gaan hem aangeven." zeg ik. Iedereen kijkt ons vragend aan.

"Het is Bobby." zegt Niall.

"Hadden we kunnen weten." gromt Micheal. Iedereen is een beetje agressief nu. Ik ook. En verdrietig en boos. Ik weet het allemaal even niet meer.

Ashton's pov
Nog steeds heb ik een enorme crush op haar. Ik zucht. Het mag niet.

"Ashton?" vraagt Calum.

"Huh wat?" vraag ik. Liz wordt rood. Was ik aan het staren?

"Kan je even meekomen?" vraagt Calum. Zal hij het door hebben?

"Ja hoor." zeg ik en loop mee.

"Je blijft met je tengels van haar af." snauwt hij als we de hoek om zijn.

"Heb ik al iets gedaan dan?" vraag ik.

"Nee, maar ik zie je kijken." zegt Calum en kruist zijn armen voor zijn borst.

"Sorry. Ik kan er niks aan doen." zeg ik.

"De vorige keer zei je dat ook." snauwt hij.

"Het spijt me. Moet ik nu naar een kliniek ofzo?" vraag ik.

"Als je het in je hooft te halen om-"

"Ik zal van haar afblijven." onderbreek ik hem. Zal ik nu dan maar uitleggen wat er vroeger is gebeurt? Nee, doe ik later. Hij wilt weglopen. Zo laat ik hem niet gaan, niet nu hij me niet mag.

"Ik maak 1 fout en gelijk is onze vriendschap verpest?" vraag ik.

"Je verkrachtte haar." sist Calum.

Inderdaad. Ik heb iemand verkracht. Ik werd verliefd op Calum's vriendin. Ik was dronken en heb haar die avond verkracht. Ik herhaal: ik was dronken.

"Ja dat weet ik ook wel, maar fouten maken is menselijk. Hoe kan je zo lang boos op me blijven?" vraag ik.

"Als ik het je vergeef, zul je dan nooit meer zo iets stoms doen?" vraagt hij. Ik knik.

"Ik beloof het." zeg ik. Calum knikt tevreden en knuffelt me. We lopen samen terug naar de rest.

~~~~~

Lizzy's pov
'babe.' zeurt Ashton.

'ik ben je babe niet.' snauw ik.

'maar ik hou van je.' zeurt hij verder. Ik ruik dat hij veel heeft gedronken. Hij pakt me bij mijn heupen en komt heel dichtbij.

'echt, ik hou van je.' fluistert hij. Ik wil hem van me af duwen wat niet gaat. Hij is te sterk.

'laat me los.' sis ik. Hij grijnst en drukt me tegen de muur. Hij begint me ruig te zoenen en aan me te zitten. Ik wil wat doen, maar kan het niet. Ik zit vast. Niet veel later had hij het geflikt. Hij trok mijn broek omlag en...

Hijgend en bezweet werd ik wakker. Ik lig alleen, Luke ligt in het ziekenhuis. Wat een vreemde droom.

"Liz?" vraagt Ashton die in de deuropening staat.

"Ik hoorde je schreeuwen. Nachtmerrie?" vraagt hij. Ik knik. Hij komt naast me zitten.

"Waarover?" vraagt hij. Moet ik het hem vertellen?

"Over... Over jou." zeg ik zacht.

"Mij?" vraagt hij verbaasd. Ik knik.

"Wat deed ik?" vraagt hij. Ik slik. Moet ik hem dit wel vertellen?

"Doet er niet toe." zeg ik hees.

"Jawel. Zeg nou maar." zegt hij en legt zijn hand op mijn schouder. Het levert een onprettig gevoel op. Ik vind het in eens niet meer fijn als hij aan me zit. Ik schud zijn hand weg.

"Wat is er? Je doet raar." zegt hij.

"Het is denk ik beter als je gaat." zeg ik zacht.

"Ik wil je alleen maar helpen. Het was maar een droom dus ik zal niet boos worden." zegt hij. Daar heeft hij een punt.

"Je verkrachtte me. Je was dronken." flap ik eruit. Hij reageert niet en staart alleen voor zich uit.

"N-noemde ik je babe?" vraagt hij voorzichtig.

"Hoe weet je dat?" vraag ik.

"Liz. Niet meteen bang van me worden, maar ik denk dat je droom werkelijkheid is. Alleen dan niet bij jou." zegt hij. Ik schrik. Heeft hij iemand verkracht. Het onprettige gevoel groeit. Hij moet nu weg. Ik vind het niet fijn.

"Liz he-"

"Nee ash, ga maar." zeg ik.

"Liz je begrij-"

"GA!" roep ik en deins bang achteruit. Ik hoef niet bij zo'n vieze player in de buurt te zijn.

"Sorry." mompelt hij en loopt de kamer uit. Ik blijf daar verbaasd achter. Heeft hij echt iemand verkracht?