zil calar calmaz cantami sirtlayip kapiya dogru yürümeye basladim.Arkama bakmamaya büyü k bir özen göstererek bahçeye ciktim.
Bugun saldiri dersi vardi ve spor salonun 3.bölümunde isleniyordu.Bu Salon Akademinin arkasinda olan bolumlere ayrilmis büyük bir yapiydi.Moroiler genelde burada buyulerini calisirken biz de nasil bir ölüm makinesi olunur onu öğreniyorduk.
Onümdeki bir grup dampir kizin arkasindan soyunma odasina girip bir kabin buldum.Uzerimdeki kotu ve t shirtü cikarip cantamda duran okulun her öğrenciye verdiği bordo beyaz tshirt ve şort takimini giydim.Cikardiklarimida durup cantama yerlestirip kabinden ciktim.
Aynanin karsisinda sacimi toplarken makyaj yapan bir kac kiz bana yan yan bir kac baktilar ama ben onlara donunce baslarini hemen cevirdiler.Korkaklar! Onume gelip hic bir sey yapamazlardi.Ancak arkamdan fisildasip dururlardi.
Cantami odadaki dolabima koydum ve sifreli kilidini hizlica kilitledim.Soyunma odasindan cikan ilk kizdim.Çünkü pek süsüme baktiğim yoktu.Işimi hizli hallederdim.Ama eğer ortaöğretim gibi liseyi de insanlarla okusaydim böyle yapacagimdan şupheliydim.Ben cidden süslü bir şeydim cünkü 12-13 yaslarindayken.
Diger ogrencilerin toplanmasini beklerken duvar kenarlarinda bir kac tane olan banklardan birine oturdum.Ve yavas yavas toparlanan öğrencilere baktim.Herkesin 2 kisilik de olsa bir gruplari varken benim surekli yalniz olmam ve sikilmam artik olagan bir seydi.Hala canimi sikiyordu ama eskisi kadar degil.Onlarla iletisim kuramamamin bir cok nedeni var.Ama benim yeteneksizligim oldugunu pek dusunmedim çunku akedemiye gelmeden once okudugum okulda bütün sinifla iyi anlasirdim ve sevilirdim.Ama Akedemiye ilk geldigim yil burada kalmaya niyetli degildim ve aklimdaki tek sey buradan gitmekti.Bu ruh haliyle yanimdaki insanlari görmüyordum bile.Ve büyük ihtimalle buraya olan nefretimi onlara da yansitmistim.Neden boyle davrandigimi anlamadilar ve ben de anlatmaya calismanin bosa oldugunu farkettim.Sonra sinifin garip kişisi oldum falan filan...
Derin bir nefes aldim.Alistim diyordum ama eski gunlerimi hala cok ozluyordum.Doya doya kahkaga atmayali cok uzun bir zaman olmustu.
Calan 'toplanin' Duduguyle Bay Sparta'nin yani bize ders veren gardiyanin geldigini anladim ve ayaga kalkip öğrencilerin dizildiği siraya doğru yürüdüm.
"Merhaba cocuklar,Oncelikle sizi yeni arkadaşinizla tanıştirmak istiyorum.aramiza bugün katildi.Kendisi Fransa dan Petroviç vamp. Akedemisin den geliyor.Kendisinin cok yetenekli oldugunu duydum.Bize kendini biraz tanir misin genç cocuk."Bay Sparta nin eliyle isaret ederek yanina cagirdigi kişinin Kara kafa oldugunu anlamak cok zor degildi tabi.
Ogrencilerin onünde durdugunda kibirli bakislari bir saniye beni bulup konusmaya basladi."Adim Leo de Franki Es.Ama bana kisaca Leo diyebilirsiniz.Akademinizin ününü duydugum icin buradayim bu yüzden son senemi burada gecirmek istedim.Umarim güzel bir yil geciririz."Sinifa kucuk bir tebessum gondererek yerine dondu.
Hah!Akademinin ününü duymusmus.Bu gercek olmasina ihtimal vermeyecegim bir mazeretti.Sonucta kac tane dampir son sene akademi degistirebilirdi ki.Kim onu takardi da okulunu degistirebilirdi.Cidden garipti bence.
"Evet arkadaslar!rahatlamayin hemen."Sanirim bunu yeni Leo yu kestikleri cok belli olan üç kiza soylemisti."Biliyorsunuz ki bu sene cok önemli.Sene sonundaki sinav sizlerin gerdiyanliga ne derece yeterli olacaginizi ölçecek.Yazili sinaviniz da önemli ancak uygulama kismi nin notunuza etki orani hepsinden fazla.Bu yüzden bu sene derslerimin hafifleyecegini hayal etmeniz bile yanlis.Anlatabildim mi?"
"eveeeeettt."Sinif kora halinde hemen cevap verdi.Cunku bu hocanin bu canayakin tavirlarinin sinirini bozacak en ufak bir seyde yok olup gittigine cogu kez tanik olmuslardi.
"Simdi bugun.Sizlerin bu isi nekadar ciddiye aldiginizi gormek istiyorum.Ve ayni zamanda Leo'nun duydugum yeteneklerini de bir gorelim."Bir kac saniye durup sinifa goz gezdirdi.
"Alberto!"
"evet Bay Sparta."
"Leo ve sen,Minderlere." Alberto bir saniye duraksadi ama itaatkar bir sekilde minderlere yürüdü.Arkasindan da Leo gitti.
Hocanin Leo yla dovusmesi icin neden Alberto yu sectigini anlamistim.Alberto dampir sinifimizda én kötü dovusenimizdi.Yani sinifin taban öğrencisiydi.Hoca Leo nun bu baraji gecip gecemiyecegini öğrenmek istemis olmaliydi.
Iki rakip bir sure birbirlerini süzdü.Alberto yu sevmezdim ama suan butun kalbimle onun yenmesini istiyordum.Leo denen pici daha da sevmiyordum çunku. Ama acikcasi Alberto dan pek ümitli değildim.O daha benim karsimda 10 saniye bile ayakta duramamisti.
Ve Hocanin düdüğü caldi.Iki rakip birbirinin üstüne atladi.Ardindan duyulan Patt sesiyle hepimiz yerimizde sicradik.
Yerde sirti yere coktan yapismis Alberto ve Ondan iki metre otede pis pis 'Bu musunuz yani?' demek istergibi siritan Leo...
Dişlerimi öfkeyle sıktım.Bu çocuğun her hareketi bana batmaya başlamisti.Gelsin ben o gülüsü onun agzina bir güzel yedirecektim be!
Tam ona dogru bir adim atmistimki Bay sparta adimi seslendi
"Aren!"
Basimi hocaya dogru cevirdim.
"Minder senin."
Keyifle gulumsedim.Hoca resmen aklimi okumustu. Sabirsizlikla parildayan gozlerimi Leo ya cevirdim.
Dayak zamani piç! bakislariydi bunlar.)
====================================
Ya bilmiyorum sevdiniz mi bu bolumu?
Ben keyif alarak yazmasam yazmazdim bunu sabah sabah;)
Bu Darky nize bir VOTE atmaniz cok mu?
Gercekten gercekten cok istiyorum bunu;)
YOU ARE READING
Vampir Akademisi
VampireAren Ayaz 16 yasinda O bir dampir Insanlar dunyasinda kendine bir yer bulabilmisken onu sevdigi seylerden kopardilar. Gardiyan olmaya zolanmasi onun bunu kabul edecegi anlamina gelmiyordu.Dogdugu degil olmak istedigi seyi olmaliydi. Ve Bunda yalnis...
