Vampir Akademisi

Bolum 7

Bir dampir kiz olarak karsiniza cikan butun insan erkeklerden daha güçlü olursunuz.O kisi isterse ömrünü spor salonlarinda gecirmis olsun sonuç değismez.

Ama ış bir dampir erkeğe geldiginde her zaman 1-0 geriden başlarsiniz.Bu bir yaratilis gercegi.Herzaman sizden daha uzun ve kasli olurlar.

Akademinin baslarinda çok dayak yemiş olan ben şimdi dönemdeki bütün öğrecileri yenebiliyordum.Erkeklerle aramda olan bu zayifligi,onlar yataga kiz atmak icin partilere akarken calisarak basarmistim.Ama elbetteki onlar benimkinin yarisi kadar bile calissalar beni yenebilirlerdi.Ama o zaman bende 4 kat daha fazla calisir yine onlari yenerdim.Kimsenin beni yenmesine izin verecek değildim.

Bay Sparta bana cok yakin davranmazdi ama icten ice benim sinifin en iyisi oldugumun farkinda oldugunu biliyordum.Belki de Leo yu devirmem ondan bir övgü alabilmem icin bir firsatti.

Tek sorun vardi.Leo nasil bir tarza sahipti onu bilmiyordum.Albertoyu iki saniyede yere yapistirmasi bana sadece hizli oldugunu gostermisti.

Iyi ben de hizliydim.

Sanirim sonunda disime gore bir rakip gelmisti.

Hem de beni cok pis kizdirmis olan bir rakipti.

Hizli adimlarla karsisina dikildim.yumruklarimi siktim ve hafif eğik bir pozisyon aldim.Ona en pis bakislarimdan birini daha yolladim.O ise bana sen benim icin bir cocuk oyuncasin dermiscesine bir bakisla bakiyordu.Dövüsten önce rakibin moralini bozmak icin cok yapilirdi bu.

Hah!Ama yemezler!

Bütün sinifin nefeslerini tutmus bir halde bize baktigini hissedebiliyordum.Sessizlik salonu ağir bir hava gibi sarmisti.

ve sonra düdük bir ikici kez benim icin caldi.

Birden üstüme geldiginde hizla yana kaydim.Ilk hamleyi o yaparak beni direk savunma yapan tarafa sokmustu.Bir an önce bunu tersine çevirmeliydim.

Karnina savurduğum tekmeden kolayca siyrilip yüzume gonderdigi yumrukla karsik verdi.Hemen egilip ikinci bir tekmeyi ayaklarina indirdim ama ondan da kurtuldu.

Bir sure surekli birbirimize vuramadigimiz tekmeler ve yumruklar attik.Ne ben ona dokunabilmistim ne de o bana dokunabilmisti.Bu donguyu o kesti ve Birden yanimdan ayrildi ve ikimizde savunma pozisyonu aldik.Nefes nefese kalmis bir haldr birbirimize baktik.

Kolay bir rakip degildi bunu simdiden anlamistim.Onun da ayni seyleri dusundugunu biliyordum çunku koyu gri gozleri artik buyuk bir dikkatle beni inceliyordu.Benim Alberto gibi olacagimi duşunmemisti herhalde?

ikinci saldiriyi baslatan ben oldum ama kolayca yumrugumun altindan kaybolup sirtima dirsegini indirmisti.Birden nefesim kesildi ve savunmami bir kac saniye indirdim.Bunun bir tuzak oldugunu cok gec anlamistim.Kolumdan kavradiginda ise bir sonraki hareketin Alberto ya yaptigi gibi yere firlatmak oldugu belliydi.Sirtimdaki aciyi yutup ayaklarimla boynuna bir tekme savurup elinden kurtuldum.

Az daha yenilecek olmam beni biraz korkutmustu.Daha dikkatli olmak zorundaydim.Hatasi , beni darbelerle daha da sersemletmek yerine hemen firlatmaya calismasi olmuştu.Ama ben ona Ikinci,ücuncu ve dördüncü tekmemi ardardina hashas noktalarini nisanlayarak indirdim.Tam yere dusuyorduki bir anda uzanan kolu beni de onunla birlikte yere devirdi.

Ben daha donemeden ustume oturdugunda sok oldum. Kan suzulen cenesiyle sadistce gulumsuyordu simdi.Hizla Yuzume savurdugu yumrugu tuttum.Diger eliyle geleni de yakaladim ve siktim.Yumruklarini inatla yere bastirdiginda kollarim kirilacakti sanki.

Tanrim...Cok gucluydu.

Posizyonum gercekten cok kotuydu Ama Ustumdeki yuz kiloluk danaya yenilecektim öyle mi?Hem de sirama oturup beni sinir eden Dana ya!Bu pis pis siritan pice ha!

Lanet olsun!Kendime tonlarca kufur etmek istiyordum.

Peki ya suan ustumdeki beni parcalara ayirmak isteyen bir strigoi olsaydi.Leo ya yenilirsem bu hala bir strigoi yi yenemeyecek kadar gücsuz oldugum anlamina geliyordu.Peki ben onca gece ne icin calismistim?

Güçlü olmak için...

Ben yenilmek icin kurmamistim o hayalleri.

Asla yeterli olamamaktan yorulmustum artik.Kendimi geri cekmekten fikirlerimi saklamaktan.Tum bunlari ozgurlugum icin cekiyordum ama tukenen sabrim artik bana yardimci olmuyordu.

Biliyordum.Eger simdi Leo ya yenilirsem basarili olacagima olan inancimi kaybedecektim.Hayallerim icin biriktirdigim umutlarimi tasiyacak olan inancti bu.

Buyuk bir nefretle gozlerine baktim ve Boğazlarimi Acitan bir haykiris biraktim havaya.Beni saran Ofkeye karsi koymayi biraktim ve butun dikkatimi onu ustumden atmaya odakladim.

Titreyen ellerim onun kollarini geriye dogru iterken tüm gücuyle bana karsi koydu.

Ama hayir beni yenemezdi!Kazanmayi benim kadar istiyor olamazdi o!

Beklemedigi anda ellerini birakip ard arda acikta kalan burnuna yumruklarimi indirdim.Aniden üstume patlayan kana aldirmadan ona vurmaya devam ettim.Kollarini reflexle yuzunu korumak icin kaldirdiginda omuzlarindan ittirip onu üstümden attim.

Hemen ayaga dikilip karnina tekmeler indirmeye basladigimda birlerinin beni kollarimdan kavrayip ondan uzaklastirmaya calistigini farkettigim de ofkeyle ciglik attim.

"Aren! Dur artik!" Daha da karsi koydum.

"Cocuklar yardim edin!! hemen!!"

Bir cok elin beni kavradigini hissettim.Artik kipirdayamiyordum!Neden beni engelliyorlardi.

"Biriniz Leo yu revire gotursun.Cocuklar Aren'i yere yatirin."

Zorlama bir sekilde yere bastirildim.Hizla nefes alip veriyordum ama aldigim nefes bana yeterli gelmiyordu.Birden cenem kavrandi basim birine cevrildi.

"Aren!Duyuyor musun beni?Ben Bay Sparta. Bitti artik.Sakin ol!"

Sesi bana bir sekilde ulasti ve onun kizgin koyu gozleri sonunda beni gerceklige dondurdu.

yavasca kendimi sikmayi biraktim.Ve etrafima daha cok odaklanmaya calistim.Bana korkmus ve endiseli bir sekilde bakan bir cok yuzle karsilasinsa saskinlikla etrafima bakakaldim.Ama cok sikismis hissediyordum.Cok yakindilar ve beni Cok sikiyorlardi.Nefes alamiyor gibi olmustum.

"Birakin beni." Sakin bir sekilde konusmam herkezi cok sasirtmisa benziyordu.Beni hala sipsiki tutan ogrenciler tereddutle Bay Sparta ya baktilar.

"Iyi misin Aren?Sakinlestigine emin misin?"Bay Sparta rahatlamis bir sesle sormustu.

"evet.Ama nefes alamiyorum.Beni birakin artik."

Bay Sparta cenemi birakti ve ardindan beni tutan 15 kadar dampire beni birakmalarini soyledi.Etrafimdan biraz dagildiklarinda yavasca dogrulup oturdum ve derin nefesler aldim.Sakinlesmistim ama hala vucudumda dolanan adrenalini hissedebiliyordum.Kalbimin artik yavaslamasi gerekiyordu cunku dusunmeme engel oluyordu.

Basimi cevirip etrafima baktigimda 100 kadar dampirin saskin gozlerle bana baktigini gordum.Etrafimda genis bir halka olusturmuslar ve tek yaptiklari sessizce bana bakmakti.

Bundan rahatsiz olsamda yaptiklarimdan sonra uzun bir sure bu duruma katlanmak zorunda oldugumu biliyordum.Evet kazandigim zaferin bir bedeli olmustu.Artik onlarin gozune daha deli, daha ilginc daha uzak durulasi geldigimi biliyordum.

Ama kaybetmemistim.

Ve evet bunun icin bir kac dakika delirmistim

Ama kaybetseydim icimde kaybedecegim daha cok sey olacakti.Ve bu yuzden yaptiklarimin arkasinda durmam gerekiyordu.

bir kac saniye gozlerimi kapattim ve nefes alip vermeme odaklandim.Kalbimi yavaslatmam gerekiyordu.Gercekten buna ihtiyacim vardi.

Ben ne yapmistim?

icimdeki zaferden zevk alan vahsi taraf atilmisti hemen cevaba

-Off alti ustu birinin burnunu dagitip o pis gulusunu ona yedirdin.

Bu dunyanin sonu degil ya?

Aklimdan gecenler bana komik geldi birden.Ardindan Salonda yankilanan kahkagamin Revirdekine ulasmasini umdum.

Evet seni cok pis benzetmistim kara kafa!!

Ve iste bu da zafer kahkagam.;)