I'm Your Sister/ Harry Potter #1 [VOLTOOID ]

hoofdstuk 1

Heey ik ga me even voorstellen.
Ik ben Valentina McGonnagal, althans dat dacht ik.
Dit verhaal gaat over mijn leven.
Ik ben een 15 jarig meisje dat gaat instromen in haar derde jaar.
In die verhaal kan het zo zijn dat er dingen niet kloppen, ik wed dat er nu al mensen gaan afhaken.
Neem een kijkje in mijn leven.
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
POV VALENTINA
Ik zit rustig op een stoel, een boek te lezen.
Ik ben er gister achter gekomen dat ik toch geen snul ben.
Hoe ik daar achter kwam? Heel simpel.
Een van de jongens hier uit de buurt, treiterde een klein onschuldig meisje.
Ik werd zo boos dat hij een paar meter de lucht in vloog, ik was en ben nog steeds heel erg trots op mijn actie.
Mijn moeder komt de trap afgewandeld en komt naast me zitten.
"Goodmorning Dear." zei ze.
"Goedemorgen Moeder." zei ik.
"Hoe gaat het met mijn meisje op deze prachtige dag?" vroeg ze.
"Moeder, wat is er aan de hand? U doet meestal nooit zo." vroeg ik.
"Ach ik ben gewoon heel trots op je." zei ze.
"Ik ben zelf ook behoorlijk trots." zei ik met een grijns van hier tot Tokyo.
We hoorde getik op het raam.
Ik draaide mijn hoofd er naartoe en opende het raam.
Een mooie zwarte uil komt de huiskamer binnen gevlogen.
Hij heeft een brief in zijn snavel.
Ik pak de brief en open het.
Ik lees het globaal door.
"Moeder, waarom stuurt u een brief naar mij? U kan het toch ook gewoon vertellen?" vroeg ik.
"Lees nou maar goed." zei ze trots.
Ik haalde mijn schouders op en begon te lezen.
HOGWARTS TOVERSCHOOL VOOR MAGIE EN HOCUS POCUS
Beste mevrouw McGonnagal,  wij kunnen u met trots informeren dat u in aanmerking komt voor deze school.
Gelieve Voor 31 juli te reageren.
Hoogachtend Minerva McGonnagal, assistent-schoolhoofd.
Benodigdheden staan op de achterkant.

Ik lees de brief echt bijna 10 keer door.
Ik slaak een gilletje van blijdschap.
"IK GA NAAR HOGWARTS!"  roep ik enthousiast.
Mijn moeder omhelsde me.
"Ik ben trots op je kindje." zei ze.
Mijn grijns kan niet meer van mijn gezicht.

~dag van vertrek~
Mijn moeder en ik zijn gelijk naar de weg is weg gegaan zodra ik mijn brief had.
We hebben alles gehaald en ik heb zelfs een uil gekregen!
We Staan nu voor het perron 9 en 10.
"Je moet er dwars door heen rennen." zei mijn moeder.
Ik kijk haar aan alsof ze gestoord is.
Ik keer me weer naar de muur toe en slik hoorbaar.
"Pardon." hoorde ik een warme stem zeggen.
Ik draaide me om en keek recht in het gezicht van een lief uitziende vrouw, met niet normaal veel kinderen.
"Moet jij ook naar Hogwarts?"  vroeg de vrouw.
"Ja mevrouw."  zei ik.
Mijn moeder kuchte achter ons.
"Oh hallo Minerva."  zei de mevrouw.
"Dag Molly." zei mijn moeder.
"Misschien wil je met mijn zoon Ron en zijn vriend Harry in de trein zitten?" vroeg Molly terwijl ze naar twee jongens wees.
Ik liep rood aan.
"D-dat ik Eh. Ik wil geen last zijn." zei ik met moeite.
Ze glimlachte lief naar me.
"Je bent niet tot last lieve schat."  zei ze.
Ik glimlachte zwakjes.
"Zoals ik al zei, ren door die muur." zei mijn moeder.
Ik knikte en rende als een malloot op die muur af.
Even later sta ik op het perron 9 3/4.
Wat een opluchting dat ik nog leef.
Even later komt mijn moeder samen met Molly en haar kinderen door de muur heen.
"Ik zie je op school." zei mijn moeder voordat ze verdwijnselde.
Molly nam uitgebreid afscheid van haar kinderen en een jongen die de vriend is van haar zoon.
De twee jongens die volgens Molly bij me moesten blijven keken naar mij.
De een keek me onderzoekend aan en de ander glimlachte naar me.
Ik glimlachte naar beide.
"Ehm Ja. Ik ben dus Valentina McGonnagal..."  zei ik ongemakkelijk.
"Ik ben Ron weasley." zei de roodharige jongen.
"Ik ben Harry Potter."  zei de ander.
Nu werd ik nog roder.
Ik sta gewoon voor DE Harry Potter.
"Zullen we maar alvast naar binnen gaan?" vroeg ik verlegen en wijzend naar de grote trein.
Ze knikte en we liepen naar binnen.
We liepen de trein door, opzoek naar een lege Coupé.
Ik botste keihard tegen iemand aan.
"Kijk eens uit."  riep een jongens stem boos.
Ik keek voor me naar de jongen die me omver heeft geduwd.
"Jij deed anders ook niet echt je best met uitkijken."  zei ik chagrijnig terug.
We stonden tegelijk op en ik klopte al het stof van me af.
Ik keek op naar de jongen en keek recht in de mooiste ogen die ik ooit heb gezien.
Zijn blik verwachtte toen hij mij zag.
"Ik ben Draco Malfoy."  zei hij terwijl hij zijn hand naar me uit stak.
"Valentina McGonnagal."  zei ik en schudde zijn uitgestoken hand.
"McGonnagal?"  vroeg hij met een vleugje walging.
"Ja dus?" vroeg ik.
"Een Griffyndor dus, best jammer." zei hij.
Hij draaide zich om en liep weg, mij verbaasd achter latend.
"Wat heeft die nou weer?" vroeg ik.
Ik draaide me om naar Harry en Ron die jaloers Draco na keken.
"Halllloooo."  zei ik met mijn hand voor hun ogen zwaaiend.
"W-wat?" vroeg Ron, het leek alsof hij uit een trance ontwaakte.
"Wat was er met hem?" vroeg ik.
"Niks om je zorgen over te maken, zo is hij gewoon. Het is beter als je bij hem uit te buurt blijft." zei Harry jaloers.
Ik grinnikte en zocht verder samen met hun naar een lege Coupé.
Uiteindelijk hebben we een bijna lege Coupé gevonden.
Er zat alleen een man in.
We wouden net gaan zitten, maar toen kwam er een meisje met een grote bos haar onze kant op komen.
"Ron, Harry, ik heb jullie overal gezocht." zei ze.
"Sorry Mione." zeiden de jongens in koor.
"This al goed." zei het meisje.
"Hallo ik ben Hermione Granger."  stelde het meisje zich voor.
"Valentina McGonnagal."  zei ik.
"leuk om je te ontmoeten."  zeiden we tegelijk,  waardoor we beide moeste lachen.
Hermione en Ron gingen aan de kant van de man zitten zodat ik naast Harry moest zitten.
"Denken jullie dat hij slaapt?" vroeg Harry wijzend naar de man.
"Ja Hoezo?" vroeg ik.
"Ik wil jullie iets vertellen." zei hij.
"We luisteren." zei Hermione geïnteresseerd.