Infatuation (Published)

Infatuation .01

Frenzy, smoke coming from those cigarettes and the warm kisses of my girlfriend – iyon lang ang nakikita ko habang nasa likod ako ng manibela. I was about to race again – race, racing – that's my life.

"Ready!"

I looked at my girlfriend again, tinapakan ko ang breaks at saka lumapit sa kanya para kumuha ng lucky kiss, then I looked at the opponent. I grinned at him. I wanted to tell him that tonight, he will eat my dirt. I will make sure that I'll win this race. I need to win this race. I need to feel that I am actually good for something, na hindi lang ako isang good for nothing second choice. Tumingin ako sa harapan, I saw the woman, flipped the flag and just like that I stepped on the breaks and made my Bentley fly. My girlfriend took my hand I smiled at her.

"Will you marry me?" I said to her. It was just a spur of the moment thing. I don't really love her and I was just dating her to spite my Grandmother for making me feel like a good for nothing second choice. Sa lahat sa buhay ko, kahit kailan yata hindi pa ako naging first choice. It was always my brother, si Sancho ang magaling, si Sancho ang matalino habang si Lukas, si Lukas ang prodigal son, si Lukas ang matigas ang ulo, si Lukas ang malabo ang future.

I hated my family for judging me that way. Ni hindi nga nila alam kung ano talaga ang gusto ko. All my life I've been told what to do so when I had the chance to live outside my family's shadow, I jumped. I lived for that moment. I don't want to be known as Lukas Andres Consunji. I just wanna be Lukas. Just me. Pero kahit iyon ay parang napakahirap. My family, especially my grandmother hates the way I live my life at mas lalo niya akong kinamuhian nang mawala sa kanya ang paborito niyang apo – si Sancho.

Ngayon, wala na siyang ibang choice kundi ang gawin akong sole heir ng Consunji Empires. It's been five years since Sancho's sudden death pero hanggang ngayon dama kong hindi pa rin ako napapatawad ng buong pamilya ko. The ever reliable Sancho Consunji was gone and they were left with the good for nothing Lukas Consunji. Sa tuwing maiisip ko iyon ay sobra-sobrang sakit ang nararamdaman ko. Pero ano ba nga bang magagawa ko? They are still my family.

"Yes!"

"Good! I'm marrying you after this --- fuck!" I said when I didn't feel the brakes. Automaticallym nawalan kami ng balance and we hit that big tree at the street corner. I wanted to stay awake but I couldn't...

-------------------------------

"Kapag ako yumaman, who you ka sa akin!"
Pinanlakihan ko ng mata ang kapitbahay naming si Junjun. Nakakainis kasi, namimili lang ako ng yelo, tinarayan na ako ng bakla! Akala yata niya mas maganda siya sa akin, hello? Ako kaya ang may matres sa aming dalawa.

"Ay wit ka yayaman, Apollo! Kasungit mong iyan!" Bira niya pa sa akin. I made a face.

"Hoy bakla! Kapag nag-init ang ulo ko, ibabato ko sa mukha mong tinadtad ng asteroid itong yelong binili ko sa inyo!" Kulang na lang ay lumabas ang litid sa leeg ko.
"Ay! Makinis ang mukha mo?!" Sabi niya sa akin.

"Oo! Gumagamit ako ng I-White Korea at umiinom ako ng myra-E, ikaw anong gamit mong pangilamos? Iyong totoo, escoba ang gamit mo noh!" Nalukot ang mukha ni Junjun at saka inirapan ako. Napapalatak pa ito at saka tumalikod. Tatawa-tawa naman akong umalis. Akala yata niya porke mas bata siya sa akin hindi ko siya papatulan, di niya alam, mapagpatol ako. Umuwi ako sa bahay dala ang yelo at nestea ice tea na binili ko. I was humming my favorite song nang mamataan ko ang isang kulay berdeng sasakyan na nakatapat sa bahay namin.

"Anak ng utak ng katipunan." Sabi ko. Binilisan ko ang lakad at saka kinabugan ang likod ng taong nakatayo sa harapan ng bahay naming.

"Aray naman, Apollo!" Napangiwi si Jacinto Emilio – I know ang bantot ng name niya. Wala sigurong creativity sa katawan ang tatay ng gunggong na ito.