UFAKLIK (TAMAMLANDI)

Ufaklık bölüm:23

Oy ve yorum atmayı unutmayın❤

Ayra'dan

Evden nasıl çıktığımı anlamadığım bir şekilde kendimi sokakta buldum. Bir ağabeyim eksikti gerçekten. Ağabeyimin olması hayatımı hiçbir şekilde etkilemeyecekti buna eminim. Benim ne annem ne de bir ağabeyim var. Resmen bir sorun başlamadan ikincisi geliyordu. Bu nasıl bir şansızlıktır böyle. Uraz'la mı uğraşayım yoksa Ali'yle mi yoksa dramı hiç bitmeyen ailemle mi?

Her zaman ki sokağın başına geldiğimde sırtımı duvara yaslayıp gözlerimi kapattım. Derin bir nefes aldım. Çok yoruldum. Gözümden sıcak bir yaş yanağımdan aşağı süzüldü. Dudağım anlık kıvrıldı. Ağlayabiliyordum. Gözyaşım tam çenemden aşağıya düşeceken biri onu çenemde yakaladı. Uraz'ın kokusuydu. Yine beni gözyaşımdan öpüyordu. Gözlerimi inatla açmadım. Çünkü gözlerimi açarsam ondan uzaklaşacaktım. Ama şuan onun yakınımda olmasını istiyorum. Tam yanımda olmasını istiyorum. Tam da istediğim gibiydi. Aramızda sadece tek nefes vardı. Zaten onu görmek için gelmemiş miydim buraya?

"Onlar benim"diye fısıldadı ve kafamı göğsüne yasladı. Çok güzel kokuyordu. Bütün yaralara merhem gibi. Cennet gibi. "Üzgünüm Ufaklık " diye mırıldandı. Kafamı göğsüne iyice yasladım. Kollarımı beline sarmamak için kendimi zor tutuyordum. "Git"diye fısıldadım. Kendimi geri çekmedim. Onu itmedim. Sadece 'git' diye mırıldandım. "Git Uraz, seni görmeden, mavi gözlerin beni kandırmadan git. Senin okyanusun çok derin, boğuluyorum. Bana gözlerini göstermeden git. Lütfen " diye fısıldadım. Yavaşça kendi geri çekti. "Simdi gideceğim ama unutma aramızda sadece tek nefes olacak " dedi ve gitti. Bir dakika bekledikten sonra gözlerimi açıp dizlerimin üstüne cömeldim. "Gitme " diye fısıldadım. Kahretsin gün geçtikçe ona bağlanıyorum.

Sırada oturmuş dersin bitmesini bekliyorum. Artık kendimi tanıyamıyorum. Ne düşüneceğim ne yapacağım gercekten hiçbir fikrim yok. Düşüncelerimi kontrol edemiyorum. Uraz'a sinirliyim. Bana yaşattığı duygular icin ona kızgınım. Beni yaraladığı için beni kullandığı icin ona kızgınım. Ama sanki ona bakınca içimdeki kara bulutlar dağılıyor. Uraz bana huzur veriyor.

Gözlerimi yan tarafımda oturan Uraz'a çevirdim telefonuyla oynuyordu. Nedenini bilmiyorum ama bana iyi geliyordu hemde hiç kimsenin olmadığı kadar. Gözleri gözlerimle buluşunca dudağı kıvrıldı. Beni kendine çekip anlamadığım bir zaman diliminde dudaklarımı anlıma bastırdı. Hemen kendimi geri çekmek istedim ama Ali benden önce davranmıştı. Uraz'ı sıradan çekip deli gibi yumrukluyordu şok olmuş bir şekilde onları izliyordum. Can araya girip Ali'yi uzaklaştırmaya çalışıyordu.

Uraz'ın kaşı kanıyordu. Ama yüzünde kocaman bir sırıtış vardı. Can Ali'yi sınıftan çıkarınca Uraz sıraya tekrar oturdu. "Ne yapıyorsun sen? "Diyerek başında dikildim. "Biraz dayak yedim sadece, niye bu kadar korktun ufaklık beni önemsediğini her yerde belli etme. "Kaşlarımı çatıp "Seni umursadığım filan yok. Sen beni nasıl öpersin?"diye bağırdım. Kolumu yakaladığı gibi beni kendine çekti. Kulağıma yaklaşıp "Daha iyilerini de yapmıştık neden şimdi kızıyorsun ki?"dedi. Onu iterek ondan kurtuldum. "Pislik "diye mırıldanarak kıpkırmızı olduğunu tahmin ettiğim yüzümle sınıftan çıktım. Birinin kolumu tutmasıyla sinirle arkama döndüm. "Ne is.. " Karşımda Masal'ı görünce ona üzgün bakışlarımı attım. Ona bağırmak istememiştim. "Üzgünüm Uraz zannettim. "Dedim. Masal koluma girip "Sende sinirlisin bende sinirliyim. "Dedi. Kafamı evet anlamda salladım.

"Gizem'den hesap sormam lazım. Benimle gelir misin?"diye sordu. Ah Masal yine başımıza dert açacaktı. " Olur."dedim sorgulamadan. Masal zeki bir kızdı ne yapması gerektiğini iyi bilirdi. Gizem voleybol takımında olduğu için soyunma odasında olduklarını Masal söylemişti. Şimdi ise soyunma odasına gidiyorduk.